Het is koud in het Poortgebouw vanavond maar dat blijkt nog de minste reden om je te verbazen over de vingervlugheid van deze muzikanten. Wanneer een dertigtal gegadigden hun weg naar het miniscule zaaltje hebben gevonden vindt de echte vuurdoop van Firetime in ongedwongen sfeer plaats. Vergeef mij de goedkope beeldspraak.
Conclusie: de jongste evolutie van de scene rondom formaties als Stöma, Harry Merry, Doktor Schnitt, Doodoo’s Coffee en Nanko laat geen twijfel bestaan over de kwaliteiten van deze muzikanten. En meer nog: Rotan behoort tot het beste wat in deze subcultuur is geboren, een juweeltje.
Scene? Wel, het is inmiddels tijd voor een boekje over wat bovengenoemde groepen en aanverwanten samen allemaal hebben uitgevreten. In dit geval betreft het een soort reïncarnatie van het al ruim een decennium teruggaande Cheech Wizard. De zwanenzang van deze band heette Firetime en de band verwelkomde voor deze plaat op de valreep gitarist Nanko. Zanger Rob richtte zich vervolgens op een nieuwe band, op de drumkruk zit tegenwoordig Arjen en toetsenist Fonckeltoff trad toe. Deze formatie werd vervolgens Firetime gedoopt. Van het oorspronkelijke Cheech Wizard zijn alleen gitarist Martin en bassist Michel overgebleven. Nu, zo’n twee jaar later, zullen enkele oplettende luisteraars hebben opgemerkt dat op de myspace het debuut van Firetime integraal is te beluisteren. En vanavond valt te horen dat deze plaat ook live volledig overtuigt en met energie en bijna maniakale precisie wordt gebracht.
Firetime maakt een soort progrock die ruwweg zijn wortels heeft in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw. King Crimson en Zappa zijn bijvoorbeeld referenten maar zeker is ook dat Firetime niet in de schaduw van een, pak ‘em beet, Battles hoeft te verblijven. Met dien verstande dat het hier uitsluitend instrumentale muziek betreft. Die muziek is complex zonder in geneuzel te vervallen. Te allen tijde zijn er prachtige melodieën, vette riffs en spannende ritmes te horen. De stortvloed aan ideeën wordt soms vertraagd, als in het sfeervolle Nymphzwier, waarschijnlijk een van de meest gloedvolle stukken die deze muzikanten maakten. Het is overigens een van de weinige momenten waarop de band vanavond een steekje laat vallen maar geenszins de draad kwijtraakt.
De band is geconcentreerd maar heeft er lol in en drummer Arjen geeft gezellig commentaar. Het geluid is helder en laat horen hoe goed deze muzikanten elkaar verstaan. Nanko komt wellicht nog het meest naar voren. Zijn geluidskunsten lijken nu, na zijn elektronische solo-exercities en met een langverwachtte tweede plaat van Doodoo’s Coffee onderweg, tot ongekende hoogten gestegen. De man is simpelweg een geniaal muzikant. Waar hij solo de gekste dingen laat horen (zijn derde soloplaat Schimmelbits/Schimmelgrooves, een dubbelaar, is 20 februari uitgekomen), zich bij Stöma gesteund weet door twee even geniale muzikanten, wordt hij in deze formatie alweer sterker. Dat wil overigens niet zeggen dat Firetime slechts om Nanko draait. Alle partijen grijpen in elkaar, versterken elkaar en vertellen nog eens van de som der delen.
De meerwaarde van Firetime lijkt gelegen in het geluid. Als ik me niet vergis is Rotan de eerste plaat die ze volledig zelf hebben opgenomen en ook live is te horen hoe de band haar geluid volledig onder controle heeft. Ales is in balans zonder doodgeslagen te zijn. Rotan doet wellicht een tikkeltje ouderwets aan maar klinkt als een klok. En sommige zaken hebben eeuwigheidswaarde. In de composities zijn de eigen wortels terug te horen, ergens hoor je nog steeds de eigenwijze, grillige fratsen van Cheech Wizard, maar de klank is ontwikkeld. De plaat op zich is ijzersterk en het optreden doet daar niets aan af. Integendeel, het wordt haast een saai verhaal maar het is echt zo. Dit behoort absoluut tot het beste wat Rotterdam te bieden heeft.