Download dit en andere 3VOOR12 interviews nu ook als podcast.
“Zie je me bier drinken? Zie je me trillen?” Nee hoor, Elle Bandita is geen alcoholist. Er zijn hele dagen waarop ze alleen maar thee drinkt. En zelfs op het podium drinkt ze niet meer tegenwoordig. Vroeger wel, maar ze kent zichzelf inmiddels een beetje. Neemt ze één biertje, dan gaat er ook een whiskey mee het podium op. En dan tikt ze tussen twee nummers door drie bier weg. “Dan sta ik aan het eind van de show weer te lallen op het podium. Dat weten we nou wel.”
Op een gegeven moment was Ryanne van Dorst (23) er klaar mee. Daar stond ze dan weer op een housefeest waar ze helemaal niet thuis hoorde, in haar blote reet. “Ik dacht: kut, daar staan ze allemaal weer met open mond te wachten tot die gekke Elle Bandita over iemand heen gaat pissen. Toen ben ik kwaad geworden, heb ik mijn gitaar neergepleurd en de halve club getrasht.”
Uiteraard tot tevredenheid van het publiek, maar het was wel de laatste keer dat Elle Bandita in haar eentje optrad. Het experiment met synthesizer en drumcomputer was voorbij, tijd voor het echte werk. En dus heeft Elle Bandita een nieuwe outfit, nieuw haar en een band. En is er eindelijk een debuutplaat: Queen Of Fools. Dit krijg je dus als Elle Bandita na gaat denken: een soort heavy metal trashrock extravaganza met fluorescerende leggings en dubbele gitaarsolo's. “Ja! Ik dig duel solo's. Mensen vinden dat plat, afstotelijk of macho. Maar daar ben ik niet bang voor. Ik ben zelf ook wel een beetje macho. Al ben ik ook vaak een enorme pussy.”
In de huiskamer van Elle Bandita vallen twee verzamelingen op: op de plank tegenover de bank staan drie zombiepoppen en zes My Little Ponies. Bijna de titel van een van haar liedjes: Barbies And Zombies. “Ik heb eigenlijk niks met zombies. Het is meer een metafoor. Het liedje gaat over de monsters om je heen. In de wijk, de hangjongeren die me nastaren en me vragen of ik nou een man of een vrouw ben. Al dat gezeik in de media ook: okselhaar dit, okselhaar dat.”
Elle Bandita is geen vrouw, ook geen man. Ze omschrijft zichzelf liever als 'the übersex'. “I've got a dick and a cunt, double pleasure”, zingt ze in het liedje met die titel. “Ik plaats mezelf buiten de geslachten”, zegt ze. “Ik weiger aan de regels te voldoen.” Net als Prince, wiens Dirty Mind hoes trots aan de muur hangt. “Ik hou erg van zijn imago. En David Bowie's Ziggy Stardust, Brian Molko van Placebo. Dat androgyne vind ik grappig. Al zie je dat alleen met mannen die zich vrouwelijk voordoen. Als een vrouw zich mannelijk gedraagt, zien mensen daar de elegantie niet van in. Ik had het laatst weer. Iemand zei: 'ik was een beetje bang om je te interviewen. Ik had gehoord dat je een enorme bitch was.' Het maakt mij niet uit hoor. Dan zeg ik: ik ben helemaal niet eng. Wacht, ik geef je een kusje.”
Raar, anders, excentriek. Het zijn termen die passen bij iemand die zichzelf kroont tot Queen Of Fools. “Voor mij heeft die titel een positief gevoel van eenzaamheid, outsiderism”, zegt ze. Dat opzichtige geflirt met clichés heeft daar alles mee te maken. Elle Bandita hoort niet bij de massa, en dat is altijd zo geweest. Vroeger op school werd ze in elkaar geslagen omdat ze een manwijf was. Ze zette zich af tegen de sleur van het ouderlijk rijtjeshuis en kraste met een veiligheidsspeld 'Nirvana' in haar been op de sterfdag van Kurt Cobain. “Ik vind dat zo'n dierbare en integere herinnering, dat ik er over denk om dat litteken over te tatoeëren, zodat ik het altijd blijft zien.”
En de My Little Ponies? “Ik vind die kleurtjes leuk”, zegt Elle. “Vooral de eenhoorns vind ik geweldig. Ik ben erg into fantasy. Natuurlijk is het kitscherig. Die ene heeft robijntjes als ogen en mascara op! Ik hou van clichés. Dat hoor je terug in mijn muziek. In de koortjes, in de gitaarsolo's. Ik schuw dat niet. Ik haal de kleurtjes liever uit mijn My Little Ponies dan uit zo'n LSD postzegeltje. Ik heb trouwens wel eens haar van Barbies in de fik gestoken of veiligheidsspelden door hun hoofd gejast.” En ja, natuurlijk heeft ze Barbie wel eens een piemel gegeven. “Hoe raad je het zo!”
