Dat er een persoonlijkheid speelt hebben ze in Rotterdam ook wel beseft. Lianne La Havas speelt in een uitverkocht BIRD met een hip publiek en een goede sfeer. Als er nog een lange rij voor de jassen staat, verwelkomt Lianne het publiek en zet haar eerste nummer in: de bekende single ‘No Room For Doubt’. Voor een beginnend artiest is het bekendste nummer een goed begin van de show, om het publiek op zijn gemak te stellen en de interesse in de rest te versterken. Ze speelt het nummer zonder begeleiding van een band, met alleen een elektrische gitaar. Meteen valt op hoe krachtig haar stem is en het ontbreken van de stem van Willy Mason, die meezingt op de single, is absoluut geen gemis. Na het eerste nummer komt de band op en begint met een nummer van haar nieuwe cd, die dit jaar moet uitkomen. Met begeleiding van de band klinken de nummers wat toegankelijker, maar niet minder mooi. Bovendien blijft La Havas met haar stem het absolute middelpunt van de band.
La Havas houdt van contact met het publiek en praat graag tussen de nummers door, onder het genot van enige sterke alcoholische drank. Ze vertelt bijvoorbeeld het intieme verhaal over hoe het nummer Forget tot stand is gekomen, wat ons wat meer inzicht gaf in haar manier van tekst schrijven en haar relatieproblemen (“he was just lame”). Gelukkig benadrukt ze wel dat het Rotterdamse publiek er een stuk knapper uitziet dan ze had gedacht, ze was zichtbaar blij met het enthousiaste publiek.
Als ze veertig minuten heeft gespeeld, kondigt Lianne het laatste nummer aan. Een vrij abrupt einde, want het publiek had het gevoel dat de avond nog maar op de helft was. Er was geen enkele sprake van verzwakking van de aandacht onder het publiek. Ieder nummer kwam perfect over door de diversiteit van de nummers en haar fenomenale stem. Met Lost & Found heeft de show een mooi einde, maar toch is het publiek niet helemaal verzadigd. Gelukkig is er nog de toegift, waarbij Lianne La Havas met een brede glimlach vermeldt dat ze ‘nog een nummer vergeten was te spelen’. De toegift bestaat uit het grappige nummer Age, waarmee de avond in een positieve noot eindigt. Een uitermate goed nummer als toegift en het wordt enthousiast ontvangen door het publiek.
Uiteindelijk gaat iedereen met een glimlach naar huis, maar de verontwaardiging over de duur van het concert blijft, ze had meer nummers kunnen spelen. Maar ach, wellicht heeft de korte duur een andere oorzaak dan Lianne’s behoefte om te spelen en moeten we ons erbij neerleggen. Als debutant in het Nederlandse clubcircuit overtreft Lianne namelijk alle verwachtingen met haar prachtige stem en slimme, veelzijdige nummers. Door de afwisseling van nummers met band met nummers die solo worden uitgevoerd, is er ook een perfecte afwisseling in diepgang. De band maakt de nummers toegankelijker, terwijl haar solo performance een onverdeelde aandacht voor de nummers vereist. Bovendien heeft Lianne geen enkele moeite het geroezemoes in de zaal te overstemmen met haar stem. Ze zingt foutloos en gepassioneerd, met een stem die de harten van iedereen in de zaal verovert. Denk bij die stem aan een mooie vrouw, een innemende glimlach, een kekke scheve knot haar en een schattig jurkje en er staat inderdaad een gigantische persoonlijkheid. Lianne La Havas, onthoud die naam!