Ming's Pretty Heroes on tour, deel III

"De omstandigheden zijn zo bijzonder dat het me inspireert nog intenser te zingen"

Tekst: Ai Ming Oei Foto's: Ming's Pretty Heroes ,

Drie weken lang draait Ming’s Pretty Heroes, bestaande uit Ai Ming Oei, Max van Zutphen, Frans Verburg, Sander van Dijck en Jordi Geuens, mee in het Duitse Songs and Whispers-circuit. Met een excelsheet van meer dan dertig optredens vertrokken wij op 19 oktober voor onze eerste gig en zullen wij het laatst spelen op 7 november. Olaf Caarls van Long Conversations reist en speelt ook mee. Hier het derde en laatste deel van ons tourverslag.

"De omstandigheden zijn zo bijzonder dat het me inspireert nog intenser te zingen"

Drie weken lang draait Ming’s Pretty Heroes, bestaande uit Ai Ming Oei, Max van Zutphen, Frans Verburg, Sander van Dijck en Jordi Geuens, mee in het Duitse Songs and Whispers-circuit. Met een excelsheet van meer dan dertig optredens vertrokken wij op 19 oktober voor onze eerste gig en zullen wij het laatst spelen op 7 november. Olaf Caarls van Long Conversations reist en speelt ook mee. Hier het derde en laatste deel van ons tourverslag.

Week 3

Göttingen en Hamburg
In onze laatste week gaan we echt op tour! De komende twee nachten slapen we namelijk niet in onze eigen vertrouwde artist flat. Vandaag vertrekken we richting Göttingen. We komen aan in een leuke studentenkoffie/biertent, genaamd de Blooming Bar. Het is een drukke avond en er wordt gezellig gekletst. Even zijn we bang dat deze jonge gezellig kletsende mensen misschien wel helemaal geen zin hebben in muziek, maar wederom stelt het Duitse publiek ons niet teleur! Het overgrote deel luistert aandachtig en een enkel tweetal converseert verder op fluistertoon. Na een leuke avond rijden we naar onze slaapplaats. De eigenaresse van de Blooming Bar heeft voor ons haar huissleutel onder de voordeurmat klaargelegd. De woonkamer ligt vol matrasjes. Frans, Olaf, Max en ik verblijven in de woonkamer. Sander en Jordi besluiten liever in een bed te slapen en vinden het niet erg om de beschikbare twijfelaar te delen. De volgende ochtend wekt het frisse zonlicht ons. We bevinden ons in een mooi huis op een heuvel. Tijdens het ontbijt klaagt Jordi dat het steeds plotseling opkomende gewoel van Sander 'm wel erg vaak wakker heeft gemaakt. Onze plannen om nog wat koffie te drinken in Göttingen voordat we naar Hamburg verder moeten, vallen in het water door collectieve traagheid.

Tegen de avond komen we aan in Hamburg bij de Astra Stube. De plek waar we heel misschien wel Max z’n Kitty zullen terug zien (check tourverslag deel 2). Deze venue ziet er echt heel terror uit! De ingang is op een hoek, onder een treinviaduct, tegenover twee kruisende autowegen. Een lawaai van jewelste. Eenmaal binnen ziet de boel er ook nogal verkracht uit. Het personeel zorgt verder erg goed voor ons. Voor de soundcheck krijgen we broodjes, vervolgens eten we quiche in een van hun andere zaken en na de show (die oké is maar niet echt druk bezocht, helaas), brengen ze ons naar hun eigen artist flat. Kitty is jammer genoeg niet meer komen opdagen. Spijtig dat jullie niet meer gekomen zijn Kitty! (check wederom verslag deel 2). De ochtend erop worden we door de Astra Stubers uitgenodigd voor een heerlijk ontbijt in een van hun superleuke koffietenten. Aangezien we in de avond weer in Hamburg moeten spelen hebben we tijd om de stad te verkennen. We lopen rond in de krakerswijk, een inspirerende bedoening! Verder blijven we natuurlijk muzikanten en brengen we ook een bezoek aan de muziekbunker: een enorm gebouw met gewoon een heleboel gear. Sampler keyboards, drumstellen en chaos pads worden aandachtig onder de loep genomen. De meesten van ons hebben het na een uurtje checken wel gehad, maar Terror Sander en Terror Frans gaan door en bezoeken ook nog een tweedehandsmuziekwinkel.

In de avond spelen we twee shows. De eerste in Freundlich und Kompetent en de tweede in de Mobile Blues Club Trailer. Beide venues beginnen met een vrij lege zaal, maar gelukkig loopt het halverwege de concerten toch vol. Het publiek reageert enthousiast. In de Freundlich und Kompetent verkopen we aardig wat cd’s en vult de hoed zich goed. De Mobile Blues Club Trailer is letterlijk een trailer. Van binnen ziet het eruit als een soort schilderijtje, heel schattig. Verder lijken de bezoekers van de trailer geen geld over te hebben; zowel Olaf als ik weten nul cd’s te verkopen!!

