De openingsband is het Nederlandse John Coffey. Deze band heeft energie, heel veel energie, maar het publiek is er nog niet helemaal bij. Het is dan ook nog vroeg op de avond. De mensen die er staan kunnen er in ieder geval van genieten. Maar muzikaal klopt het helaas allemaal net niet. Na een korte set geven het stokje over naar band numero twee.
De tweede band is het Engelse Young Guns. Deze mooie jongens spelen lekker strak en zijn goed op elkaar ingespeeld. Toch is het zonde dat de leadzanger niet boven de rest van de band uit komt. De andere mannen kunnen best zijn zang overnemen, want dat klinkt een stuk beter. Verder is het fijn om naar te luisteren, maar door de slechte zang klopt het allemaal net niet. De band is niet vernieuwend, maar wel een leuke opwarmer voor de twee volgende bands.
Tijd voor The Ghost of A Thousand, hardcorepunk. De zanger,Tom Lacey, komt met een stijve het podium op en grijpt gelijk even met zijn hand in zijn broek. De toon is gezet. Al spugend en scheldend doen ze de show. De band is goed op elkaar ingespeeld en speelt een sterke show. Het podium is te klein voor deze jongens, dus Tom Lacey rent heel vaak het publiek in. De zang is niet altijd even goed, maar dat doet niet onder voor de rest. Een wall of death, meerdere circle pits en ook zweeft Tom vaak door de lucht. Het groepje die-hard fans staat continu vooraan, de rest van het publiek staat wat verder weg met verschrikte bambi-ogen te kijken.
Hierna is het tijd voor de hoofdband, het Canadese Cancer Bats. Eén en al enthousiasme. De mannen maken met zoveel energie muziek, dat zelfs de achterste mensen die daarvoor nog angstig keken mee durven te doen. Dit is dan ook de hoofdband waar toch wel het grootste gedeelte van het publiek voor komt. Ze spelen zowel oud als nieuw materiaal. De nieuwe cd ‘Bears, Mayors, Scraps and Bones’ is sinds 12 april uit. Op alle songs gaat het publiek totaal uit hun dak. Mede door de opwarmingstechnieken van The Ghost of A Thousand, maar vooral door de energieke zanger Liam Cormier. Cancer Bats gaat al jaren mee, dat is te zien. Ze spelen strak, bijna geen vocale missers, kortom een topshow.
Vier bands op één avond is toch een beetje teveel van het goede, want het is zonde dat het publiek pas écht op gang kwam bij de derde en vierde bands. Maar voor alle hardcore punk liefhebbers was het een geslaagde avond.