The Cosmic Carnival is in in het kader van het Live In Your Livingroom NYC Festival in New York. De band zal samen met local heroes optreden in verschillende delen van New York op bijzondere locaties. Nick Schuit, de zanger van The Cosmic Carnival, schrijft voor 3voor12Rotterdam/Drechtsteden een tourverslag.
8 SEPTEMBER
Na een behouden vlucht komen band en crew, verdeeld over vier vliegtuigen, veilig aan in Brooklyn, New York City. Het heeft nogal wat voeten in de aarde, want zonder de nodige medicatie durf ik het vliegtuig niet in. Waar de anderen al maanden dromen over the city that never sleeps, heb ik vooral nachtmerries over neerstortende en ontploffende vliegtuigen. Maar slechts bij de landing, als de pillen hun uitwerking inmiddels hebben verloren, breekt het zweet me uit en richt ik me stilletjes tot het Opperwezen. Het grootste avontuur is voor mij tot dan toe het vliegen geweest, eenmaal met voet op vaste bodem dringt het tot me door dat ik me toch echt aan de andere kant van de oceaan bevindt, Marlies reist met me mee en deelt in de feestvreugde!
Fotografe Joyce is dan al op de plaats van bestemming en krijgt een rondleiding door het mooie appartement dat Raymond en Jaida ons verhuren. Een badkamer met douche en bad, prachtige keuken, airco en van alle noodzakelijke gemakken voorzien, een prachtige thuisbasis voor de komende veertien dagen. Nadat Marlies en ik zijn gearriveerd, vinden ook Gerben, Frank, Ronald en Robin met de subway hun weg naar het appartement. Iedereen schaft direct voor slechts 29 dollar een metrokaart aan, waarmee je een week lang onbeperkt door New York City kunt reizen, essentieel in deze stad.
Het is bloedheet in Brooklyn en de tegenstellingen zijn direct zichtbaar. Zoals ook tijdens ons eerdere avontuur in Casablanca het geval was, slapen veel mensen op straat. Er wordt echter niet gebedeld bij toeristen en het valt meteen op dat New Yorkers een soort van zelfverzekerdheid uitstralen. Arme mensen spreken je aan en helpen je op weg in dit immense stadsdeel van New York, zonder daarvoor een wederdienst te vragen. Ze zijn nieuwsgierig, maken graag een praatje en zitten veelal lezend op de trapjes van de schitterende huizen, waar ooit rijke blanken woonden. De avond valt, gezamelijk drinken we onze eerste Budweisers en vallen daarna uitgeput in een diepe slaap.
9 SEPTEMBER
Na een goede nachtrust gaan we op zoek naar de meest Hollandse supermarkt in de buurt, waar ik (thank God) gelukkig een pakje echte Goudse kaas vindt. Letterlijk echt, want Amerikanen houden graag van die plakjes imitatie kaas, die je bij ons alleen bij de McDonalds op je cheeseburger krijgt. Dat zetten ze ook gewoon op de verpakking, net zoals er bij iedere eettent ongeveer reclame wordt gemaakt voor het aantal calorieën per gerecht. Een campagne die vermoedelijk door de overheid is bedacht om het aantal Amerikanen met overwicht tegen te gaan. Of dat helpt is maar zeer de vraag, want ongeveer al het vette en zoete voedsel is werkelijk spotgoedkoop en voor groente en fruit betaal je hier de hoofdprijs. Amerika, wordt wakker!
Dan wordt snel de jacht op instrumenten geopend. Meenemen uit Nederland was geen optie, dit was een tip van de mannen van Moss. Er wordt streng gecontroleerd op de verschillende vliegvelden en de vraag ' Business or pleasure' beantwoorden met 'pleasure', brengt de nodige controles met zich mee als een groep jongeren met instrumenten zich bij de grenscontrole meldt. Ze tikken je naam in op google, voegen er 'band' aan toe, en stuiten op The Cosmic Carnival. Een blik op de tourdates zou verraden dat we dus wel voor business in NYC zijn, hoewel we natuurlijk geen bakken met geld gaan verdienen en ons verblijf in The Big Apple zeker te omschrijven valt als zeer plezierig. Uitgedost als de uber-toerist komen we probleemloos het land binnen en zo besparen we ons de nodige rompslomp.
Met de subway reizen we naar het Guitar Centre in Brooklyn en schaffen voor 1800 dollar drie gitaren, twee versterkers, een midi keyboard en de nodige percussie aan. We sluiten een mooie deal met de manager, waarmee we afspreken dat we na dertien dagen de instrumenten terugbrengen en 80% van de aankoopprijs terugkrijgen, mits we de instrumenten natuurlijk in goede staat weer inleveren. Gelukkig, vier uur voor aanvang van ons eerste optreden in New York zijn we verzekerd van redelijk goeie gear! Halverwege het shoppen raken we Robin kwijt (drummers!), maar gelukkig vinden we hem anderhalf uur later terug voor ons appartement, druk in gesprek met een bezwete jogster, die ook meteen op de hoogte wordt gebracht van onze tourdata.
