The Deaf geeft in Rotown een voorproefje van de Rotterdamse festivalzomer

Haagse band dendert in hoog tempo door het optreden

Tekst: Linda Wimmenhove Foto's: Tjeerd van den Berg ,

In Rotown werd woensdag naast het presenteren van de laatste editie van sex drugs & rock’roll magazine en het bekendmaken van de lineup van Metropolis een optreden weggegeven door de Haagse rockband The Deaf.

Haagse band dendert in hoog tempo door het optreden

In Rotown werd woensdag naast het presenteren van de laatste editie van sex drugs & rock’roll magazine en het bekendmaken van de lineup van Metropolis een optreden weggegeven door de Haagse rockband The Deaf.

Rotown ligt bezaaid met cadeautjes voor de bezoekers. In deze vrolijk gekleurde pakjes blijkt de laatste editie van het Sex, Drugs & Rock ’n Roll magazine te zitten. De redactie vindt het tijd om zich te vernieuwen. Feit is dat dit magazine en naslagwerk bij veel Rotterdamse muziekliefhebbers op de koffietafel  gemist zal worden.

Nadat de volledige line-up van Metropolis bekend is gemaakt, wordt The Deaf aangekondigd. Deze Haagse band is ook te zien op het Metropolis festival en geeft vanavond alvast een voorproefje van de Rotterdamse festivalzomer.

The Deaf is de band waarin Spike van Soest (van Di-rect) de frontman is. Dat hij geschikt is voor deze rol, blijkt vanavond. Deze man moet bijna wel met een gitaar in zijn armen zijn geboren, want het speelplezier spat eraf en Spike is een echte performer. Hij besteedt aandacht aan het (meegereisde) publiek en springt met gitaar en al van het podium tussen het publiek. Ook de andere bandleden weten de aandacht te trekken. Toetsenist  Mau is erg aanwezig en het is een wonder dat zijn keyboard niet omvalt. Af en toe verlaat hij zijn plek om de tamboerijn te spelen of gewoon wat maffe danspasjes te doen.

De muziek ademt de beatsfeer uit de sixties en ook de kledingstijl van de band is hierop aangepast. Toch heeft de band niet dat zoete, wat sommige beatbands hebben. Het is goed om de vette orgeltjes en recht-toe-echt-aan rockmuziek uit deze tijd weer te horen. The Deaf vertolkt het met enthousiasme met hier en daar een slordigheidje.

The Deaf dendert door het optreden heen en daar zit ook meteen het minpuntje. Veel nummers hebben hetzelfde (hoge) tempo, waardoor er weinig afwisseling in het optreden zit. Dit deert het publiek allerminst en het grootste deel van het publiek zal ook geen behoefte hebben aan een rustpunt in de set. Na het laatste nummer is het dan ook echt gedaan, Rotterdam is klaar voor de festivalzomer.