Geen moment van zwakte op debuutplaat Wolf in Loveland

Rotterdams roedel neemt luisteraar mee naar liefdesland

Tekst: Guido den Boer ,

Op donderdag 14 maart presenteerde Wolf in Loveland hun debuutplaat, simpelweg ‘Wolf in Loveland’ getiteld, in de Unie. Met maar liefst 11 nummers mag dit ook met recht een album genoemd worden. Geen EP, geen promo, nee, een volwaardig album. De Rotterdammers deden dit ook nog eens in eigen beheer. En met verve, want de productie klinkt bijzonder gelikt. Sowieso al een behoorlijke prestatie, maar al helemaal als je bedenkt dat deze band uit maar liefst zeven leden bestaat.

De zang van Jan Minnaard is de drijvende kracht in de prachtige muziek van Wolf in Loveland, die in koortjes over het hele album verrijkt wordt met mooie achtergrondzang van gitarist Bas van der Holt, Merel Moelker en Janine van Osta. Het hart van de band wordt gevormd door de gitaarpartijen, die zich melodisch door het album voortbewegen. De drums en bas van respectievelijk Stijn DeSchuymer en Ruben Trouborst zijn de ruggengraat van Wolf in Loveland, door op zeer subtiele maar toch aanwezige manier te worden bespeeld.

De combinatie van deze factoren resulteert in mooie luistermuziek. Lieve liedjes die de luisteraar enerzijds meenemen naar de overpeinzingen, dromen en herinneringen van Jan Minnaard, maar anderzijds zelf ook doen wegdromen. ‘When the Wind Comes’, een schitterend meerstemmig nummer vol goed getimede dynamiek, is hier het perfecte voorbeeld van. Maar ook de nummers ‘Tattoo’ en ‘Tattoo 2’ sluiten naadloos aan op dit principe, waarbij vooral het tweede deel van de nummers over meisjes met tatoeages een zeer ingetogen hoogtepunt van het album is. In ‘Warriors Reprise’ wordt de wegdromende luisteraar even kort wakker geschud. Er is wat ontlading nodig om het album interessant te houden. Deze aandacht houdt de band vast met het bijna tien minuten durende en fantastisch opgebouwde nummer ‘Other Side / Neon Lights’. Met afsluiter ‘Fold it Out’ zet Wolf in Loveland de meest dromerige en melancholische track op het album neer, waarna de luisteraar alleen gelaten wordt met zijn eigen gedachten, herinneringen en overpeinzingen, terwijl het slotakkoord nog even nagalmt.
 
Eigenlijk kent het hele album geen moment van zwakte. Ieder nummer lijkt tot in de kleinste details uitgedacht te zijn en verrijkt met kleine extraatjes. Zo is in ‘Truth Be Told’ een banjo te horen en wordt er meegeklapt met de muziek. Er is duidelijk over nagedacht. Met dit debuut heeft Wolf in Loveland al een bijzonder bewonderenswaardig repertoire. Loveland heeft duidelijk een goede invloed op deze wolven.
 
Het debuut van Wolfs in Loveland staat ook op de Luisterpaal.