Op weg naar onze eerste gig stuiten we op de eerste problemen met de metro. Het station waar we moeten zijn blijkt te zijn gesloten en we zijn al aan de late kant, paniek! Twee jongedames schieten te hulp en gidsen ons naar het adres, een gesloten metrostation kan hier meteen een flinke voettocht betekenen, wat nu dus het geval is. Gelukkig zijn we net op tijd in Verona Street, waar Kees Jonkheer, mister Live In Your Living Room himself ons op de stoep opwacht. De buurt is niet al te fijn, een officer waarschuwt ons als hij ons met alle instrumenten over straat ziet lopen. Het huis van de host, Andrew, is echter prachtig! De restaurant-eigenaar heet ons van harte welkom en biedt ons meteen een breed scala aan overheerlijke hapjes aan. De opkomst lijkt matig, maar langzaam maar zeker druppelen er toch steeds meer mensen de woonkamer binnen en is het met twintig bezoekers uiteindelijk nog heel gezellig. En plotseling verschijnen daar ook onze gidsen, die we natuurlijk meteen hadden uitgenodigd!
De local hero die vandaag het spits afbijt, is de uit Brooklyn afkomstige band 'Holding Back Entirely'. De band doet denken aan een down to earth variant op Coldplay, fraaie liedjes, mooie samenzang en ook niet onbelangrijk, wederom een zeer hartelijk gezelschap. New York is een ongelooflijke smeltkroes van culturen, wat de verdraagzaamheid onderling groter maakt. De mensen die we ontmoeten hebben allemaal hun roots, zijn trots op die afkomst, en toch vormen ze samen een geheel. Geen wonder dat ze allemaal zoveel zelfbewustzijn en zelfverzekerdheid uitstralen. Om tien uur is het dan eindelijk tijd voor ons allereerste optreden in New York City. Het voelt allemaal nog wat onwennig, zo dicht op een Amerikaans publiek, die vol verwachting naar je kijken als je ze toespreekt. Maar na een nerveuze eerste set gooien we alle schroom van ons af en vermaken we het publiek met een fijne show.
"So great." "Really Amazing." "You put a smile on our faces." "Your music makes us happy." Kijk, daar doen we het natuurlijk voor! Waar een nummer van The Grateful Dead in ons eigen landje vaak wordt gezien als een liedje van onszelf, is het meteen duidelijk dat je in de States niet meer stuk kan als je eer betuigt aan een van Amerika's grootste muzikale helden. En de onze! Ook onze eigen nummers vallen prima in de smaak, na afloop wordt er druk nagepraat en men is het er over eens dat we terug moeten komen voor optredens in de grotere zalen, wat een complimenten! De eerste show overseas is daarmee helemaal geslaagd en we maken ons op voor een lange voettocht naar het dichtsbijzijnde metrostation. Ditmaal ben ik degene die de groep kwijtraakt, als ik er op het laatste moment achterkom dat het niet de goeie subway is. We vinden elkaar al snel weer op het volgende station, en eenmaal thuis vallen we snel in slaap.
10 SEPTEMBER
Het ochtendritueel is inmiddels duidelijk. Eén voor één wordt er gebruik gemaakt van de badkamer, die als nadeel heeft dat het ook meteen het toilet is. Aangezien we met zijn achten zijn, is het nog een hele klus dit zonder irritaties te laten verlopen. Gezien de prijs die huisbaas Raymundo ons rekent mogen we niet klagen, dus we maken duidelijke afspraken om alles zo soepel mogelijk te laten verlopen. Eenmaal wakker gaan er meestal twee op pad om de nodige gallons water in te slaan, want het kraanwater bevat teveel chloor om het te kunnen drinken. En dan is het tijd voor een Amerikaans ontbijt of, in mijn geval, Zweedse crackers met kaas. Net als thuis dus, ik kan echt niet zonder!
We spelen vandaag in Jersey City, en aangezien het de dag voor 9/11 is, wordt het een flinke trip. Eenmaal de Hudson overgestoken valt meteen op dat alles hiet net iets anders is geregeld dan in New York City, hoewel de bewoners in Jersey City zich toch sterk verbonden voelen met de New Yorkers, zeker na 9/11. We betreden de Summit, een schitterend wooncomplex dat er uitziet als een chique hotel, en worden welkom geheten door Besiki, de van oorsprong Georgische gastheer van vanavond. Zijn prachtige appartement hangt vol met herinneringen aan verre reizen, prachtige schilderijen, boeken over kunst en geschiedenis, Afrikaanse maskers etcetera. Ook vanavond is het eten weer super de luxe, we drinken Heineken en Corona's en er zijn tientallen flessen wijn en overheerlijke hapjes.