Bremen en Buxtehude
In de avond rijden we terug naar Bremen. Sander is blij weer terug te zijn in zijn 'eigen' vertrouwde bedje. De dag erop is het tijd voor Café Belvedere in Buxtehude. In waar??? Ja, je hoort het goed, Buxtehude. Een minuscuul dorp in de buurt van Hamburg. Een leuke eigenaresse en knap barmeisje ontvangen ons vriendelijk. Na het opbouwen stroomt de tent vol met mannelijke bezoekers. We beginnen ons af te vragen waar de Buxtehudse vrouwen nou eigenlijk zijn. Het optreden is leuk, helaas staat er een paal midden voor het podium en moeten Sander en ik daar een beetje omheen dansen om alle toeschouwers eens in de ogen te kunnen kijken. Na het optreden bestellen we ieder een boel bier en Frans nog een beetje bourbon. Hij raakt aan de praat met de lokale cokedealer. Het knappe barmeisje, dat nog op de middelbare school blijkt te zitten, vraagt ons haar alsjeblieft niet alleen te laten met meneer de cokedealer en zijn vriend de opperdrugsbaas. Jordi, dapper als hij is (en op de een of andere manier nog onwetend over de bezigheden van deze heren), vraagt de mannen of ze misschien weg willen gaan, het barmeisje wil immers afsluiten. In een zin snauwen de mannen Jordi af en laten ze aan iedereen weten wie hier in Buxtehude de baas zijn! Gelukkig loopt het niet uit de hand en brengen wij een half uur later het knappe barmeisje naar huis. In ruil daarvoor krijgen we wel een stuk of wat zogeheten BVO’tjes.

Spelen in de bios
Vandaag spelen we in een wel heel bijzondere venue: een heuse bioscoopzaal. Eerst sjouwen we al onze spullen door het hele winkelcentrum (om er later achter te komen dat er een shortcut is) en vervolgens bouwen we op op het podium dat voor het bioscoopscherm is geplaatst. We mogen eten bij een Chinees fastfoodwoktentje in het winkelcentrum en proberen in onze vrije tijd nog even een massagestoel uit (it’s weird). De bezoekers van ons concert moeten, net als bij een film, een kaartje kopen om naar binnen te mogen. Wat mij betreft is dit echt een van de leukste concerten! De omstandigheden zijn zo bijzonder dat het me inspireert nog intenser te zingen. Na een stuk of 28 optredens zijn Frans, Max, Jordi, Sander en ik erg goed op elkaar ingespeeld en krijgen we vanavond alle ruimte om alles uit de kast te halen. Het publiek reageert superenthousiast, koopt cd’s en vult de hoed. Voor mijn neus zit ditmaal een man bij wie een kinderlijk enthousiasme wordt opgewekt als Jordi begint te drummen. Dit moeten de welbekende MPH-wolken uit Townside zijn (zie verslag 2).

Na afloop worden Olaf en ik nog geïnterviewd door Radio Weser TV. Een ietwat zenuwachtige jongen leest ons de vragen voor, maar al heel gauw merken we dat hij geen flauw idee heeft van wat hij ons eigenlijk aan het vragen is. Nog high van het heerlijke optreden werkt dit een klein beetje op de lachspieren... Hopelijk laten we geen verkeerde indruk achter bij de kijkers van Weser TV.

Laatste show in Quelkhorn
Voor MPH is het vandaag onze laatste dag. Vanwege het overlijden en de begrafenis van mijn lieve opaatje verlaten wij de tour een dag eerder en zullen wij Long Conversations helaas niet vergezellen bij de laatste show in Club Moments in Bremen. Nog eenmaal bezoeken wij Terror Bremen, drinken we Chai Lattes, Milchkaffees en een lekker theetje (voor Terror Frans). Tegen de avond rijden wij naar Quelkhorn, waar een muziekcafé/restaurant op ons wacht. Helaas ontbreekt er in deze venue monitoring en hoor ik mijzelf niet zo goed. Het maakt het voor mij persoonlijk wat lastiger om echt in het optreden te duiken. Het publiek, dat tegelijkertijd zijn diner nuttigt (het is een beetje apart, ik geef het toe), luistert aandachtig en heeft volgens mij niet door dat dit een van in ieder geval mijn minder intense performances is. De hoed vult zich nog een laatste keer vrij flink en de cd-verkoop gaat ook goed.

The terror end
De drie weken lange Songs and Whispers tour is ten einde gekomen. Alhoewel de meesten ook wel weer naar hun wederhelften verlangen, gaan we ook het intieme gedoe in ons flatje wel missen. Met dikke knuffels en kussen nemen we afscheid van elkaar. En dan nu een te gekke tweede plaat maken. Zo.

Veel liefs van Ming, Sander, Jordi, Max, Frans en ook weer een beetje van Olaf.

Check de volgende links:

www.mingsprettyheroes.com

Bioscoopgig: http://www.youtube.com/watch?v=MMhOsSVsKNc
Appealing kitchen recording: http://www.youtube.com/watch?v=oY2iY_sCrOI
Townside gig: http://www.youtube.com/watch?v=gyrGv-NBdis