Isbells geeft schitterend optreden in LantarenVenster

Renée is de perfecte opening van de avond

Tekst: Gerjan Peverelli Foto's: Amber Zwartbol ,

De avond wordt geopend door het uit Belgie afkomstige Renée. Deze drie koppige formatie past precies in het verlengde van het hoofdprogramma. De liedjes die worden aangekleed door piano, gitaar en cello zijn een perfecte opwarmer voor ‘Isbells’.

In 2009, tijdens het verschijnen van het debuut album, is veel geschreven over waar en wanneer dit album is opgenomen. Veelal ’s nachts, wanneer het gezin van frontman Gaëtan Vandewoude sliep, vond hij de rust om aan het debuut te werken. Omdat het nacht was en er mensen in de buurt sliepen kon het volume niet te hard. Dat hoor je terug bij het beluisteren van de liedjes.

De avond wordt geopend door het eveneens uit Belgie afkomstige Renée. Deze drie koppige formatie past precies in het verlengde van het hoofdprogramma. De liedjes die worden aangekleed door piano, gitaar en cello zijn een perfecte opwarmer voor ‘Isbells’.

Vier mannen en een vrouw betreden het podium zonder dat er veel aandacht voor hen is. Vanaf de eerste seconde van het intro van ‘Stoalin’’ is er sfeer in de zaal. Hier komt de band tot zijn recht. Hier kunnen, de uit Leuven afkomstige bandleden de in alle rust creëerde liedjes, aan het publiek laten horen. Het publiek geeft hen de aandacht die de band verdient.

De eerste vijf nummers zijn een schitterende live uitvoering van het album ‘Stoalin’’. Onder andere wordt ‘Heading for the Newborn’ gespeeld. Een uptempo nummer, waar het de rest van de show een beetje aan ontbreekt. Wanneer de audio van een bongo ritme al twee maten loopt en dan het ritme pas op de bongo in kwestie wordt mee geplaybackt, vraag ik me even af waarom ze dit doen. Het zou aan de oprechtheid niets af doen wanneer er een ritme bandje mee loopt, vooral omdat Christophe Vandewoude later, op de gitaar, de sterren van de hemel speelt.

Na zes nummers doorbreekt Gaëtan Vandewoude de stilte. Hij vraagt naar hoe het met ons gaat en of we lekker hebben gegeten. “Wij hebben erg lekker gegeten. Een slaatje met spek en daarna een lekker kippetje”. Ook vertelt hij dat we het meest stille publiek zijn waar ze ooit voor hebben gespeeld. En dat is duidelijk een compliment. ‘Maybe’, is het eerste nummer van het eerste album. We zijn dan al over de helft van de show. De aandacht begint te verslappen. Er wordt gewacht op een uitbarsting, maar tevergeefs. Alle liedjes zijn even mooi, maar juist de contrasten op een avond als deze bezorgen je kippenvel.

Het nummer ‘Baskin’ is een bijzonder moment tijdens de show. Halverwege ontplugt ieder zijn instrument en loopt naar het publiek waarvan de eerste rij op de podiumvloer begint. Het liedje wordt volledig akoestisch afgemaakt. Langzaam neemt het publiek het ‘pa pa pa pa’ over en word er door iemand uit het publiek op geïmproviseerd, wat dan weer door de trompet word teruggegeven. Een magisch moment. Ook ‘As long as it takes’, de opener van het eerste album, wordt voor op de vloer gespeeld.

“De tijd gaat erg snel, we zijn al weer toe aan ons laatste liedje”. En wat voor één. ‘Erase and Detatch’ begint rustig, maar bouwt al snel op naar de uitbarsting waar we op hebben gewacht. Halverwege het nummer wordt de band versterkt door de leden van ‘Renee’. En daar is het kippenvel dan ook gelijk present.

Waarom zou je uren in de file staan naar het Goffert Park om vervolgens weinig te zien van de band, wanneer je bij ‘Isbells’ over de vloer mag komen? ‘Isbells’ neemt je mee naar de opnamestudio achter het huis. Een schitterend optreden!