We staan aan de vooravond van ons eerste avontuur buiten de veilige grenzen van Europa. Na straattours in Frankrijk, Italië, Spanje, Portugal, Duitsland en Denemarken wilden we onze grenzen letterlijk verleggen. New York wordt wel de hoofdstad van de wereld genoemd, dus daar moesten we gewoon een keer heen, al was het maar om op de eerste dag weggestuurd te worden door de politie maar toch even een straatoptreden op Times Square te hebben gedaan.

Vrijdag 2 mei
Vertrek via 020 naar de Nieuwe Wereld, met dank aan KLM en haar stewardessen…

We reizen in totaal met 8 man (5 bandleden, 3 filmcrew) plus een hele hoop zooi; instrumenten, camera’s, statieven, microfoons en natuurlijk de gebruikelijke paperassen. In de trein naar Schiphol ziet dat er al meteen apart uit voor de goegemeente merken we. Man wat zijn we excited!

De vliegreis wordt verzorgd KLM, toch een erg plezant staatsbedrijf, want we worden flink in de watten gelegd. Zo is er bij elke stoel een tv schermpje met de laatste films waar je uit kan kiezen, onbeperkt drinken uit de rijdende bar, best goed warm eten en nog veel meer. Toch fijn als je Ryan Air gewend bent. De stewardessen zien aan onze handbagage (sax en trommel) dat we muzikanten zijn. De hoofdstewardess blijft maar aandringen of we niet even willen spelen. Nou vooruit, als toegift in het laatste half uurtje van de reis willen we wel even wat doen op 10.000 meter hoogte. De filmcrew is er ook helemaal klaar voor en staat met twee camera’s gereed.

Ik speel snare en Dick sax. De rest van de band moet het doen met ritmes tikken op de ‘muren’ en stoelen van het vliegtuig, want de grote trommels liggen in het ruim. Johan zit voor de nooduitgang te tikken, op wat later de noodglijbaanbox blijkt te zijn. De hoofdstewardess roept nog dat ze alles best vindt maar dat je niet te hard moet slaan op die noodbox want anders vliegt ie open. Het halve vliegtuig lacht mee maar krabt zich ook achter de oren; als dat maar goed gaat! Inmiddels stromen de mensen toe uit de andere compartimenten; je ziet tenslotte niet elke dag een band in een vliegtuig spelen. We beginnen met de Pink Panther en spelen daarna ons ‘standaard’ repertoire. Op een gegeven moment neemt Ruben het woord en verzoekt iedereen zo hard mogelijk CONVOI EXCEPTIONAL! te laten schreeuwen. Iedereen doet mee en hoppa, we hebben het eerste avontuur op tape!

Aangekomen in Amerika valt alles redelijk mee bij de douane. De trommels leven nog en niemand krijgt een full body search. So far so good…

Er staat een busje voor ons klaar dat ons meteen naar het hostal brengt (van tevoren ff geregeld). De rit duurt ruim een uur, want we staan heerlijk in de New Yorkse file. Alle clichés op een rij: Jezus wat is het groot hier, wat een dikke auto’s, en wat een limousines overal! En kijk, ze hebben hier ook al Mac Donalds!

Het L-Hostal ligt in uptown Harlem, een stukje ten noorden van Central Park. We zijn zo’n beetje de enige blanken in the hood maar dat maakt het alleen maar meer kloppend. Voor ons gevoel is het al 22.00 u maar hier is het pas 16.00 u. Behoorlijk afgemat van de reis zoeken we een restaurantje in de buurt. Om 22.00 u lokale tijd vallen we collectief in een coma op onze ruime 10 persoonskamer.

Zaterdag 3 mei
Joggen om half 9, de eerste setjes in Harlem/Central Park/Times Square en de Rooftopparty

Door de jetlag worden we allemaal om 7 uur wakker. Een deel van Convoi is redelijk sportief en heeft zijn jogschoenen bij zich. Deze sportieve afsplitsing binnen de groep wordt ook wel Gruppo Sportivo genoemd. Ik behoor er ook toe en samen met Dick en Barry rennen we rond half 9 naar het Central Park. Het park heeft nog behoorlijk wat heuvels (overigens allemaal aangelegd, Manhattan was ooit een moeras), dus dat is flink zweten!

Na een douche trekken we collectief de stad in om wat sfeer te proeven. Voor de deur van het hostal zitten we even te wachten en wat te tikken op de trommels die nog in de tas zitten. Meteen komen er twee gasten meedoen, ‘let’s do this for real’ vraagt de ene. Hij trekt z’n jas uit en begint een prachtige freestyle rap op onze beats. Muziek gebeurt hier in Harlem echt op straat! Na diverse handshakes tussen Convoi en de rappers vertrekken we richting metro. Ook in de metro hebben we een prachtige interactie met een schoolklas van meisjes waarmee we een ritmische en vocale interactie doen. Zij aan de voorkant en wij aan de achterkant. Wederom werd alles op film vastgelegd, heerlijk!

