Stef Kamil Carlens verzorgt intiem optreden in Lantaren Venster

Onvergetelijke ervaring

Tekst: Jasper van Dorp Foto's: Amber Zwartbol ,

Met zijn band Zita Swoon staat Stef Kamil Carlens al jaren garant voor kwaliteitsmuziek uit België. Vanavond doet hij het alleen, helemaal alleen. Lantaren/Venster houdt de adem in en luistert.

Onvergetelijke ervaring

Met zijn band Zita Swoon staat Stef Kamil Carlens al jaren garant voor kwaliteitsmuziek uit België. Op plaat is de gekte die in de muziek uit de beginjaren van de band, toen ze bijvoorbeeld nog onder de naam Moondog Jr. opereerden, langzaam naar de achtergrond aan het verdwijnen. Maar eigenlijk is er geen fan die daarover klaagt, omdat er steevast prachtige songs voor in de plaats komen. Voorafgaand aan het solo-optreden van Carlens in Lantaren/Venster is er dan ook geen twijfel mogelijk dat de songs overeind zullen blijven als ze in zo'n minimalistische setting worden uitgevoerd.

En minimalistisch is het: De altijd sympathieke Stef Kamil zit op een barkruk, omringt door een groepje gitaren en twee kleine toetsinstrumenten. Om de intieme sfeer nog wat te vergroten mag een deel van het publiek plaatsnemen op stoeltjes op het podium. Zo lijkt Carlens letterlijk in het middelpunt te zitten als hij vol overgave zijn liedjes brengt: songs die bekend zijn van Zita Swoon en enkele nieuwe songs, waarvan sommige al eerder voorbij kwamen tijdens de dansvoorstelling 'Dancing with the Sound Hobbyist' waar hij met zijn band de afgelopen tijd mee langs de zalen tourde. Dat hij een goede zanger is was natuurlijk al lang bekend, maar tijdens een optreden als dit wordt dat nog eens extra duidelijk. Zijn stem heeft een mooie warme klank met een rauw randje; een zeldzame combinatie die ervoor zorgt dat je van begin tot eind wordt meegezogen in zijn songs over een vrouw waar hij mee wilde trouwen, zijn hond, zijn begrafenis en meer persoonlijke onderwerpen. Hij zingt afwisselend in het Engels en in het Frans en het ene liedje is nog mooier dan andere. Ook waagt Carlens zich succesvol aan Bob Dylan's 'Most of the Time'.

Gek genoeg neemt Carlens tegen het einde van het optreden een verontschuldigende houding aan wat betreft die mooie, rustige liedjes: "Misschien moet ik voortaan maar wat muzikanten meenemen". Dat mag natuurlijk, optredens van Zita Swoon zijn bijvoorbeeld ook altijd erg goed, maar zo'n intiem optreden als dit zal het publiek ook zeker nooit vergeten.