“Waarom moeten we altijd en altijd om 7 uur ergens zijn als we pas om 10 uur moeten spelen en geen soundcheck krijgen. Ik verveel me de pleuris, kan je niet wat regelen, Es?” 

“Huh?” 

Ik lag op een ietwat stoffige bank, (waar ongetwijfeld al vele mensen de liefde hadden bedreven, aan de vlekken te zien) op mijn dikke achterste Tirza van Grunberg te lezen. Ik voelde me een beetje in mijn literaire ontwikkeling aangetast want ik werd gestoord net op het moment dat Tirza’s vader een klasgenoot van zijn dochter aan het beffen was… 

“No worries, ik fiks het wel…” 

Elke zichzelf respecterende band heeft een fikser. Ik vat de nieuwe Pearl Jam dan maar ook op als een ode aan ons… de band-fiksers!

Ik ben niet als fikser geboren, mijn grote mond bracht mij daar. Het is niet heel dankbaar maar het is wel werkverschaffend. Ik heb dan ook zeker wel hulp. Men kan niet fiksen in zijn eentje. Maar gefikst moet er worden!!  

‘Hoeveel gitaarversterkers zijn er aanwezig? Das te weinig , wat nu? Vervoer? Gage? Tijd?  Nee for the fuck dat is te vroeg….  Behoorlijke flyer? Onze naam is verkeerd gespeld! Nee, de soundcheck was een uur vroeger, ik kan dan niet, wie heeft dit nou weer geregeld? Fuck you met je ‘we eten hier’ heb je het eten gezien?? Het zijn fucking knakworssten!!!! Ehm … er zijn te weinig mic standaards…. Help!!!!” 

En de fikser zegt dan: “Ik fiks het wel effe..”  

Telefoon gaat terwijl je net aan je pizza bent begonnen; 

“Hey chick, er is iets mis hoor, we spelen vanavond en de eerste band begint om half 9 … Maarre wij hoeven er pas om 8 uur te zijn!!!” 

Hmmpfff…  

Btw niet alles kan gefikst worden, aan het einde van het jaar gaat onze bassiste de band verlaten… Iemand zin in een nieuwe hobby?? 

Ik fiks het wel!