Moke entertaint tot de laatste minuut

Nieuwe werk maakt meeste indruk

Tekst: Jasper van Dorp Foto's: Marc de Jong ,

Er hangt een vreemde sfeer in de Dordtse poptempel Bibelot: het einde van deze bijzonder zaal is dichtbij. Voordat op maandag 10 december Blof het laatste reguliere concert mag geven staat Moke nog op het podium. Natuurlijk, de nieuwe zaal in het Energiehuis zal ongetwijfeld ook erg mooi, groter, moderner en praktischer worden, maar een groot deel van het aanwezige publiek heeft toch veel nostalgische gevoelens bij het vertrouwde Bibelot.

Ook het voorprogramma Tangarine staat er uitgebreid bij stil: “Voor veel van jullie zal dit wel de laatste keer zijn? Voor ons ook hoor.” Het typeert de droge humor van dit duo uit Assen. Maar droge humor is niet het enige dat opvalt aan deze act: het gaat hier namelijk om een tweeling. Twee slungelige, ietwat nonchalante jongens (Arnout en Sander Brinks) met elk een akoestische gitaar en een identieke bos krullen, baardje en stem. Leuk om te zien, maar nog leuker om te horen. De country/folk van Tangarine klinkt als een soort kruising tussen Simon & Garfunkel en The Jayhawks. De twee stemmen kleuren prachtig samen (hoe kan het ook anders?) en de songs zijn bovendien al even mooi. Ze zijn bezig met een plaat en het moet raar lopen als we hier niet meer van gaan horen!

Zodra Moke zelf de eerste tonen inzet valt in de eerste plaats het contrast op met hun voorprogramma: bij de hoofdact is alles tot in de puntjes verzorgd, van de techniek op het podium tot het zaalgeluid tot de kleding en de kapsels. Tja, Moke staat erom bekend veel waarde te hechten aan de presentatie van de band en daar zijn ze in het verleden vaak om verguisd. Eigenlijk onzin natuurlijk, want het draait toch om de muziek. En om het laatste album 'Collider' kan zelfs de grootste scepticus niet heen.

Het is dan ook niet voor niets dat de band vol gas van start gaat met 'Tears' en 'Burning the Ground', respectievelijk het eerste en tweede nummer van hun nieuwste plaat. Waar Moke op de vorige twee albums nog al eens te poppy klonk voor veel mensen lijkt de band op het nieuwste album meer haar duistere kanten op te zoeken. Het resultaat is een soort synth-wave/rock dat af en toe zelfs klink alsof Depeche Mode en Interpol samen een band zijn begonnen.

Het is het begin van een sterke set, met naast de nieuwe songs ook aandacht voor oudere hits als 'This Plan', 'Switch' en 'Love My Life'. Maar het is vooral het nieuwe werk dat indruk maakt, met verrassende arrangementen en ook zanger Felix Maginn (met toepasselijk jaren '80 kapsel) kan hierin het beste laten horen dat hij in huis heeft. Na afloop komt de band nog terug met een uitgebreide toegift, met als afsluiter een lange versie van Almost Home, de mooie afsluiter van Collider. En zo laat Moke na bijna twee uur Bibelot achter na een goed concert. Maar het publiek ziet Moke zeker terug, want Maginn sprak de wens uit om snel terug te keren in het nieuwe Energiehuis.