Na de gedraaide plaatjes staat Rotterdammer Nanko Huisman te trappelen om zijn experimentele geluiden de zaal in te droppen. Deze veelzijdige gitarist, bewapend met drummer en een beetje electronica, laat door de georganiseerde chaos horen dat hij zijn instrument tot in de puntjes beheerst. De soundscapes die dit duo ten gehore brengt, gaan van krankzinnig terug naar relaxt om weer te eindigen met snelle breakbeats en supersnel vingerwerk op de gitaar. Tussen de nummers door worden er een paar cdtjes het publiek in geworpen. Het blijft bij een vijftal nummers wat ze ten gehore brengen en er wordt al snel plaats gemaakt voor de hoofdact van deze avond: Chris Dave & the Drumhedz.
Chris Dave & the Drumhedz
Chris Dave is een gerenommeerd drummer, die met veel verschillende grote hip-hop en R&B artiesten heeft opgetreden. Recent nog heeft hij getoerd met d’Angelo en heeft de laatste plaat van Adele ingespeeld. Vanavond heeft hij zijn gelegenheidsband ‘the Drumhedz’ meegebracht. Chris en kornuiten komen geruisloos het podium op. Vooraan hangt de geur van versgerookte wiet. Na de eerste woorden van Chris, wordt duidelijk wie deze wiet gerookt heeft. Chris heeft kleine oogjes en komt niet helemaal uit zijn woorden: ‘you have to close your soul, and open your eyes’ oops… andersom natuurlijk.... het publiek lacht. Na een korte soundcheck, waarbij het publiek muisstil luistert naar de dialoog tussen geluidsman en Chris, is het tijd om de instrumenten te laten spreken.
De vierkoppige band (gitarist, bassist, sax/dwarsfluit en drummer) zet zijn eerste noten in en het publiek luistert met volle aandacht. De toon wordt gelijk gezet met een laidback jazzy nummer waar je op weg kan dromen, maar je vanuit het niets wakkergeschud wordt in complete chaos. De kwaliteit van deze band druipt er vanaf. Aan alles merk je dat ze volledige beheersing hebben van hun instrumenten. De techniek hebben ze dusdanig onder controle, dat ze daar niet meer op hoeven te letten. Het enige dat telt is gevoel. Spelen op gevoel. Er zit structuur in de bizarre breakbeats, de onnavolgbare gitaarsolo’s en de krijsende uithalen van de sax. Maar het mooie is hoe makkelijk ze dit loslaten, elkaar aankijken en wat gniffelen naar elkaar. Ze voelen elkaar feilloos aan. Soms krijg je het gevoel naar een veredelde jamsessie te kijken, maar dan zetten ze je weer op je plaats door hun strakke samenspel. Vaak begint een nummer vrij leeg met alleen drums of gitaar, maar stapje voor stapje of abrupt wordt de muziek volledig ingekleurd.
Af en toe wordt er ook een knipoog naar andere muziek gegeven. Saxofonist Kebbi Williams zet een jazzy versie van het nummer ‘the rapture’ van Blondie in, welke sample ook gebruikt is in ‘Step into a world’ van rapper KRS-One. De gitarist speelt even later heel subtiel ‘Rock with You’ van Michael Jackson in een eigen nummer.
Chris Dave gaat ondertussen onverstoorbaar door met de ene na de andere onnavolgbare roffel of beat. Het lijkt hem geen enkele moeite te kosten. Met recht kunnen we hier spreken van een fenomeen op de drums. Ook de gitarist speelt de sterren van de hemel. Zijn vingerwerk is razendsnel en ook hem lijkt het geen enkele moeite te kosten.
Als toetje worden we getrakteerd op een heerlijke versie van ‘Hey Joe’ van Jimi Hendrix. Ze overrompelen en overweldigen met dit liedje en het publiek klapt aan het einde haar handen kapot.
Na dit spektakelstuk, worden we uitgenodigd om naar het cafégedeelte te gaan. Daar gaat DJ Maseo nog een set spelen tot in de kleine uurtjes. Natuurlijk ontbreken de nummers van De La Soul niet in zijn repertoire. De voetjes kunnen van de vloer en dat laat dit publiek zich geen twee keer vertellen. Het feestje ging nog door tot in de kleine uurtjes.