Bart opent zijn optreden met een lange instrumentale compositie, waarbij al direct de accordeon wordt ingezet. Kenmerkend aan zijn muziek zijn de akoestische instrumenten in combinatie met de elektronische beats. Door deze samensmelting van klanken, krijgt de muziek veel kleur. In de nummers is er een bijzondere opbouw  te ontdekken, waarin plotselinge pauzes afgewisseld worden met een overtuigende climax. Dat zorgt ervoor dat je geboeid blijft en de muziek eigenlijk geen moment verveelt.

Na drie nummers te hebben gespeeld, maakt hij contact met het publiek. Hij lijkt wat bescheiden, maar dat heeft misschien te maken met de ‘nieuwe rol’ die hij nu heeft. Als producer was hij amper ‘zichtbaar’ en op het podium staan is voor hem dus iets  nieuws. Het nummer Gravity leent zich goed voor een danspasje. De ‘Caribische’ percussie werkt erg aanstekelijk en om mij heen zie ik dan ook volop swingend publiek. Ook Bart lijkt meer op zijn gemak en staat nu vooraan op het podium met ons mee te swingen. Tijdens Do It Better is het muisstil in de zaal, de kwetsbare stem van Bart maakt indruk.

De toegift bestaat uit de cover Little Talks van Of Monsters And Men.
Een herkenbaar lied voor de meesten en daarmee ook een mooie afsluiting in het programma van vanavond. Elektronisch wordt vaak geassocieerd met statisch, maar Bart bewijst het tegendeel. In zijn muziek is er veel gevoel te ‘proeven’ en doet soms zelfs melancholisch aan.