Bij binnenkomst in Waterfront worden we tot staan gebracht door de beveiliging, die er een hele andere aanvangstijd op na lijkt te houden dan het handjevol kleumende diehards wat zich om half acht bij de kassa heeft verzameld. Rond kwart over acht gaat dan toch het verlossende gordijntje van de kassa omhoog en betreden we veel te vroeg de grote zaal. Om de tijd te doden kijken we nog even om het hoekje in de kleine zaal, waar inmiddels de traditionele Rockinfuus-avond is losgebarsten. Opener Traktor doet zijn naam eer aan, het publiek wordt genadeloos platgewalst met loeistrakke metalcore. In de band herkennen we o.a. leden van Mindscan en Deliberate Jeopardization. Helaas worden we na enkele nummers teruggefloten omdat in de grote zaal The Moi Non Plus is begonnen. Met minimale middelen (gitaar en drums) weten deze Amsterdammers een imponerende set neer te zetten. Dit is Noise met een hoofdletter, de vergelijking met superband Unwound dringt zich op. Mede door het vernuftig afwisselen van de vocalen en het toewerken naar verzengende climaxen weet het duo de aandacht de hele set lang vast te houden. Na het laatste nummer, wat als enige eindigt in een ongecontroleerde chaos, wil je meer, meer, meer! Hierna is het de beurt aan The Bent Moustache, een project van Sebadoh-roadie Ajay op bas, bijgestaan door de voltallige bezetting van The Dusty Blinds uit Amsterdam. Behalve een sprekende gelijkenis met Sebadoh-opperhoofd Lou Barlow is verder niets te merken van de man's verleden. Muzikaal gaat het richting The Rapture, praat-zang over een dikke laag bas met boen-tik-ritme met een hihatje ertussen. Aan het enthousiasme van The Dusty Blinds lag het zeker niet, maar de dichtgeplamuurde baslaag deed na enkele nummers wel terugverlangen naar de dynamiek van The Moi Non Plus. De Feverdreamshow had eigenlijk moeten beginnen met de vertoning van een documentaire gemaakt tijdens hun laatste tour door Italië, maar door een herhaaldelijk haperend dvd-tje strandde dit al na een minuut of vijf. Het werkstuk zal zonder twijfel een weg vinden naar de dvd die de band als afscheidskado voor de fans gepland heeft. Dan is het toch echt zo ver. De band heeft er voor gekozen om zich te beperken tot materiaal van hun laatste, in 2006 verschenen studioplaat, You Are Happening! Op zich een hele wijze beslissing, het songmateriaal behoort nou eenmaal tot het beste wat de band in hun elfjarige bestaan opgenomen heeft. Of het de zenuwen of de emotie is zullen we nooit weten, maar de band lijkt zichzelf deze laatste show af en toe voorbij te galopperen. Feverdream stond altijd bekend als een band met een genadeloos oefenregime, en dat lijkt er deze keer wat bij ingeschoten. Maar het maakt het feest er niets minder om, een avond naar een losgeslagen Feverdream kijken is zo mogelijk nog interessanter dan de goed geoliede machine die het trio in hun hoogtijdagen was. Halverwege de set wordt fan van het eerste uur Elle Bandita het podium opgetrokken voor haar bijdrage aan I Like You en Living Like an Animal, de prijsnummers van de laatste plaat. Ze omschrijft het gevoel van de avond het beste; 'Ik moest gewoon een beetje huilen toen ik vanmorgen wakker werd..' Om vervolgens stuiterend over het podium de algehele feestvreugde het laatste duwtje over de rand te geven. De zenuwen beginnen inmiddels om te slaan in meligheid, René biedt een gitaar te koop aan ('die sleepten we toch altijd maar mee voor één nummer') en fans gooien rozen op het podium, als ware het een begrafenis. Bij de toegiften weten ze de zaal nog te verrassen met een nieuw nummer, hoe eigenwijs kun je je laatste optreden afsluiten? Haast verontschuldigend kondigt René dan toch een gouwe ouwe aan, 'op verzoek van Elle Bandita' komt nog een keer America, van de plaat Future Directions voorbij. Hierna lijkt het feest toch echt afgelopen, maar René komt nog één keer terug, ditmaal met een ander nieuw nummer, waarbij hij zichzelf begeleidt op gitaar en Bart en Arnold in de coulissen toekijken. Wellicht een tipje van de sluier van hun nieuwe band Neon Rainbows? Het tijdperk Feverdream is hiermee voor ons afgesloten. René en Arnold vertrekken deze week met bassist Youri van The Hands voor een laatste tour naar Rusland. Daarna duiken ze een paar maanden het oefenhok in en na de zomer staat het voltallige publiek van zaterdagavond waarschijnlijk weer bij de eerste show van Neon Rainbows.