Rond kwart over negen verschijnt bassist Marcus Geard strak in het pak gestoken op het podium, snel gevolgd door de rest van de band. De goed gevulde zaal laat duidelijk merken dat ze er zin in hebben. Onmiddellijk zet de band in en voorzichtig wagen de mensen hun eerste dansje.

Vanavond wordt toch een beetje de nieuwe cd aan Waterfront gepresenteerd. Everyday Day Is Sunday, Leave Me, Happy Song en Walking With Myself zijn leuke aanvullingen voor de set maar het materiaal van de oudere cd’s doet het toch beter. Ook jammer dat zee Stars en Don’t Have To niet speelden wat toch wel de betere nummers van een cd die tot de mindere platen in het oevre van The Slackers behoort.

Vic vertelt dat ze voor hun gevoel een paar weken geleden nog in Rotterdam speelden maar volgens de rest van de band was dat toch ongeveer twee jaar geleden. Na in zoveel verschillende steden in Nederland gespeeld te hebben vergeet je er toch een paar. Langer dan twee jaar is het in ieder geval geweest.

Gelukkig wordt er niet alleen maar nieuw materiaal gespeeld. Ook alle oude klassiekers komen voorbij: o.a. Married Girl, Keep Him Away, Feed My Girl, Pedophillia, Have The Time en Old Dog zorgen voor herkenning bij de fans die uit volle borst mee brullen.

Na ongeveer anderhalf uur komt het eind in zicht, de Slackers verdwijnen even van het podium en komen daarna weer terug voor een toegift van drie nummers, vervolgens verdwijnen ze weer van het podium en komen weer terug voor wederom drie nummers. Ze genieten zichtbaar van het enthousiasme van het publiek en blijven maar spelen. Maar na deze twee toegiften is het toch echt afgelopen en druipt de zaal langzaam leeg. Buiten staat iedereen nog lekker na te kletsen met de band en sigaretjes te roken. Binnen gaat de drum'n'bass in de grote zaal aan en kunnen de liefhebbers nog even verder skanken op de afterparty met DJ Ronnie Freakout.

Rotterdam wordt in twee weken getrakteerd op twee hele vette ska shows. Na the Skatalites nu The Slackers en hopelijk binnenkort meer.