In de Jurriaanse staat een jongeman met zijn haar in een knotje en een gitaar om zijn schouder. Hij maakt veel grapjes en stelt veel vragen aan het publiek. Moet deze artiest nog verder geïntroduceerd worden? Het gaat om de Amsterdamse singer/songwriter Lucky Fonz III. Deze zanger (en ook wel een komiek) laat dit keer zijn Engelstalige repertoire thuis en laat vandaag veel liedjes horen van zijn uit 2010 afkomstige album Hoe Je Honing Maakt. Na bijna elk nummer vraagt hij of het publiek toevallig een vraag heeft en dit beantwoordt hij met een liedje. Het publiek waardeert deze interactie, want er wordt flink gelachen. Een leuk nieuw liedje passeert de revue met de tekst “Als je me zo leuk vind, waarom add je me dan niet op Facebook?” Echt weer een typisch Lucky Fonz III liedje. Je luistert aandachtig naar zijn liedje en dan komt er ineens zo’n zin tussendoor gefietst. Zijn bekende liedje ‘Ik Heb Een Meisje’ wordt afgewisseld met rustigere nummers zoals ‘Hel’ en ‘Jongens’. Het liedje ‘Jongens’ heeft een flinke introductie. “Voor jongens zal het de eerste keer erg schokkend zijn, maar onthoud goed: Het is maar een liedje!” Het waargebeurde verhaal gaat over een jongen die tegenover vreemden doet alsof hij een vriendin heeft. Hetgeen gebeurt wat zeer geprezen mag worden: Het publiek luistert doodstil naar het liedje. Af en toe een lach om de tekst en een kuchje, maar verder wordt er vol respect naar deze artiest geluisterd. Het festival is nu al geslaagd, want hoe vaak maak je dit nou mee? Roosbeef is de volgende act die in deze zaal zal optreden. Lucky Fonz III maakt dit duidelijk aan het publiek door op de ‘’Roosbeef manier’ een stukje van haar liedje ‘De Boerderij Deel Twee’ te zingen. Op een gegeven moment kondigt hij het laatste liedje aan en een bezoeker die net binnen komt roept hard “Boe!” Lucky zou Lucky niet zijn als hij hier niet meteen op ingaat. Hij doet in een razendtempo een medley van de liedjes die hij vandaag heeft gespeeld en begint uiteindelijk aan zijn slotnummer ‘My Lovelight In Het Buitenland’. Dit liedje staat nog niet op een album en komt hopelijk op zijn komende album. Dit liedje is gemaakt met een groep 8 schoolklas voor het muziekproject 'Bloed, zweet en tranen', dat theaterfestival Tweetakt in het kader van het educatieve traject 'Neem je familie mee op sleeptouw' organiseerde, samen met singer-songwriter Lucky Fonz III en zijn band de Felle Kleuren.
Jeroen Kant en de Ratten in de Schuur speelt in de Foyer een set. Als je even een drankje aan het halen bent of afgeleid bent, dan zorgt Jeroen wel dat je ogen op hem zijn gericht. Hij zingt, staande op een houten kist, zijn openingsnummer en gooit pardoes een stel bekkens op de grond. Hoi Jeroen, je hebt de aandacht! Zijn zachte G laat horen dat hij niet uit deze regio komt (hoewel hij wel heeft gestudeerd aan Codarts). Hij komt uit Heesbeen in Noord-Brabant. Zijn zachte G is geen probleem, want zijn articulatie is erg duidelijk. Hij zingt niet alleen, maar laat ook zijn poëtische kant zien. Zo leest hij een sonnet voor genaamd ‘De Lul Die Het Met Mijn Meisje Deed’ en later in de set volgt een gedicht over poep: Het Kakgedicht. Bij het derde nummer verschijnt de gehele band op het podium en klinken de liedjes completer. De liedjes lijken wel Zeemansliederen, want je kan zo een fantasiebeeld voor je halen van zeemannen die arm in arm de liedjes aan het meelallen zijn. Wanneer je naar het publiek kijkt zie je ze heen en weer wiegen en waarschijnlijk zien zij ditzelfde beeld voor zich. Deze band is te vergelijken met de Staat, maar dan met Nederlandse teksten. Jeroen Kant weet met zijn Ratten bijna dezelfde sfeer neer te zetten, die Torre Florim ook neerzet met zijn doorgewinterde muzikanten. Jeroen Kant is niet zo’n lachebek als Lucky Fonz III. Jeroen zet een serieuzere set neer. Leuk om dit te zien, want er zijn zoveel verschillende muzikanten op deze avond geprogrammeerd.
