Cut in the Hill Gang, rauw en doorleefd in Rotown

“Vuig, gruizig… en lekker!”

Tekst en foto's: Niels van Beers ,

De overblijfselen van de ooit geniale Detroitse blues-band “The Soledad Brothers” spelen tegenwoordig onder de noemer van de “Cut In The Hill Gang”. En zo presenteerden zij zichzelf in het Rotterdamse Rotown vanavond. Enigszins zonder verwachtingen ging ik erop af,
stiekem wetend dat ik datgene zou gaan krijgen waarop ik juist zat te wachten.

“Vuig, gruizig… en lekker!”

Na een korte intro vatten de drie heren de koe bij de hoorns en knallen er meteen lekker in met smerige laaggestemde slide blues. De band speelt naast veel nieuw, geroutineerd, eigen werk een aantal goed gekozen hits uit de stal van ‘the Soledad Brothers’. We horen de “stonesy” hits als “Cage That Tiger” voorbij komen, maar ook gelukkig de wat rauwere, oudere klassiekers als `Highway 61´ en ´Handle Song´. Wanneer Mr. Johnny Walker zijn self-made mondharmonica -microfoon constructie erbij pakt is het plaatje compleet. Maar daarmee is de vergelijking met Bob Dylan ook snel gemaakt.

Echter, frontman ‘Johnny Walker’ is oplettend genoeg om daarmee om te gaan en pakt elke opmerking uit het publiek in, en buigt het om naar een nieuw te spelen nummer.  Hun geluid is lekker vol en vunzig. Opvallend is de slide-gitarist die de meest rake licks weet te spelen op zijn telecaster.

Eerdergenoemde zanger/ gitarist ‘Johnny Walker’ tracht het ietwat stugge publiek mee te krijgen met grappige quotes over hemzelf en zijn bandmaatjes maar het lukt niet om mensen over te halen om naar voren te manouvreren. De enige die zich wèl vooraan het podium durven te begeven zijn een vijftal fotografen die zich bij elke close-harmony van de twee gitaristen samenscholen om vervolgens allen exact hetzelfde kiekje te schieten… Lekker speciaal!

Al met al komen de drie doorgeleefde muzikanten van de ‘Cut In The Hill Gang’ een aardig eind op weg met hun rauwe bluesrock, maar na een klein uurtje is het toch wel gedaan.
Hoe lang kun je blijven leunen op twaalf maten schema’s, is de vraag.
Maar ze bewezen wel weer dat dergelijke Americana bluesrock niet altijd even zo braaf hoeft te klinken. Gelukkig niet. The Cut In The Hill Gang brachten lekkere rauwe garage-blues die vaker gespeeld en gehoord mag worden. En dan niet alleen in clubs als Rotown. De set kwam helaas ten einde, hoewel er wel degelijk verlangen was naar meer!