Soldaat werd na zijn werkzaamheden bij gitaarband Daryll-Ann en Tim Knol, al snel bestempeld als één van de betere gitaristen van Nederland. Een titel die hij tijdens zijn optreden in Rotown meer dan waarmaakt. Of hij het ook in zich heeft om de beste performer van Nederland te worden, is nog maar de vraag.

Anne Soldaat oogt wat verward wanneer hij in het donker zijn spullen voor zijn gitaar installeert. Het concert is nog niet begonnen, maar het publiek houdt nu al haar ogen scherp gericht op de hoofdpersoon van vanavond. Na zo’n vijf minuten heen en weer lopen, komt de rest van de band het podium op. Achter de toetsen zit geen onbekend gezicht: Matthijs van Duivenbode kent het publiek al van Johan en van de band die achter Tim Knol zit. Ook bassist Jeroen Oeverman is te herkennen uit de band van Knol. Op de drums vinden we Bram Hakkens die met name bekend is van zijn werkzaamheden bij The Kyteman Orchestra. Naast Soldaat speelt Maurits Westerik mee op gitaar. Westerik is vooral te herkennen als frontman van GEM. Een soort super gezelschap, dat strak op elkaar is ingespeeld.

De band begint beheerst en rustig, waarna de eerste single van het net uitgekomen album de kleine Rotown inknalt. ‘Maybe’ groovet lekker weg, maar zoals we van Rotown gewend zijn, is het geluid niet al te best. Althans, helemaal vooraan. De zang valt ietwat weg, terwijl verder naar achter het geluid iets beter lijkt te zijn. Tijdens ‘Maybe’ bewijst Anne Soldaat vrijwel direct één van de beste, al dan niet de beste gitarist van Nederland te zijn. Met een heerlijke solo vermaakt hij het Rotterdamse publiek prima. Praten tussen de nummers door lijkt niet nodig. En waarom zou Anne dat ook doen? De zaal luistert aandachtig, praten zou de aangename spanning alleen maar doorbreken.

Het soleren van Soldaat voert vanavond de boventoon. Niet dat zijn zang onvoldoende is, in tegendeel: tijdens ‘Wildlife’ toont de gitarist aan over een prima zangstem te beschikken, maar zijn solo’s en soms catchy gitaarriffs zijn van een bijzonder niveau.

De set is overwegend kalm, maar ‘Rubitin’ gooit het roer om en laat zien dat Soldaat ook een meer uptempo poppy kant kent. De veelzijdigheid van deze muzikale man en strakke band wordt hiermee flink duidelijk. Deze opstelling mag daarom ook flink gekoesterd worden.