Het is donderdag 16 oktober, en vanavond speelt A Balladeer in Watt. Bij het betreden van de zaal valt meteen op hoe rustig het nog is. Onlangs speelde A Balladeer nog hun single Mary had a secret bij De wereld draait door, genoeg exposure zou je zeggen. Deze single is afkomstig van het nieuwe album Where are you, Bambi Woods?, een waardig opvolger van Panama uit 2006, waar elke popliefhebber de hit Fortuneteller van kan meezingen. Waarom Watt zo leeg is vanavond, is mij een raadsel. Tijdens de eerste drie nummers lijken band en publiek nog even aan elkaar te moeten wennen, maar dan neemt frontman Marinus de Goederen plaats achter zijn piano en vertelt hoe het allemaal begon op een zolderkamertje met het nummer Robin II. Als hij dit nummer inzet gebeurt er iets in de zaal, er ontstaat een intieme sfeer die de rest van de avond blijft hangen. Er worden veel nummers van het nieuwe album gespeeld, dat grotendeels over Amerika en haar kijk op het leven, de wereld en het geloof gaat. De titeltrack gaat over de spoorloos verdwenen pornoactrice Bambi Woods, over wiens verdwijning allerlei ideeën de ronde doen. We horen ook nummers als Nightmare on Elm Street, over Jackie Kennedy, Oh California, een ode aan Joni Mitchell, volgens Marinus de enige singer-songwriter die echt begrijpt hoe je uit je hart schrijft en zingt, en het ontroerende nummer Poster Child. Het nummer gaat over Matthew Sheppard, die in 1998 door twee leeftdijdsgenoten in elkaar wordt geslagen, en vastgebonden aan een hek wordt achtergelaten. Hij overlijdt later aan zijn verwondingen. Tijdens dit nummer houdt iedereen zijn adem in en heerst er doodse stilte in de zaal, wat de kracht van het nummer bevestigt. Hierna brengt de band met zichtbaar enthousiasme een aantal stevigere nummers ten gehore, op weg naar het einde van de set. In de toegift brengen zanger Marinus en toetsenist/gitarist Gertjan een echte unplugged versie van Winterschläfer, van het album Panama. Na een groot applaus komt de band nog terug voor een tweede toegift, en sluit met het nummer America, America het optreden krachtig af. A Balladeer verdient meer publiek, maar ergens ben ik erg blij dat het misschien juist door de "kleine setting" een erg intiem optreden is geworden.