Mark Ritsema is - in ieder geval in bepaalde Rotterdamse kringen - een levende legende. Hij was zanger/gitarist van Spasmodique, een band die vooral tussen 1982 en 1992 alle Nederlandse culturele jongerencentra - zo heetten die vaak foeilelijke gebouwen destijds - meerder malen plat speelde. Intense concerten waren dat; er waren weinig bands die live meer losmaakten. Ook in het buitenland - onder andere in Oostenrijk en Tsjechoslowakije - had de band een fanatieke aanhang. Toch bleef het altijd underground.
Ik volg Ritsema al sinds januari 1986. Die maand zie ik Spasmodique voor het eerst optreden in De Kwel, een Rotterdams podium dat slechts heel even heeft bestaan. Spasmodique is die avond support act van La Muerte. En hoewel die Belgische band letterlijk de stoppen laat doorslaan, maakt Spasmodique de meeste indruk. En blijft dat ook de jaren daarna doen. In 1989 interview ik Ritsema voor Radio Razor (Rotterdamse lokale radio) over zijn favoriete platen, van onder andere John Lee Hooker, Sensational Alex Harvey Band, Mecano, Leonard Cohen en Blue Cheer. 3 jaar later stopt Spasmodique ermee. Althans voorlopig.
Van Spasmodique naar Polar Twins
Na Spasmodique volgden bands als Cobraz, Raskolnikov en diverse (soundtrack)projecten. Ritsema speelt/speelde enige tijd gitaar bij Mecano en Minny Pops, twee legendarische Amsterdamse bands. Tussendoor laat Spasmodique af en toe van zich horen, in 2002 zelfs met een nieuwe plaat. Dit voorjaar volgden nog 2 allerlaatste optredens in de originele bezetting. Wie er bij was weet dat de band nog niets aan zeggingskracht had verloren.
Tegenwoordig vormt hij samen met Dirk Polak (Mecano) The Polar Twins. Een eerste plaat is net uit: Wee Small Hours at Swansneck, een titel die verwijst naar de directe woonomgeving van Ritsema én de nachtelijke uren waarin Polak en Ritsema - in het huis van de laatste - de liedjes componeerden. Allemaal leuk en aardig, maar wordt er ook gekookt in Rotterdam Noord?
“Jawel. Ik woon alleen, dus ik kook niet elke dag een driegangenmenu. Bovendien ben ik natuurlijk vaak on the road. Maar als ik thuis ben kook ik wel altijd. Vooral ovengerechten en pasta’s. Ik ga geen uren in de keuken staan, meestal ben ik ruim binnen een uur klaar. Het koken duurt eigenlijk zelden langer dan de 2 kanten van een LP.”
Europa
Vandaag staat er een LP van het illustere gezelschap Hugh Hopper (Soft Machine), Elton Dean (Bluesology, Soft Machine), Keith Tippett (Centipede, King Crimson) en Joe Gallivan (The Rainforest Initiative) op. “Ik ben erg op Europa gericht. De laatste tijd zit ik diep in de Engelse avant-garde impro jazz. De plaat die nu op staat is natuurlijk helemaal in de lijn van Soft Machine.