#BRB12 Groningse avond in Worm met Dope D.O.D, Kraantje Pappie en Posij

Nicon zorgt voor de breaks, Modestep sluit af in stijl

Tekst: Lodewijk Hoebens Foto's: Sandra Grootenboer ,

Tijdens Buma Rotterdam Beats maakt ook WORM deel uit van het programma. Dankzij subsidies klopt het sfeervolle hart van het podium als vanouds. De vrijdag van het festival krijgt een injectie vol hip hop, grime, dubstep en drum and bass

Het Groningse kwartet Dope D.O.D. mag after midnight de spits afbijten. Vorig jaar zou de groep op Buma Rotterdam Beats staan maar dan heb je ineens de kans om door de VS te touren met Korn. Soms moet je keuzes maken. In Roffa, zoals de drie rappers Rotterdam noemen, geven ze een strakke show. De lange Skits Vicious maakt als eerste zijn opwachting en zet de toon met een monoloog uit Pulp Fiction, het begin van ´Redrum´. Met Jekyll & Hyde looks, lugubere poses en freaky grijns weet hij de volle zaal onmiddellijk in beweging te krijgen. Zijn zware raps komen in de buurt van DMX, terwijl Jay Reaper oogt en beweegt als Zach de la Rocha. Hij spit echter als B Real.

Dopey Rotten maakt het drietal compleet, klinkt misschien het meest als een blanke rapper, maar doet niet onder voor zijn makkers. De hardcore beats worden gebracht door Dr. Dingles, die tijdens ´Witness the Crispness´ een sterk staaltje scratchen laat zien. Hoewel de songs van korte duur zijn, blijft de vibe hangen. Wellicht door de goede interactie met het publiek en de chemie onder elkaar gedurende hits als ´Gatekeepers´ en ´Psychosis´. De lyrics mogen dan over dood en verderf gaan, er ontstaat een bepaalde band. Dat blijkt bij de laatste track ´What Happened´, met ondertussen bijna negen miljoen hits op Youtube. Iedereen steekt massaal de middelvinger op en roept “Fuck You” richting de wietpas.

Voordat die andere Groningse rapper zijn ding gaat doen spint Rotterdammer Nicon enkele harde dubstep platen. Geen onbekende in de scene en eigenaar van Subway Music. De sfeer zit er goed in, iedereen is op zijn eigen manier aan het dansen. Er worden zelfs enkele breakdance moves ten toon gespreid. Ontstaan door een wat oudere kale man die de raarste bewegingen laat zien en een soort van flash mob begint. De menigte vermaakt zich uitstekend.

Dope D.O.D

Tijd voor Kraantje Pappie met vaste crew Fiddox en DJ Friss. Het drietal weet dat ze beats moeten meebrengen, dus opent de verliezer van de State Awards met knallers ´Hoop Nu´ en ´Het is Over´. De geluiden van geweerschoten en ontploffingen vatten de entree prima samen. De Noisia sound druipt er af. Net als bij Dope D.O.D. is er een sterke chemie tussen Kraantje en Fiddox. Na 200 shows dit jaar is het leuk om te zien dat Fiddox meer en meer raps voor zijn rekening neemt. De terugkerende grapjes zoals het ´klootzak´ moment tijdens ´Ze Volgen´ is spontaan aangepakt en speciaal voor Buma in rake remix stijl afgesloten. Het nummer ´Ghostin´´ is eveneens voor het festival gemaakt.

Het publiek gaat uit zijn dak, terwijl Kraantje ieder nummer een stapje harder gaat. Het optreden heeft hier niet onder te lijden. Het trio weet de teksten om te zetten naar lollige taferelen. Bovendien is er genoeg tijd voor wat eerlijke interactie met de fans. ´Wat Nou Als Het Lukt´ wordt opgedragen aan iedereen die nog belangrijke dingen heeft te doen voordat het jaar eindigt. Vanavond is dat enkel los gaan. We zijn in 010 dus komt er een portie Rotterdam Terror Corps boven waar flink op wordt gehakt en gejumped. Hoe kan je dit uitstapje beter vervolgen dan met ´Van God Los´. Zich kapot zwetend vraagt de rapper in feeststemming ´´Waar is dat Kraantje? Daar is dat Kraantje!´´ Afsluitend brengt hij zijn doorbraaksingle. Wat een showman!

Sommigen lijken hierna gebroken, maar de avond is pas halverwege. Posij neemt direct plaats achter de decks. De Noisia protégé uit Groningen houdt de Dubstep sound in ere maar gooit er vanalles doorheen. Momenteel is hij druk bezig aan zijn eerste plaat. Tot die tijd hebben we zijn EP Empty Lungs met vier nummers waaronder de knallende titeltrack en ´Acoustic Robot´. Props krijgt hij niet van de minste, zo zijn Flying Lotus, Skrillex en Chase and Status laaiend enthousiast. Vanavond weet hij eigen tracks te mixen met de zomerhit van twee jaar geleden ´We No Speak Americano´. Hij keert terug richting de hiphop door Tinie Tempah te draaien. De man die zelf rap mixt met dance beats. Er wordt vrolijk verder gebounced, want echt dansen is het bij velen niet meer te noemen. Een soort van pogo, maar dan afzonderlijk en vriendelijker. Posij beweegt gezellig mee op zijn eigen creaties. Terwijl hij zijn ding staat te doen komen de twee gasten van Modestep aanlopen. Als echte Engelsen, overladen met drank, staat het duo wat stoïcijns langs de kant te wachten.

On stage komt hun ware aard naar boven. Wanneer we denken dat het niet harder kan, stapt Modestep het podium op. ´´New Heroes Arrive´´, dat is de aankondiging en we zijn vertrokken. De vloer trilt en de sirenes gieren door de tracks. In combinatie met de rood-blauwe spots geeft het een hallucinerende vibe. Vanavond is overigens een DJ show van de band uit Londen. Frontman Josh Friend bezit wel een microfoon, echte meerwaarde biedt hij niet. In de andere hand houdt hij immers zijn Vodka Orange. Broer Tony staat achter de knoppen en gooit er de ene na de andere banger uit. Prodigy´s ´Smack My Bitch Up´, Darude´s ´Sandstorm´ of Nero´s ´Promises´ verdwijnen in de mix met hun eigen ´To the Stars´. Josh blijft omhoog kijken, is het richting de sterren of wil hij het dak er af blazen? Spreekwoordelijk is dat vanavond al lang gebeurd. De debuutsingle ´Feel Good´ is een perfecte beschrijving voor het gevoel van iedereen deze avond. Het publiek heeft rond vier uur nog een laatste restje energie gevonden, zodat een volle WORM blijft bewegen. Op de tonen van de afsluiter Nicon kunnen we melden dat Dubstep en Drum and Bass leeft in Nederland, met dank aan dit soort artiesten van eigen bodem.