Harlem snapt wat goede liedjes zijn

Amerikaanse drietal bezorgt Rotown driekwartier van het betere rammelwerk

Tekst: Edwin Borst Foto's: Dick Slottje ,

Hypebandjes, sommige mensen hebben er een hartgrondige hekel aan, anderen kunnen er moeilijk genoeg van krijgen. Die laatste groep bestaat in het Rotterdamse waarschijnlijk uit om en nabij de 22 leden, want dat is het aantal kaartjes dat Rotown voor het concert van de Amerikaanse band Harlem heeft verkocht.

Amerikaanse drietal bezorgt Rotown driekwartier van het betere rammelwerk

Hypebandjes, sommige mensen hebben er een hartgrondige hekel aan, anderen kunnen er moeilijk genoeg van krijgen. Die laatste groep bestaat in het Rotterdamse waarschijnlijk uit om en nabij de 22 leden, want dat is het aantal kaartjes dat Rotown voor het concert van de Amerikaanse band Harlem heeft verkocht. Harlem maakt het betere slag rammelrock in de categorie Black Lips en Girls. Altijd een lastig genre om wat van te vinden, want zijn die gitaren nu expres vals gestemd en slaat die drummer altijd zo nauwkeurig uit de maat? Het zijn vragen die er eigenlijk weinig toe doen bij de dienstdoende band van vanavond, want het gaat om de energie in de stiekem heel melodieuze liedjes. Luisterend naar 'Hippies', de tweede plaat van het trio, waan je jezelf als luisteraar in een jaren zestiggarage in het Seattle van Nirvana. Leuk, maar dat is allesbehalve een garantie voor een vermakelijke concert, laat staan een uitverkochte zaal blijkbaar.

De bezetting is in ieder geval even rudimentair als de plaat klinkt: Harlem bestaat uit een gitarist die drumt en een drummer die gitaar speelt. Zingen doen ze in de meeste refreintjes allemaal, al doet de gitarist meestal de leadzang. Als hij niet drumt tenminste. Snapt u het nog? De zorgeloos stuiterende bassist is de constante factor die met zijn baslijntjes voorkomt dat de overige twee niet verzanden in een eenvormige bak punkherrie. Een zooitje is het sowieso: de langste drummer krijgt zijn drumkruk met geen mogelijkheid omlaag en het aftellen gaat moeizaam. Gelukkig is het drietal wel van het praten met het publiek, jammer dat ze dat allemaal tegelijk door hun eigen microfoon doen.

Kijk het paar dozijn toeschouwers hier dan naar een mislukt concert? Neen! Integendeel, Harlem maakt zulke hitgevoelige liedjes en brengt dat zo pretentieloos, dat je niet anders dan sympathie voor deze drie malloten kunt hebben. Een nummer als 'Be Your Baby' is al ongeveer 162 keer geschreven, maar dat neemt niet weg dat het een zaal in beweging kan zetten. 'Someday Soon', 'Friendly Ghost', 'Spray Paint', het kan allemaal zo op single. Waarom deze Strange Boys zonder attitude dan geen uitverkocht Rotown voor zich krijgen? Het is mij een raadsel. Is er nog een podiumpje vrij op Metropolis?