Een goed gevuld Bibelot met op het podium een paar oudere mannen die tenminste nog weten hoe je échte muziek maakt. Brainbox is met 'The Third Flood', hun nieuwe album, weer helemaal gemotiveerd. En dat was te zien! Een energiek optreden was het resultaat. Weliswaar niet meer exact hetzelfde als veertig jaar geleden, maar zeker de moeite waard om te zien.

Brainbox is weer terug van weggeweest en dat hebben ze laten horen ook! Begin dit jaar is hun album ‘The 3rd Flood’ uitgekomen, en dat is best wel bijzonder. Hun laatste album hiervoor dateert namelijk uit het begin van de jaren zeventig.

De mannen openden de avond met het nummer ‘Baby, what you want me to do’, een cover van Jimmy Reed. De zaal was erg goed gevuld, de gemiddelde leeftijd zal zo tussen de veertig en zestig jaar gelegen hebben. Des te leuker, aangezien er dan veel mensen herinneringen hebben aan deze nostalgische muziek. Bij het horen van de eerste klanken zat de stemming er dan ook meteen in. De heren mogen in de loop der jaren dan wel wat ouder geworden zijn, maar dat hebben ze prima weten te verbergen door vol energie en passie te spelen. Oude en nieuwe nummers werden afgewisseld, en naarmate de avond vorderde werd de stemming er alleen maar beter op. Zo nu en dan pakte zanger Kaz Lux zijn akoestische gitaar er eens bij om de briljante gitaarsolo’s van zijn collega’s van een extra romig laagje te voorzien.

Bij het aankondigen van de klassieker ‘Summertime’  was de waardering van het publiek duidelijk merkbaar, zelfs nog voor er ook maar één noot van het nummer gespeeld was. Tussendoor nam de band even een korte pauze, maar ook de tweede helft van de avond bruiste van energie. Wat opviel was dat de verschillende nummers in sommige opzichten totaal niet op elkaar leken. Sommige nummers neigden veel naar blues, terwijl andere nummers weer neigden naar rock ’n roll, of  zelfs een beetje richting funk. Maar ondanks deze verschillen wist de band toch de echte Brainbox-sound in de nummers te behouden. Er was tussen de nummers door nog voldoende tijd voor een drum- of bassolo, en die tijd wist Brainbox dan ook uitstekend te benutten. Onder het motto ‘Bewaar het beste voor het laatst’ werd de avond afgesloten met het nummer ‘Down Man’. De tamboerijn  werd erbij gepakt om het echte sixties-gevoel nog even te herbeleven, en na een klein grapje over hoge tonen die niet meer zo vloeiend gaan was het toch echt afgelopen…

Na het concert was Kaz zo vriendelijk om backstage nog even een babbeltje te maken, als hij tenminste eerst nog even zijn gehoorapparaatje in mocht doen. Op de vraag hoe het is om na al die jaren weer terug het podium op te gaan antwoordde hij dat ze eigenlijk nooit gestopt zijn met spelen. Het was alleen wat kleinschaliger allemaal, niet altijd dezelfde formatie en zonder de grote naam erboven. Hij vergeleek het muzikantenleven met topsport: je moet blijven oefenen en spelen, anders verslapt de hele boel. Op de vraag waar de band zijn invloeden vandaan haalde was niet echt een specifiek antwoord te geven. De meeste bandleden zijn opgegroeid rond de jaren vijftig of zelfs nog eerder, hierdoor zijn de invloeden enorm verschillend. Kaz noemde onder andere jazz, rock ’n roll, funk en country. Doordat ieder bandlid een eigen muzikale voorkeur heeft is het geweldig om alles te kunnen combineren in één bijzondere stijl. De avond is de band ook zeker goed bevallen. Volgens de echte fans kwamen sommige nummers instrumentaal nét niet helemaal lekker uit de verf, maar dat heeft de band zelf ook ervaren. Zij leggen de oorzaak bij de galm in de zaal. Tja, en wat de zang betreft: de heren zijn op de bassist na allemaal een dagje ouder geworden, zo ook Kaz. Sommige noten zijn gewoon niet meer te zingen zoals dat veertig jaar geleden ging, maar dat kun je niet veranderen. Toch heeft hij ondanks zijn hoorproblemen geprobeerd om gehoor te geven aan zijn innerlijke drang om op het podium alle energie in de muziek te steken. En volgens het publiek is dat hem samen met de rest van de band prima gelukt.

Kort samengevat kunnen we zeggen dat sommige dingen dus niet helemaal meer waren zoals vroeger, maar ach, vroeger leek alles sowieso beter. Brainbox is in ieder geval nog altijd energiek, en zeker voor de echte fan heerlijk om live te zien!