Met indiehits als ´Forget´ en ´Castles in the Snow´ heeft de Amerikaan heel wat aandacht gekregen van gerenommeerde websites en magazines als Pitchfork en NME. Voor zijn eerste bezoek aan Rotterdam kan Lewis eveneens rekenen op veel bekijks. Rotown is niet uitverkocht maar het scheelt niet veel. Wanneer George en zijn driekoppige band rond tien uur het podium betreden beginnen ze direct met een knaller van formaat. ´Shooting Holes´ opent met zware synths en funky basslijnen die doen denken aan het oude werk van Duran Duran en Tears for Fears.
Lewis Jr. maakt alle muziek thuis, on stage voelt hij zich het best achter zijn stoere Rickenbacker gitaar. Daarmee voegt hij live, naast de aanwezige synthesizer sounds, gelikte gitaarpartijen toe in de stijl van Prince. De keyboards en accessoires worden gehanteerd door een charmante dame met in het oog springende luipaardpantoffeltjes. De ritmesectie bestaat uit twee tegenpolen. Op de bass een jonge jongen met een kapsel, bril en kleren die niet eens hip waren in de jaren ´80. Nogal stijfjes komt hij wel met de ene na de andere groovy basslijn op de proppen. De drummer gaat juist met veel passie te keer waardoor zijn haardos kan concurreren met de imposante kuif van de man centraal op het podium.
De zang is bijna feilloos al wordt het regelmatig overstemd door de muziek wat het geheel een dromerige sfeer geeft. De liedjes wisselen elkaar dan ook tempogewijs af zoals het onheilspellende ´Tyrant Destroyed´ of de nieuwe single ´Five Seconds´ (check de stoere biker video) met pompende beats en scheurende gitaren. Twin Shadow wordt geassocieerd met de chillwave movement, live klinken de songs echter veel voller door de gevarieerde drums en de inbreng van zijn gitaar. Toch zet het pianospel iedere keer weer de toon dat garant staat voor een meeslepende sound. ´At My Heels´ is voorzien van zeer catchy bliepjes aangevuld door een cowbell op de juiste momenten. De muziek klinkt niet altijd eighties, ´Patient´ van het nieuwe album zou zo uit de studio van Timbaland kunnen rollen met tribaldrums en andermaal doordringend gitaarwerk.
Lewis Jr. kijkt na elke song even rond in het publiek welke stemming er heerst. Hij ziet zowaar een tweeling tussen de mensen staan wat een unicum is voor de concerten van Twin Shadow. Het plezier is duidelijk te merken op het podium al zit er eigenlijk te veel tijd tussen de nummers om helemaal los te gaan. Ondanks dat de songs sterk gebracht worden en men muzikaal mee wordt genomen tijdens het sterke samenspel is er toch iedere keer een leegte als een liedje is afgelopen. Uiteraard moeten de bekende nummers nog komen waardoor er steeds enthousiaster wordt gereageerd uit de zaal. Het pakkende ´Castles in the Snow´ is een perfect voorbeeld. ´´You´re my favourite daydream, I´m your famous nightmare´´ neemt de aanwezigen mee in een zoveelste fijn zwijmelmoment. Het liedje is eigenlijk te kort, vooral wanneer er zich technische problemen voordoen met de drums.
Het einde van de set nadert maar we wijn nog niet aangekomen in droomland. De muziek komt misschien nog meer tot zijn recht op een festival waar je met je meisje en een biertje lekker achterover ligt te genieten. Afsluiten doet Twin Shadow dan ook met het toepasselijke ´Forget´, de pakkende titeltrack van het eerste album. Als toegift krijgen we met ´Golden Light´nog een track van het nieuwe album Confess. Gitaarspel vol echo´s doen denken aan het begin van de avond en laat ons met een goed gevoel achter. De paar nieuwe songs passen goed bij het oude werk. Nu moet er alleen nog wat gewerkt worden aan de momenten tussen de charismatische liedjes.