Het zat de organisatie van Music Republic niet mee. De weersvoorspellingen en de kaartverkoop, het zag er niet al te best uit. Op de dag van het festival moesten er zelfs twee podia worden samengevoegd. Na een lange voorbereiding leek het op het eind dan toch nog mis te gaan. Het tegendeel werd echter bewezen. Een klein buitje kon de sfeer niet verpestten. Een enthousiast, uitlopend publiek zorgde samen met een scala aan topartiesten voor een geslaagde editie van Music Republic.
Dit jaar heeft het festival een heftige metamorfose ondergaan. Het moest anders, en het werd anders. De naam is veranderd (vroeger heette het Musica Republica) en een bredere organisatie zorgt voor een divers aanbod dat iedere bevolkingsgroep iets te bieden heeft. Het Sidelingepark in Rotterdam-Noord stond zaterdag in het teken van vernieuwing en samenwerking. De mainstage, georganiseerd door Latin Lovers, had een groot aanbod mooie namen. Gregor Salto, Ron Carroll en Lucien Foort mochten het grootste gedeelte van het publiek vermaken. Daarnaast mocht de Rotterdamse organisatie Subway de hiphop en dubstep verzorgen, en waren Pakhuis/Warehouse verantwoordelijk voor de techno- en localstage. Een mooie combinatie tussen internationale grootheden en lokaal talent.
Rond een uur of één stromen de eerste bezoekers binnen. De dreigende buien worden in ieder geval niet onderschat, poncho’s, regenjassen, extra truien, niks wordt aan het lot overgelaten. Al snel staat de technostage redelijk vol - dit is ook het enige overdekte podium – voor de harde dreunen van Klankarbeit. Twee energieke Rotterdamse gasten die stevige techhouse draaien. Mooi om ook het lokale talent op zo’n niveau aan het werk te zien. Het festivalterrein ziet er weliswaar wat modderig uit, maar is goed uitgerust voor de behoeftes van de bezoeker. Genoeg eet- en drinktentjes, zitruimte en sanitaire voorzieningen. Pluspunt voor de organisatie!
Wanneer het begin van de avond nadert en de eerste regendruppels voorzichtig neervallen, is het geweldig om te zien hoe de Amerikaanse Ron Carroll op de mainstage het publiek bij elkaar weet te houden: “I don’t give a fuck about the rain, let it fall down!”. Als kort hierna de zon weer tevoorschijn komt is het feest compleet. Een van de vele hoogtepunten. Ook op de technostage gaat het hard tekeer. Joey Beltram zet de tent al vroeg op de avond op zijn kop, snoeiharde techno wat beter later op de avond plaats had kunnen vinden. Het zijn echter kleine punten van kritiek. Dat zo’n groot aanbod van verschillende artiesten en bezoekers samen zorgen voor een geweldige sfeer is in deze tijd, helaas genoeg, al bijzonder op zich.
Dat maakt Music Republic ook gelijk een vooruitstrevend festival met veel potentie voor de Maasstad. Of je nou danst op de techhouse van Kenny Larkin of de dubstep van Nicon, het gaat perfect samen. Het is mooi om te zien hoe multicultureel dit festival dus eigenlijk uitpakt. Verschillende bevolkingsgroepen die dansen en losgaan op dezelfde muziekstijl, dat is in het clubcircuit helaas (nog) niet aanwezig. Ondanks wat tegenslagen is deze eerste editie van Music Republic dus goed uitgepakt. Een vernieuwend concept, wat goed aanslaat en Rotterdam weer wat verder op de kaart zet op het gebied van de grote festivals.