Een warm begin van de herfst met Cold Specks

Prachtige soul met een vleugje rock voor de maandagavond

Tekst en foto's: Leonie Poot ,

Cold Specks draait om de Canadese singer-songwriter Al Spx (eigenlijk Al Specks maar ze opereert onder Spx). De zangeres staat met vijfkoppige band in het Rotterdamse Rotown. Eerder dit jaar konden we deze dame bewonderen tijdens Motel Mozaique. Inmiddels is het debuut album I Predict a Graceful Expulsion uit wat genoeg aanleiding is voor de zangeres om terug te keren naar Rotterdam.

De muziek van Cold Specks laat zich niet altijd even gemakkelijk omschrijven. Soms is het pure soul, dan weer rock, soms meer jazz, het kan alle kanten op bij Spx. Dat maakt het voor liefhebbers van een bepaald genre niet eenvoudig vanavond, de omnivoren onder ons kunnen echter hun hart ophalen.

Wie Cold Specks zegt, en bekend is met hun werk, denkt meteen aan het liedje ‘Holland’ met de pakkende eerste zin “Rotterdam, goddamn”. Op dit nummer moeten we nog even wachten maar het lijkt wel of zowel publiek als band met dit nummer in het achterhoofd iets speciaals verwacht van vanavond.

De zangeres houdt duidelijk niet van half werk en gooit het optreden direct maar in de hoogste versnelling. Het prachtige ‘The Mark’ klinkt zwaarmoedig, de diepe stem van Spx onderstreept dit alleen maar. ‘Blank Maps’ komt wat optimistischer over al is dit voornamelijk door de meerstemmige zang, in het refrein lijkt Spx vooral zichzelf te willen overtuigen‘I am I am, I am I am a goddamn believer’. Prachtig. De soulvolle stem van Spx op ‘When The City Lights Dim’ doet ons sterk aan die van Janis Joplin denken, dezelfde uithalen, dezelfde vibrato in de stem.

De band is in een goede bui, dit komt - zo deelt Spx mee - omdat ze een hotel aan de overkant van de straat hebben “Give it up for management!” roept de zangeres. Het zal een lichtpuntje in hun nomaden bestaan zijn. Met de vraag of wij bekend zijn met de TV serie ‘Fresh Prince Of Bel-Air’ zet Spx de titelsong in. Het publiek slikt het als zoete koek en doet uit volle borst mee. Het ingetogen ‘Elephant Head’ voert je mee en je hoopt dat het nooit ophoudt. Het getokkel op de elektrische gitaar de warme stem, het is dat we weten dat we in Rotterdam staan maar visioenen van het warme Amerikaanse Zuiden vliegen zo aan ons voorbij.

Met de aankondiging “this is what you’ve been waiting for” is daar dan tegen het einde van de set het nummer ‘Holland’ (er is overigens een prachtige video bij dit nummer, maar dat terzijde). Spx zingt ‘Rotterdam, goddamn’ met een glimlach op de mond. De zin lijkt vanavond iets meer lading te hebben dan al die andere keren dat ze het zingt. ‘Steady wordt aangekondigd als het laatste nummer, behalve als we hard klappen, dan komen ze terug. Uiteindelijk sluit de zangeres af met de prachtige traditional ‘Stepstone’. Rotown is muisstil en ontroerd. En ja, wat vonden we er van? Weinig origineel misschien maar Cold Specks, Goddamn!