De Intergalactic Lovers spelen in de stad. Rotown is uitverkocht om deze Belgische band van publiek te voorzien. Sinds het album ‘Greetings and Salutations’, spelen ze in menig podium in binnen- en buitenland. Leuk detail over het album is dat de mix en mastering is gedaan in de legendarische Abbey Road Studios. De band bestaat uit Lara Chedraioui (zang), Brendan Corbey (drums), Maarten Huygens (gitaar, steelguitar) en Raf de Mey (basgitaar).
Op het podium staat een intieme set-up opgesteld. De versterkers en het drumstel staan naar het midden van het podium gericht wat het geheel een persoonlijk en vertrouwelijk tintje geeft. Dit is typerend voor de avond. De bandleden komen op en gaan dicht bij elkaar staan. Op de grond ligt een met de hand geschreven setlijst. Er wordt ingezet en Rotown wordt gevuld met het fijne en warme geluid van deze intergalactische tortelduifjes.
De basis van het geluid is drums, bas en akoestische gitaar. Gitarist Maarten voegt diepte toe met gitaar, echo’s, samples, slideguitar en andere geluidseffecten. Op dit warm gespreide bedje zingt zangeres Lara Chedraioui haar liedjes. Ze oogt heel vriendelijk en bescheiden maar Lara is de ster van deze band. Haar stemgeluid is echt fantastisch, ze zingt met veel gevoel en heeft ook een mooi bereik. Hierdoor komt Intergalactic Lovers boven de middenmoot uit.
De bandleden hebben allemaal een redelijk introverte houding tijdens het spelen. Belgische bescheidenheid wellicht, maar hierdoor missen sommige heftigere partijen net een beetje extra kracht, het visuele aspect dat het publiek moet overtuigen. Een uitzondering is de drummer die wel af en toe de neiging lijkt te hebben om op zijn drumstel in te beuken. Hij overstemt de rest van de band daarmee enigszins maar het voegt wel pit toe aan het optreden.
Het publiek droomt zichtbaar weg bij de Intergalactic Lovers. De nummers zijn kort en wisselen elkaar snel af. Het wordt echter ervaren als een geheel. Een deel van de zaal heeft een iets afwachtende houding. Komt er nog meer? Nee, dit is het, geniet ervan. In de loop van de set valt het kwartje en uiteindelijk volgt er hard applaus na elk nummer.
Aan het eind van de set wordt ‘Delay’ gespeeld, het bekendste nummer. Na een korte pauze is er nog tijd voor een toegift. Het nummer ‘Feel For You’ springt eruit ten opzichte van de rest van het repertoire door de funky baslijn. De laatste song van de avond is ‘Drive’.
De zaal heeft genoten en de band oogt voldaan. Er wordt nagepraat bij de merchandising.