“Zie je me bier drinken? Zie je me trillen?” Nee hoor, Elle Bandita is geen alcoholist. Er zijn hele dagen waarop ze alleen maar thee drinkt. En zelfs op het podium drinkt ze niet meer tegenwoordig. Vroeger wel, maar ze kent zichzelf inmiddels een beetje. Neemt ze één biertje, dan gaat er ook een whiskey mee het podium op. En dan tikt ze tussen twee nummers door drie bier weg. “Dan sta ik aan het eind van de show weer te lallen op het podium. Dat weten we nou wel.”
Op een gegeven moment was Ryanne van Dorst (23) er klaar mee. Daar stond ze dan weer op een housefeest waar ze helemaal niet thuis hoorde, in haar blote reet. “Ik dacht: kut, daar staan ze allemaal weer met open mond te wachten tot die gekke Elle Bandita over iemand heen gaat pissen. Toen ben ik kwaad geworden, heb ik mijn gitaar neergepleurd en de halve club getrasht.”
Uiteraard tot tevredenheid van het publiek, maar het was wel de laatste keer dat Elle Bandita in haar eentje optrad. Het experiment met synthesizer en drumcomputer was voorbij, tijd voor het echte werk. En dus heeft Elle Bandita een nieuwe outfit, nieuw haar en een band. En is er eindelijk een debuutplaat: Queen Of Fools. Dit krijg je dus als Elle Bandita na gaat denken: een soort heavy metal trashrock extravaganza met fluorescerende leggings en dubbele gitaarsolo's. “Ja! Ik dig duel solo's. Mensen vinden dat plat, afstotelijk of macho. Maar daar ben ik niet bang voor. Ik ben zelf ook wel een beetje macho. Al ben ik ook vaak een enorme pussy.”
In de huiskamer van Elle Bandita vallen twee verzamelingen op: op de plank tegenover de bank staan drie zombiepoppen en zes My Little Ponies. Bijna de titel van een van haar liedjes: Barbies And Zombies. “Ik heb eigenlijk niks met zombies. Het is meer een metafoor. Het liedje gaat over de monsters om je heen. In de wijk, de hangjongeren die me nastaren en me vragen of ik nou een man of een vrouw ben. Al dat gezeik in de media ook: okselhaar dit, okselhaar dat.”
Elle Bandita is geen vrouw, ook geen man. Ze omschrijft zichzelf liever als 'the übersex'. “I've got a dick and a cunt, double pleasure”, zingt ze in het liedje met die titel. “Ik plaats mezelf buiten de geslachten”, zegt ze. “Ik weiger aan de regels te voldoen.” Net als Prince, wiens Dirty Mind hoes trots aan de muur hangt. “Ik hou erg van zijn imago. En David Bowie's Ziggy Stardust, Brian Molko van Placebo. Dat androgyne vind ik grappig. Al zie je dat alleen met mannen die zich vrouwelijk voordoen. Als een vrouw zich mannelijk gedraagt, zien mensen daar de elegantie niet van in. Ik had het laatst weer. Iemand zei: 'ik was een beetje bang om je te interviewen. Ik had gehoord dat je een enorme bitch was.' Het maakt mij niet uit hoor. Dan zeg ik: ik ben helemaal niet eng. Wacht, ik geef je een kusje.”
Raar, anders, excentriek. Het zijn termen die passen bij iemand die zichzelf kroont tot Queen Of Fools. “Voor mij heeft die titel een positief gevoel van eenzaamheid, outsiderism”, zegt ze. Dat opzichtige geflirt met clichés heeft daar alles mee te maken. Elle Bandita hoort niet bij de massa, en dat is altijd zo geweest. Vroeger op school werd ze in elkaar geslagen omdat ze een manwijf was. Ze zette zich af tegen de sleur van het ouderlijk rijtjeshuis en kraste met een veiligheidsspeld 'Nirvana' in haar been op de sterfdag van Kurt Cobain. “Ik vind dat zo'n dierbare en integere herinnering, dat ik er over denk om dat litteken over te tatoeëren, zodat ik het altijd blijft zien.”
En de My Little Ponies? “Ik vind die kleurtjes leuk”, zegt Elle. “Vooral de eenhoorns vind ik geweldig. Ik ben erg into fantasy. Natuurlijk is het kitscherig. Die ene heeft robijntjes als ogen en mascara op! Ik hou van clichés. Dat hoor je terug in mijn muziek. In de koortjes, in de gitaarsolo's. Ik schuw dat niet. Ik haal de kleurtjes liever uit mijn My Little Ponies dan uit zo'n LSD postzegeltje. Ik heb trouwens wel eens haar van Barbies in de fik gestoken of veiligheidsspelden door hun hoofd gejast.” En ja, natuurlijk heeft ze Barbie wel eens een piemel gegeven. “Hoe raad je het zo!”