Pien Feith vertelde een tijdje geleden in een interview met FaceCulture dat zingen voor haar een manier is om een verhaal te vertellen. Ze doet dit door haar persoonlijke songteksten te dopen in een digitaal bad waarbij de drie andere bandleden zorgen voor de nodige synths, drums en gitaarklanken.Vanavond vertelt Pien haar verhaal in volle melodie aan Vlaardingen, in de Kroepoekfabriek.
Het Canadese duo Snowblink opent de show ingetogen en intiem. Type huiskamerconcert; de setting heeft door de rode lichten en bescheiden ruimte wat weg van Jools Holland. Snowblink is een gedegen opener voor Pien Feith. Zij, Daniela Gesundheit, leidt de muziek met haar feeërieke vocalen en haar gitaar (leuk detail: versierd met een wit gewei). Hij, Dan Goldman, speelt op sokken en zorgt voor de muzikale vernis door onder andere met een bel te rinkelen. Snowblink pakt het publiek in met Canadese anekdotes en sluit af met een Spaans nummer. De door Dan uitgereikte bellen komen nu goed van pas, het Vlaardingse gezelschap rinkelt mee met het duo en wordt voor even onderdeel van de band.
Alles wijst erop dat Pien dat sfeertje van een huiskamerconcert wil vasthouden, ze vraagt daarom meteen bij het betreden van het podium het publiek naar voren te stappen. Ze is bescheiden, wanneer ze de bezoekers vraagt wie haar al kent, antwoordt ze "Er is veel te doen op zaterdag, echt leuk dat jullie er bij zijn vanavond." Ondanks de langzame opbouw van de nummers en het geroezemoes van het publiek, maakt de band het een persoonlijke ervaring. Ze lijkt tijdens het nummer 'Dawn of the Day' het publiek aan te spreken en wijst naar een select groepje in de zaal.
Na het eerste nummer valt het even stil, er is nog afstand tussen Vlaardingen en Pien Feith. De meeste mensen zitten nog op krukken en knikken mee met de muziek, ze nemen de tijd om kennis te maken met het repertoire van Pien. Daar brengt de vierkoppige band verandering in door het energieke 'Dance on Time' in te luiden. De gitarist ruilt zijn hoofdinstrument in voor een mini-keyboard, Pien verlaat haar sampler en begint te dansen. Voor even. Want daarna gaat het kwartet over op het meest gevoelige nummer van de setlist: 'Honestly'. Wanneer Pien de kwetsbare woorden "I am full of something and it wants to get out" zingt, is het gezelschap muisstil. Ze zingt het zonder microfoon waardoor de woorden een fijngevoelige lading krijgen. Ze krijgt dan ook een daverend applaus na dit nummer.
De show wordt afgesloten met het actieve nummer 'Ostrich', een goede keuze want iedereen in de zaal reageert positief. Waar het eerst bleef bij een 'knik' gaan de bezoekers over op aarzelend dansen. Zowel Pien Feith de band als de bezoekers gaan op in de muziek. De avond eindigt in een bescheiden climax. Het is Pien gelukt om haar verhaal te vertellen maar de bezoeker wil meer horen, 'nog een liedje!' luidt de reactie. Voor een laatste keer vertelt Pien haar verhaal in de vorm van het rustige lied 'Dirty Laundry'. Daarna sluit Pien het boek en mengt ze zich in het Vlaardingse publiek.
Pien duikt in januari 2012 de studio in. Voorlopig kan je luisteren naar haar album Dance on Time en de remix die onlangs verschenen is, zie http://3voor12.vpro.nl/artikelen/artikel/45272618