Tijdens het optreden van Jeroen Kant is er in de Capelle Zaal een andere act gepland, namelijk Eric Weterings uit Geertruidenberg. De drie bandleden die hem begeleiden komen uit de Rotterdamse band The Cosmic Carnival. Eric doet ook een combinatie van muziek en poëzie. De muziek doet denken aan de muziek van De Dijk. Eric heeft een mooie stem en legt veel gevoel in zijn nummers. Vooral in zo’n intieme zaal als deze komt dit goed binnen en het is jammer dat er geen kaarsjes zijn aangestoken. De mooie luisterliedjes hebben geen herhalende refreinen die in je hoofd blijven zitten, maar de mooie samenzang maakt een hoop goed. De mooiste luisteract van de avond.
In de Juriaanse zaal is het tijd voor de act Roosbeef. De presentator vertelt dat ze eigenlijk een rockconcert wilden geven, maar van gedachten veranderen toen ze de mooie vleugel zagen staan. Roosbeef opent met het rustige ‘Nachtauto’ van haar meest recensente cd-album ‘Omdat Ik Dat Wil’. Contact met het publiek is nog niet gelegd, maar gebeurt tijdens het tweede nummer ‘Schone Schijn’. Ze maakt oogcontact met het publiek in plaats van achter haar vleugel te staren naar haar bandleden. Helaas staat de zang nogal hard en klinkt het erg schel, in tegenstelling tot het optreden van Lucky Fonz III eerder op de avond. Dit met een korreltje zout nemend (want Roos heeft eerder bewezen over een fantastisch mooie stem te beschikken) kan er bij elk liedje een kort filmpje in je hoofd worden afgespeeld. De teksten zijn af en toe zo diepgaand en een beetje vaag, dat je verzeild raakt in vreemde werelden als je erover na gaat denken. Back to reality: haar 6-songs tellende ep ‘Warüm’ is het meest recente materiaal dat de band heeft uitgebracht. ‘Vergis Ik Mij’, ‘Alleen 2’ en ‘Leven van een Kunstenaar’ worden o.a. gespeeld. Op het podium beweegt ze als een houten klaas, maar deze performance hoort bij haar. Roos is een geval apart. Veel verschillen de instrumenten worden gebruikt en een van de bandleden (die ook in Het Zesde Metaal speelt) laat horen dat hij beschikt over een hele hoge stem. Verbazingwekkend en loepzuiver. Roosbeef speelt vooral materiaal van het meest recente cd-album en van het debuut ‘Ze Willen Wel Je Hond Aaien, Maar Niet Met Je Praten’ komt alleen ‘Buitenboord’ voorbij. Helaas een van de minst leuke liedjes. Er hadden meer liedjes van het debuut gespeeld mogen worden. Deze zijn voor velen herkenbaarder en het is zonde vele van deze liedjes vergeten worden. In het outro spelen drie bandleden een blaasinstrument; klarinet, trompet en trombone. Ze spelen ‘Boerderij Deel 1’. Had ze dit liedje maar gezongen in plaats van een instrumentale versie, dan had ze meer punten gescoord.
De slotact van de avond is Rotterdams trots The Kik, de énige Rotterdamse band van de avond! Er wordt flink gedanst en meegezongen. Uiteraard spelen ze singles ‘Simone’ en ‘Springlevend’ en een nummer die niet op het album staat genaamd ‘Ach Barst’ (gezongen door gitarist Arjan Spies). Helaas krijgt het publiek geen voorproefje op het nieuwe album, want het nieuwe nummer ‘Ruimtetuin’ laten ze deze show achterwege. Óf de set was kort óf The Kik is zo gewoon zo leuk dat je de tijd vergeet, want het lijkt net of het zo voorbij is. We gaan ervan uit dat het om het laatste gaat, want The Kik is een band om trots op te zijn als rasechte Rotterdammer!
Hollandse Kost is een perfect festival voor de liefhebber van alternatieve Nederlandstalige muziek. Het staat mooi in het rijtje bij festivals als Geen Daden Maar Woorden. Een blijvertje!