Dagboek van een muzikant

"Today Tinte, tomorrow the World!"

Tekst: Esther Hogervorst ,

Ook deze maand deelt Esther Hogervorst met ons het lief en leed van haar leven als muzikant. Ze is drumster van de meiden punkrock band QueenBee en houdt voor 3voor12/Rotterdam bij wat het harde Rotterdamse muzikanten-leven zoal brengt.

"Today Tinte, tomorrow the World!"

Ik heb al de nodige ervaring met bandwedstrijden. Het is de perfecte manier om optredens te scoren als je net begint met je bandje.  Je schrijft  je in en meestal  wordt je uitgenodigd om een half uurtje te komen spelen. Je hoeft je geen hernia te zeulen met spullen want er is meestal een back-line.
Vaak krijg je wat te drinken, leer je mede muzikanten kennen en krijg je redelijke feedback van de jury. Kortom leuke avond om voor je vader en moeder te spelen en te dromen van eeuwige roem.

Als je nu eens wat langer bezig bent wil je ook wel eens zo’n pokkending winnen. Je band is namelijk wel mooi een van de beste van het land ook al zijn de meeste mensen daar helaas nog niet achter.
Ik weet best dat er hele hele goede bands zijn die nooit wat hebben gewonnen en het wel gemaakt hebben en vice versa, maar desalniettemin … je wilt ook wel eens zo’n pokkending winnen.

Ja beetje story of my life dus. We hebben met QueenBee wel eens voorrondes gewonnen, en we  zijn ook een keer derde geworden in een finale maar toch… Das niet winnen!!

Afgelopen weekend gingen we weer op pad. Mijn collega muzikanten hebben nog wel eens hun bedenkingen bij mijn bandcompetitie obsessie. Want dat is het onderhand wel een beetje geworden, mijn ik-wil-een-bandcompetitie-winnen-maakt-niet-uit-welke obsessie. Maar ze zijn ook de lulligste niet dus iedereen toog weer vrolijk naar een pittoresk dorpje op de Zuid-Hollandse eilanden om in een voorronde te spelen.

Terwijl we druk aan het babbelen, nagels lakken en bier drinken waren kwam ondergetekende erachter dat haar bekkens vergeten waren…. Echt heel fijn! Anywayz muzikanten zijn de lulligste niet en gelukkig was er een lieve metaldrummer die mij wel wat wilde lenen.
Zo konden we toch nog aan de slag en  na een uitputtende 20 minuten (want er moeten natuurlijk zoveel mogelijk nummers in die 20 minuten gepropt worden) konden we tevreden verdergaan met babbelen, nagel lakken en bier drinken.

En we mogen ook nog eens door! Dus behalve leuke gesprekken, mooie nagels en hoofdpijn the day after hebben we ook nog eens een kans op regionale wereldfaam!

Ik zeg: today Tinte, tomorrow the World!