Het podium wordt bezet door vijf mannen en wanneer de woorden, “De avond valt en het licht trekt weg”, de zaal in vloeien zakt het zaallicht en kunnen we beginnen. Het is een perfect begin van de show. De rustige opbouw van ‘Avonduren’ maakt het publiek klaar voor wat komen gaat maar verklapt nog niet alles.
Het valt op dat het publiek niet het doorsnee hip hop publiek is. Misschien omdat hetgeen de Utrechtse mannen doen niet goed te plaatsen is. Gedurende de show blijkt dat naast hip hop invloeden ook jazz, soul en zelfs dub-step de zaal in wordt geslingerd. Met ‘Man Baard’ gaat het tempo omhoog en het publiek geniet daar zichtbaar van. Kapabel, met zijn rauwe stemgeluid, overtuigd vooral rappend. Kapabel vertelt naar eigen zeggen ‘verhaaltjes’. Deze theatrale verhalen krijgen tijdens een popshow niet de aandacht die ze verdienen en halen de gang uit het optreden. Met het funky ‘Wammes’ en het opzwepende ‘Sjakie’ kruipt de Avonduren naar het hoogtepunt van de show. ‘Ghr’ word ingezet, het bombastische geluid doet zijn werk. Steeds meer mensen klappen en fluiten naarmate de climax nadert.
De toegift kan hier niet veel meer aan toevoegen. ‘Dood’ is de soundtrack waarbij we na een heftige ontlading even tot rust kunnen komen.
Voorafgaand aan het optreden hoor ik dat dit een van hun eerste optredens is en dat is af en toe te merken aan het spel. Dit uit zich tijdens de show door wat oneffenheden. Ondanks deze mindere momenten is het een zeer gedenkwaardige avond.
De tour telt nog zeven shows. Ga erheen, zolang het nog kan. De avonduren op deze data kunnen wel eens snel uitverkocht zijn.