Even voor de duidelijkheid: naar een optreden van SUNN O ))) ga je niet voor je plezier.

SUNN O ))) kun je ook niet echt een band noemen. Nee, dit is de reinste vorm van versterker aanbidding of ‘amplifier worship’, zoals dat heet. Gitaristen die hoogst waarschijnlijk hun eigen gitaarversterker swaffelen. SUNN O))) biedt een totaalpakket aan zintuigenprikkeling. Eentje die je moet ervaren en voelen.

Een belevenis waarbij sommigen in trance raakten en anderen ooit kotsend de zaal verlieten. 

Even voorafgaand: het duo SUNN O))) verleent de naam aan logo van het gelijknamige merk gitaarversterkers en zijn een tribute aan de ‘drone’ grondleggers Earth, die ooit als tribute begonnen aan het gelijknamige versterkermerk ‘Earth’. Laatstgenoemde band was gevormd rond Dylan Carlson in de Amerikaanse stad Seattle, welbekend van het ontstaan van de grunge en ja, het was inderdaad gitarist Dylan Carlson van de band Earth die het bewuste pistool verkocht aan toenmalig huisgenootje Kurt Cobain. Volgt u ‘m nog?  

In de uitverkochte Arminiuskerk klinkt rustieke Aziatische New Age muziek. Even later wordt de zaal vijftien minuten lang onder de donkere klanken van kerkorgel gevuld met rook uit rookmachines. Het openingsritueel. Op het podium staat tussen een tweetal Les Paul gitaren een enorme muur van acht opgestapelde SUNN O))) versterkers. Als de hele kerk inmiddels gevuld is met rook komen Stephen O’ Malley en Greg Anderson op in zwarte monnikspij en brengen anderhalf uur lang het eerste werk van “The Grimmrobe demo’s” ten gehore. Tergend trage gitaar riffs worden tot diep in de onderbuik voelbaar. Doorgaande geluidsgolven, zoals de drie luidheids tekentjes in de bandnaam doen vermoeden. Zoekend naar de laagst mogelijke frequenties van geluid gaat SUNN O))) onophoudelijk door. En dit alles op oorverdovend hard geluidsniveau.  

Het houtsnijwerk van de eeuwenoude kerkbanken lijkt uiteen te splijten. Restjes vuil en stof komen los uit het voegwerk van het kerkplafond en dalen neer op je huid. Elke haar op je lijf trilt. Je maag keert zich langzaam aan binnenstebuiten. Je schedel lijkt zich los te willen gaan trillen van je hersens. En op het moment dat je denkt dat het er bijna op zit gooien de heren er nog een tandje volume bovenop. De heren zijn in staat om alle superlatieven tekort te laten schieten. Ze eindigen de set met een loeiharde feedback in een pose met de gitaren hoog boven hun hoofd verheven. Als er een god is, heet ‘ie SUNN O))) 

En die nacht begon het spontaan te donderen buiten.