Het huis stroomt vol met gasten en al snel blijkt al snel dat we in een hele gezellige scene terecht zijn gekomen. My Glorious Mess, een te gekke band uit alweer Brooklyn, trapt af en zetten meteen een goeie sfeer neer met wederom prachtige harmonieën. Het laatste nummer van hun eerste set worden we gevraagd mee te zingen, iets dat we eerder die avond al even snel geoefend hebben. We starten onze eigen set met Funny Man en aan de blijde gezichten te zien wordt dit wederom een te gekke avond. Als we Franklin's Tower van The Dead inzetten is het feest compleet, de hele kamer staat op zijn kop, iedereen danst, fantastisch!
Na afloop raakt iedereen met elkaar in gesprek, het is een super feestje met ongeveer veertig man. Ondanks de feeststemming worden er ook serieuze gesprekken gevoerd. Joey vertelt hoe hij tien jaar eerder in de subway onder het WTC zat toen het eerste gebouw instortte. De haren op zijn arm gaan overeind staan terwijl hij het vertelt. Niets kon hij horen op het moment van de ramp, door de treinen op het spoor boven hem. Een evacuatie naar Jersey City volgde, waar half Manhattan inmiddels naartoe bleek gevlucht. Daar drong de omvang van hetgeen gebeurd was pas door. Toch begrijpen we uit vele monden op dit feestje dat de mensen hier een beetje klaar zijn met 9/11. Het is gebeurd, de mensen willen door en niet ieder jaar weer herinnerd worden aan die verschrikkelijke dag.
Dezelfde jongen blijkt een enorme Lady Gaga fan te zijn (ja, het is zo'n feestje!), maar tegelijkertijd uit hij zijn bewondering voor het feit dat we vanavond Franklin's Tower speelden. Fan zijn van Lady Gaga EN The Grateful Dead, het geeft alleen maar aan hoe groot de band van Jerry Garcia en zijn mannen hier was, en nog steeds is. Het is inmiddels vier uur als we 's avonds uitgeput bij ons appartement aankomen. Alles, en dus zeker ook de subways, gaat hier 24/7 door, en gelukkig maar. De jetlag hakt er inmiddels flink in, morgen de 9/11 herdenking die we graag willen bijwonen, vlug naar bed!
11 SEPTEMBER
Na onze roes te hebben uitgeslapen worden we wakker met de uitslagen van de eredivisie-wedstrijden, die ruim 6000 kilometer verderop net zijn afgelopen. Ajax en Feyenoord beide gewonnen, er heerst dus vrede in het Cosmic Carnival kamp. Als iedereen goed wakker is blijken we veel te laat voor de herdenking bij het WTC Memorial, dus proberen we het maar via de televisie en internet te volgen, niet anders dan gewoon dus. Na een stevig ontbijt maken we ons op voor de eerste trip naar Manhattan, waar we 's avonds in het Sidewalk Cafe zullen optreden.
We vormen twee groepjes van vier en trekken de stad in; Gerben, Frank, Robin en Joyce bezoeken de omgeving rond Union Square en Ronald, Marlies en ik verkennen de voormalige hippiewijken East Village en Greenwich Village. Deze kleurrijke wijken worden gekenmerkt door een alternatieve sfeer, tot diep in de nacht is het druk bij de funky bars en de winkels vol muziek, boeken, t-shirts en tatoeage-studios. We voeren eekhoorns in het park en rusten even uit in de fontein van Washington Square Park, Waar Bob Dylan ooit zijn eerste liedjes zong.
Verderop in McDougal Street stuiten we op het legendarische cafe Wha?, waar dezelfde Bob Dylan en Jimi Hendrix hun faam verder uitbouwden. Dan is het alweer tijd om richting de Sidewalk te lopen, een op het oog gezellig cafe op de hoek van Avenue A. Bij aankomst blijkt dat de andere artiest van vanavond, Natty Vogel, niet aanwezig is. Hij zal ook niet op komen dagen, waardoor het voor ons extra moeilijk wordt om publiek te trekken. En dat blijkt meteen tijdens onze eerste set…
Er zitten welgeteld acht mensen in de venue, waaronder vier Nederlandse jongeren en de serveerster. We geven alles, geluid is niet top, maar toch gaat het nog best lekker. Als er helemaal niemand verder de bar binnenkomt en er ook nog eens een verontrustend smsje van de bar eigenaar binnen komt over de lage opkomst, zakt de moed ons in de schoenen. Kees van Live In Your Living Room overtuigt ons toch om het nog een set te proberen, omdat je het nooit weet hier en de muziek prima was.
We geven het nog een kans, en zowaar, het zaaltje stroomt nog aardig vol met mensen. Na afloop is alles snel vergeten door de enthousiaste reacties van het aanwezige publiek, de bezwete jogster waar Robin eergisteren contact mee maakte op straat is er ook en heeft drie vriendinnen meegenomen. Als dank gaan we natuurlijk mee uit en zoeken we een gezellig cafeetje op in Manhattan. Daarna wordt er nog flink gedanst in club Babel en keren we rond vier uur weer terug naar Brooklyn. 9/11, het beloofde een heftige dag te worden, maar voor de meeste New Yorkers was het gewoon een dag zoals zo velen.