Door de naam zou je misschien denken dat Architecture In Helsinki afkomstig is uit Finland. Fout! Deze band heeft een lange reis achter de rug, want ze komen uit Australië. In april stonden ze nog op Motel Mozaique, toen hun meest recente album 'Moment Bends' net was uitgekomen. Architecture in Helsinki houdt blijkbaar van Rotterdam, want ze keren op eigen verzoek terug. Vanavond staan ze in Rotown en het belooft een dansbaar festijn te worden.

Het is een fraai schouwspel, dat Architecture in Helsinki. De bandleden zijn zo verschillend, dat je nieuwsgierig wordt naar de geluiden die ze gaan produceren. De gitarist lijkt weggelopen uit een metalband, de enige vrouw in de band lijkt in de jaren vijftig te zijn blijven hangen met haar aparte outfit en één van de toetsenisten lijkt net van kantoor te komen. Apart dat er maar liefst drie synthesizers op het podium te bewonderen zijn. De bassist ontbreekt en de drummer heeft een combinatie van een 'normaal' en elektronisch drumstel. Laat maar komen die muziek.

De bliepjes vliegen je om de horen tijdens het eerste nummer. Een mengelmoes van vrolijke geluiden vult de zaal en laat het publiek dansen. Er is één zanger, maar de enige vrouw in de band neemt ook vaal de vocals voor haar rekening. De zanger staat nooit echt op de voorgrond, want de aandacht gaat eigenlijk naar alle bandleden. Er is niemand die constant de aandacht van het publiek krijgt, want er gebeurt zoveel op het podium. Zo zijn er o.a. veel instrumentenwisselingen. Eén van de toetsenisten pakt er op een gegeven moment een basgitaar erbij en de ander neemt de voals voor zijn rekening. Ook neemt de zanger af en toe plaats achter de toetsen en pakt de andere toetsenist een gitaar. Toetsen, toetsen en nog eens toetsen. Het is wel een band die het moet hebben van hun 'computermuziek'. Zonder de vrolijke bliepjes en samples zou de band niet veel voorstellen.

De stem van zangeres/toetsenist Kellie Sutherland is te vergelijken met de stem van Madonna. Misschien een iets te hoog gegrepen vergelijking zou je denken, maar wanneer zij 'Hold Music' zingt lijkt het verdomd veel op Madonna wanneer zij 'Like A Virgin' performt. Nieuwe single 'Escapee' heeft een sprookjesachtig intro en Kellie laat zien dat ze ook goed is in gitaarsolo's (wat totaal niet bij haar past als je haar ziet). De muziek van Architecture in Helsinki is te vergelijken met bands als Los Campesinos! en heeft een hoog dansgehalte. Op een gegeven moment zijn er alleen nog maar dansende mensen te zien in Rotown. Wellicht niet aan de bar of achterin de zaal, maar voorin is het gegarandeerd een feestje. Alleen op een gegeven moment lijken de nummers zo op elkaar, dat het afwachten is tot 'Contact High'. Een aantal mensen in het publiek schreeuwen al een aantal keer om dát nummer, maar het lijkt erop alsof we nog even geduld moeten hebben. Als dan eindelijk 'Contact High' wordt gespeeld danst het publiek uitbundig mee en is een toegift een must. Ze komen uiteraard nog een keer terug voor het allerlaatste liedje. Vier bandleden staan op een rijtje en doen vrolijk een dansje. Het hele nummer springen ze erop los en de vraag is: Waarom nu? Als de band zo het hele optreden had geëntertaind zou het de Rotown boeken ingaan als 'waanzinnig'. Nu was het nogal braaf. Ze lieten het publiek dansen, maar de interactie stond niet op een hoog pitje. Tijdens het laatste nummer gaat Kellie ineens het publiek in en zingt ze haar laatste zinnen tussen de bezoekers van de eerste rij. Dus Architecture in Helsinki, de volgende keer meer pit vanaf het eerste nummer en spring erop los het gehele optreden.