Rats on Rafts maakt de hype waar in Rotown

Stoïcijnse Rotterdammers weten overvolle zaal te boeien

Tekst: Linda Wimmenhove Foto's: Marcel van Leeuwen ,

De Rotterdammers van Rats on Rafts zijn 'hot'. The Moon is Big is album van de week bij 3voor12. De mannen hebben in januari getourd met Minny Pops in Groot-Brittannië en stonden in dezelfde maand op Eurosonic/Noorderslag. Vanavond staat Rats on Rafts in een overvol Rotown waar de verwachtingen hoog gespannen zijn.

Rats on Rafts is al sinds 2004 bezig met het maken van muziek. Na een EP in 2008, wordt pas in 2011 het eerste volledige album uitgebracht, ‘The Moon is Big’.
 
Rats on Rafts laat zich tijdens de Nederlandse tour vergezellen door Harry Merry en Ger ‘Sax’ Van Voorden van de band KIEM. Eerstgenoemde mag de avond openen en doet dit op geheel eigen wijze met roodgeverfde haren en gehuld in een gouden broek. Voor de één is dit optreden een geweldige ervaring voor de ander een ware verzoeking. Dat het uniek en eigen is, staat in ieder geval vast.
 
Rond half elf betreden de mannen van Rats on Rafts het podium. De band begint meteen met de titelsong van het album ‘The Moon is Big’, dat eindigt met wolvengehuil van zanger David Fagan. Het tempozit er flink in deze avond en de set wordt dan ook in volle vaart afgewerkt. Het gezicht van David is verstopt achter een grote lok en van contact met het publiek is nauwelijks sprake.
 
De inspiratiebronnen van Rats on Rafts zijn duidelijk te horen. Eén van de bands waar Rats on Rafts naar eigen zeggen is geïnspireerd is de Rotterdamse band Kiem. Saxofonist Ger ‘Sax’ Van Voorden speelt vanavond met een aantal nummers mee. In 2010 coverde Rats on Rafts al ‘The Moneyman’. Dit nummer komt vanavond in een uitgesponnen en indrukwekkende versie voorbij.
 
Voor ‘God is Dead’ worden twee, in het begin nog wat schuchtere, kinderen het podium op geroepen die de tekst “God is Dead” uit volle borst meezingen. Na enige tijd op het podium komt vanzelf bij de kinderen een punkattitude bovendrijven, wat resulteert in het spelen van luchtgitaar. Onder luid applaus verdwijnen de kinderen weer en gaat Rats on Rafts verder met optreden.
 
Ondanks dat het optreden niet helemaal perfect verloopt, is goed te zien waarom Rats on Rafts tot de betere Nederlandse bands mag worden gerekend. Waar de meeste postpunk/new wave bands kiezen voor een gladdere benadering van het oeuvre van hun voorbeelden, kiest Rats on Rafts voor een rauwe benadering, zonder de melodie uit het oog te verliezen.
 
Na ongeveer drie kwartier is het gehele album wel zo’n beetje gespeeld. Het publiek wordt nog een kleine toegift gegund en dan verlaat de band het podium even stoïcijns als ze zijn begonnen. Als Rats on Rafts in dit tempo doorgaan, zal het een grote band gaan worden.