Rotterdam is tien dagen lang het decor van de zevende editie van de Operadagen. Het thema dat hiermee gepaard gaat is Droom & Daad, de verschillende toneelstukken zijn speciaal geselecteerd op basis van dit thema. Zo speelt Theater Zuidpool uit Antwerpen hun versie van Macbeth, de kortste, maar bloedigste tragedie van ’s werelds beroemdste toneelschrijver William Shakespeare. Decor voor deze klassieker is het theater De Gouvernestraat. Een interessant detail is dat de compositie van de muziek in handen in van niemand minder dan Mauro Pawlowski (zanger/gitarist van dEUS).
Macbeth is een moedige Schotse generaal, die op een dag een voorspelling van drie heksen te horen krijgt, waarin vertelt wordt dat hij ooit koning van Schotland zal worden. Verblindt door deze gedachte en aangezet door zijn vrouw (Lady Macbeth, gespeeld door Sofie Decleir) vermoord hij uiteindelijk de Schotse koning Duncan, om later zijn plaats op de troon in te nemen. Hij wordt een onverschrokken koning die overmand is door angst voor ontmaskering en schuldgevoel voor zijn verschrikkelijke daden. Macbeth wordt langzamerhand krankzinnig, wat uiteindelijk tot de dood van hem en zijn vrouw leidt
De originele teksten worden gebruikt in het toneelstuk, wat betekent dat er de hele avond Engelse poëzie door het theater galmt. Om de Engelse poëzie van ‘The Scottish Play’ meer kracht te geven en begrijpelijker te maken wordt er een Nederlandse vertaling op een scherm geprojecteerd, een soort van onderteling.
Muziek en tekst zijn de sleutelwoorden van vanavond, want er is geen decor, geen sprankelende outfits, alleen zes mensen op een podium. Dit leidt soms tot verwarring van waar de scene zich bevindt, maar afgezien van dat waren woorden en muziek nog nooit zo’n krachtige combinatie.
Het licht gaat uit en een baslijn, ondersteund door een schelle gitaarriff, vult het theater. Dit gaat later over in bonkende percussie, wanneer de Heks (gespeeld door Femke Heijens) haar voorspelling doet. Macbeth (gespeelt door Jorgen Cassier) begint heel stoïcijns aan het optreden. De krakende viool van Tijs Delbeke vertaalt het twijfelen van Macbeth over zijn bloederige plan heel mooi.
Wanneer Macbeth koning Duncan heeft vermoord, begint hij langzaam krankzinnige trekjes te vertonen. De angst wordt ook heel mooi naar de muziek vertaald wanneer Cassier zijn basgitaar omhangt. De supersnelle noten worden ook nog eens vervormd door Pawlowski, waardoor er een grimmige sfeer komt te hangen in het theater, dit blijkt alleen nog maar een voorbode voor wat komen gaat.
Tijdens de Porter scene (Acte 1, scene 6) krijgen we opeens een heel ander geluid van de band te horen. Koen van Kaam, die de dronken Porter, speelt wordt ondersteunt door een country beat, bestaande uit mondharmonica, percussie en een klein beetje gitaar. Het is een vrolijke afwisseling in de door duisternis overheersende muziek.
De composities zitten heel mooi in elkaar en geven het verhaal een moderne draai. Dit geldt ook voor de beats en samples die tijdens de banketscene (Acte 2, scene 4) worden gebruikt. Deze laten zien dat Macbeth zeker geen stoffige tragedie uit de 17e eeuw is.
In de laatste scènes van de derde acte is Macbeth compleet krankzinnig geworden en dit wordt door Cassier geweldig tot uiting gebracht. In combinatie met de krachtige slagen op de steel-guitar en dreunende basdrum van Pawlowski, vuurt Cassier zijn razernij de zaal in waardoor je nekharen overeind gaan staan, het is bijna angstaanjagend.
Het is een geweldige climax van een prachtige uitvoering Macbeth. Tijdens het optreden kwam zowel de doorgewinterde theaterganger als de verdwaalde muziekliefhebber goed aan zijn trekken. De combinatie van beats, drums, viool en gitaar en de zware teksten van Shakespeare zorgen voor zeer heftig uitvoering van Macbeth die nog lang na zal galmen in De Gouvernestraat.