De avond wordt geopend door Sondre Lerche. De 27-jarige Noor staat alleen met zijn gitaar op het podium. Hij speelt al zijn mooie liedjes en tussendoor kletst hij vrolijk met het publiek. Helaas praat het grootste gedeelte van het publiek door hem heen. De voorste rijen luisteren ademloos en soms zelfs met open mond. De teksten van Sondre Lerche zijn mooi, zijn stem is niet speciaal, maar wel prettig om naar te luisteren. Dit levert meerdere kippenvel momentjes op. Helaas kan de net uitgekomen cd ‘Heartbeat Radio’ niet gekocht worden, want die is uitverkocht. Dat zegt genoeg over de populariteit en kwaliteit van deze zanger.
Daarna is het de beurt aan de catchy piano poprock band The Fray. Zij laten zien waar ze voor staan. Het is net geen echte rock ondanks dat een paar nummers wel rocken, zoals ‘Little House’. De meeste nummers zijn echter pop, de nieuwe single ‘Heartless’ is daar een voorbeeld van. De krachtige stemmen doen het goed en het is fijn om naar een goed op elkaar ingespeelde band te kijken. Het publiek gaat vooral uit zijn dak bij alle hitjes. ‘How To Save A Life’, ‘Cable Car (Over My Head)’, ‘You Found Me’ en Never Say Never’ komen voorbij. Het publiek zingt hard mee. Dat is niet nodig, want de zanger Isaac Slade is muzikaal heel sterk. Vooral als hij niet achter piano zit. In tegenstelling tot het optreden van Sondre Lerche is er maar één nummer dat kippenvel bezorgt: ‘Ungodly Hour’.
Isaac Slade is niet echt een publieksman en lijkt verlegen als hij met het publiek probeert te praten. Dus echt veel zeggen doet hij niet. Jammer, want dat komt de sfeer in de zaal niet ten goede. Bij zijn solonummer op de piano samen met Sondre Lerche op gitaar moet hij zelfs om stilte vragen. Gelukkig sluiten ze de hele set af met de Beatles cover “Obladi Oblada”. Ook in dit laatste nummer mag Sondre Lerche meedoen. Het publiek doet ook mee en The Fray lijkt voor het eerst deze avond er ook zelf van te genieten.
Jammer dat de bandleden niet de hele show de uitstraling van het laatste nummer hadden.
Dit maakt The Fray een band van net niet. Net geen rock en net niet helemaal pop. Zeer aangenaam om naar te luisteren, maar het is het toch net niet.