Cold War Kids hullen de basement in duisternis

Band is overtuigend maar mist variatie

Tekst: Linda Wimmenhove Foto's: Roy van der Burg ,

Cold War Kids zet bij vlagen een indrukwekkend optreden neer. De diepgaande teksten, donkere uitvoering van de nummers en het minimale gebruik van belichting geven een bijzondere sfeer aan het optreden. Vrolijk is de muziek van Cold War Kids allerminst. Het publiek weet het optreden in ieder geval te waarderen en de band wordt na elk nummer getrakteerd op luid applaus en gejuich.

Band is overtuigend maar mist variatie

In een uitpuilende WATT-basement wordt de avond geopend door Tim Knol. Deze singer-songwriter speelt op akoestische gitaar en begeleidt door een toetsenist zeer gevoelige liedjes. Jammer is dat het publiek weinig aandacht schenkt aan dit optreden en in afwachting van Cold War Kids lekker door blijven kletsen. Toch is het optreden van Tim behoorlijk sterk, maar iets te relaxt en rustig als voorprogramma.

Na het voorprogramma wordt het geduld van het publiek nog even op de proef gesteld, want de Cold War Kids laten op zich wachten. Als de band er eenmaal staat beginnen ze sterk. Meteen opvallend is de volle sound van de drums en de basgitaar.

Zanger Nathan Willett heeft een waanzinnig krachtige stem waar hij het publiek mee weet te raken. Het nummer “Hang me up to dry” wordt op indrukwekkende wijze uitgevoerd. De song wordt met oprechte boosheid gebracht en de woorden worden letterlijk uitgespuugd.

De diepgaande teksten, de donkere uitvoering van de nummers en het minimale gebruik van belichting geven een bijzondere sfeer aan het optreden. Vrolijk is de muziek van Cold War Kids allerminst. Het publiek weet het optreden in ieder geval te waarderen en de band wordt na elk nummer getrakteerd op luid applaus en gejuich.

Minpuntjes zijn het kleine en lage podium in de basement. De bassist en gitarist moeten bijna vechten om een plekje in de spotlights. Als zanger Nathan op de piano speelt is hij nauwelijks nog te zien voor de mensen die niet vooraan staan.

Ondanks dat het concert muzikaal goed in elkaar zat en bij vlagen het optreden zelfs fantastisch is, is het na ruim een uur wel mooi geweest. De sound en het tempo van de songs is vaak hetzelfde en niet variërend genoeg om langer te boeien. In de toegift wordt nog wel tot mijn genoegen “We used to vacation” gespeeld. Al met al kan gesproken worden van een prima avond.