We Have Band komt niet uit de verf in Rotown

Enthousiaste fans krijgen eentonig optreden voorgeschoteld

Tekst: Lodewijk Hoebens Foto's: Sandra Grootenboer ,

Rotown mocht afgelopen zaterdag een bijzondere band begroeten. Het Londense trio van We Have Band presenteerde het Rotterdamse publiek haar nieuwe album ‘Ternion’. Vrij vertaald het klassieke woord voor drietal of wel 1 + 1 + 1. Geen frontman of frontvrouw maar drie muzikanten op een rij die elkaar aanvullen in zang en muziek.

Drie jaar geleden stonden het koppel Dede en Thomas Wegg-Prosser met boezemvriend Darren Bancroft tijdens hun doorbraak al in Rotown. Zonder album of label hadden ze hits met ‘Oh!’ en ‘You Came Out’. Deze staan tijdens hun tweede bezoek onder aan de setlist. De drie Londenaren hebben inmiddels twee albums achter hun naam staan. Die tweede is enkele maanden uit waardoor we vooral veel songs van de nieuwe plaat te horen krijgen.

Het is leuk dat, naast het feit ze allemaal in jeans gehuld zijn, de muzikanten een speciale band met elkaar hebben. Dit zien we terug op het podium waar ze naast elkaar staan te spelen. Dede staat fier centraal, dansend en marcherend met haar drumstokjes. Haar man staat links afwisselend met een bass of gitaar in de handen. Darren, de studiodrummer van de band, is live omringd door synthesizers en drumcomputers. Op het podium hebben ze een extra drummer. Voor de show zorgt hij nog dat alles klaar staat, tijdens het optreden geeft hij de nodige speelse ondersteuning.

De vaste leden nemen de zang voor hun rekening. In het op drumbeats gedreven ‘After All’ zingt het koppel samen. Hij met een diepe, melancholische stem terwijl die van haar energieker is, passend in de lijn van het nummer. Het is vooral Darren die de meest intrigerende vocalen bezit. In het mooie ‘What’s Mine, What’s Yours laat hij een rustigere kant zien van de band. Zijn soulvolle stem gaat verder in ‘Where Are Your People’, de hit van het nieuwe album. We zitten ondertussen al midden in de toegift.

Afsluiter ‘Oh!’ zorgt voor een laatste gigantische opleving bij de fans. De sfeer is het hele concert aangenaam maar mede dankzij de stroboscopen eindigt de show met een bang. Helaas is na de sterke opener ‘Steel in the Groove’ de set eentonig te noemen. De hoekige basslijnen en verschillende lagen synths rondom één beat zorgen niet voor de gewenste afwisseling. Gelukkig dat de percussie af en toe wat afwijkt van de ontstane sound.

De band heeft met ‘Piano’, ‘Buffet’ en ‘Pressure On’ genoeg diverse nummers op hun repertoire staan om een gevarieerde set te spelen. Hun muziek komt nu nog beter tot zijn recht op cd waar de songs zelfs in ware jaren ’80 stijl extended multi-instrumentale versies hebben gekregen. Qua liedjes hebben ze genoeg leuks in handen, het drietal moet nu zorgen voor een betere live sound.