Achter de naam Fink schuilt de Britse Fin Greenall, ooit begonnen als dj, maar nu gaat de man alweer een paar jaar als singer-songwriter door het leven. Zijn derde plaat op het Ninja Tune label, dat zich normaal enkel met elektronische muziek bezigt, kwam deze maand uit. Al draagt het de naam Sort of Revolution valt het nergens een echte revolutie te noemen, of het moet de bijdrage van John Legend zijn, die meehielp aan het schrijven van een aantal nummers. Het album is vooral een prettige voortzetting van zijn eerdere soulvolle werk als singer-songwriter, en dat is dan ook waar het publiek deze avond in Rotown voor kwam.

Vorig jaar stond Fink al eens op het intieme podium, wat zowel hem als het publiek zeer goed schijnt te zijn bevallen. Tijdens zijn terugkeer in Rotterdam wordt in ieder geval meerdere malen benadrukt dat het een bijzonder optreden is, en daar lijkt het publiek mee in te stemmen. Vanaf de opening met ‘oudje’ Blueberry Pancakes is iedereen overduidelijk enthousiast en valt er zelfs lichte beweging in de zaal te bespeuren.

Zijn muziek is misschien weinig revolutionair te noemen; kwaliteit heeft Fink zeker. Met zijn kenmerkende ritmische gitaarspel en warme stemgeluid weet hij fijne catchy liedjes te produceren, die live minstens zo goed tot hun recht komen als op de plaat. Door zijn muziek weerklinkt een donkere groove die hem onderscheidt van het gros van de singer-songwriters, wat waarschijnlijk ook de reden is dat hij niet misplaatst overkomt op een label als Ninja Tune.

Voorzien van een drummer en een basgitarist/tweede gitarist weet hij zijn oudere werk goed af te wisselen met zijn nieuwere werk, waarbij hij duidelijk wist wat men wilde horen – getuigende het schreeuwende publiek bij enkele nummers. Voor de toegift betrad de man slechts voorzien van een gitaar het podium en bleven de overige bandleden achterwege, om zo een intieme versie van If Only te spelen; de perfecte afsluiter van een memorabele avond.

In een kleine anderhalf uur werd er een optreden van niveau neergezet, luchtig van toon, maar met bekwaamheid gespeeld. Het is te hopen dat de man zelf er net zo van genoot als het jaar ervoor, zodat wij hem, ondanks een alsmaar groeiende fanbase, volgend jaar gewoon weer terug kunnen zien in een intieme setting als Rotown.