Eerst maar eens over dat malle Times Square lopen. Verlichte reclame is hier echt uitgevonden, wat een bende borden door elkaar heen! Gelukkig is het lekker weer dus we besluiten om onze tijd te pakken in Central Park. Aan de voet van het park strijken we neer voor de eerste sets, altijd spannend hoe de politie en het publiek reageert. Er loopt genoeg potentieel publiek dus een kring is gelukkig snel gevormd. Het gaat lekker en hier en daar beginnen mensen te dansen, New York digs us! Amerikanen voelen zich vrijer om spontaan te gaan dansen en zijn totaal niet gereserveerd; dat is toch wel echt anders als in Europa.

Na vier sets komt er wel een smart-achtig politie karretje met een agentje erin; er zijn klachten geweest, dus of we willen stoppen. Ach, we waren toch al uitgespeeld, dus geen probleem. We informeren nog even naar de regelgeving, de agent vertelt dat je in principe zonder vergunning mag spelen in het park en ook in de Metro! We pakken onze biezen en vertrekken naar een terrasje. Later keren we terug in Central Park om ergens anders te gaan spelen, op een enorme rots wel te verstaan. Hier oefenen we wat nieuwe songs en trekken uiteindelijk toch weer veel mensen naar ons toe. De sociale en positieve sfeer is echt heel verfrissend, het wordt meteen een hele gathering op de berg.

Chris, een jongen met een mountainbike, vertelt ons in het park over een rooftop/livingroomparty die vanavond ergens downtown plaatsvindt. Er spelen wat bands en misschien kan hij ons daar ook laten spelen. Hij weet alleen nog niet precies waar, dus hij geeft ons zijn nummer om hem  ‘s avonds te bellen.

Inmiddels is het donker en trekken we naar Times Square om een set te doen met op de achtergrond de enorme reclameborden. We weten bijna zeker dat we weggestuurd worden, maar dat maakt het alleen maar spannender. Kom maar op met die NY Police! Op de smalle sidewalk trekken we snel een groot publiek, het gaat lekker en mensen reageren leuk. En inderdaad, precies op het hoogtepunt duikt de politie voor ons om te zeggen dat we moeten stoppen. Ze moeten veel boegeroep incasseren maar onze missie is geslaagd en onze fantastische filmcrew heeft natuurlijk stiekem tijdens de interventie doorgefilmd.

Tijdens het eten (wat hebben ze hier slechte koffie in de restaurants) bellen we Chris over de rooftopparty. Hij is er zelf voorlopig nog niet maar wij kunnen alvast gaan. We snellen na het eten richting Canal Street, ergens in Chinatown waar het allemaal moet gaan plaatsvinden. Het adres blijkt niet helemaal te kloppen, ipv 255 is het nr 256, toevallig kijken we omhoog naar de overkant en zien wat mensen op een dak. Er gaan op dat moment ook wat mensen naar binnen, dus wij sneaken er met 8 (!) man achteraan. Twee tellen later staan we gewapend met alle instrumenten en de camera’s in een huis van een wildvreemde waar het bier en de muziek helemaal gratis is.

Al snel ziet de eigenares dat we buitenstaanders zijn, maar de gastvrijheid van New Yorkers blijkt groot: we mogen gezellig blijven en wat doneren in de pot voor het bier, om vervolgens onbeperkt uit de keuken pakken. Dat is wat je noemt een American Party! We overleggen even over een evt. optreden, dat is mogelijk na de andere twee bandjes. Best gezellig allemaal, vooral het uitzicht op het dak uitkijkend over New York. Rond half twee ’s nachts mogen we eindelijk ons setje doen, we persen het eruit, maar het gaat toch weer erg lekker. De muzikanten van de andere bands doen het laatste stuk nog mee terwijl Johan als een volwaardig dirigent de stops aangeeft.

We krijgen veel goede reacties, er schijnen wat mensen van MTV te zijn die ons wel willen interviewen komende week. Allemaal goedbedoeld, maar er kwam helaas niets van terecht. Wij vonden alles al mooi op de eerste echte dag in New York, je kan het slechter treffen toch? Rond half 4 zijn we weer terug in uptown Harlem, daar waar onze enorm krakende bedden staan.

Lees hier volgende week deel 2 over de avonturen van Convoi in New York!