Heel erg punk is het natuurlijk niet om een entreeprijs van 16 euro te vragen voor een paar bandjes. Dit zal ook wel de reden geweest zijn waarom de grote zaal van Waterfront tot het einde toe nog niet eens voor de helft gevuld was. Het duurde ook ongeveer drie bands voordat het publiek een beetje los ging. Dit hadden we niet verwacht met zo’n line-up. Als opener begonnen de Radio Dead Ones. De nieuwe plaat is afgelopen donderdag uitgekomen en het is vandaag ook nog de verjaardag van de drummer. Dat belooft een feestje! Helaas dacht het publiek er anders over… de tien man die er wel waren vonden het geweldig, maar waar was de rest? Desondanks ging de band er hard tegenaan. De liedjes mochten dan niet allemaal even sterk zijn, de show maakte een hoop goed. Een band die nog moet groeien maar qua show al een eind op weg is. Goeie nummers schrijven komt dan vanzelf. Hoop je dan. Na een korte pauze kon Darkbuster als tweede band van start. De samenstelling van de band ziet er op het eerste gezicht wat apart uit voor een street-punkband: een dikke bassist die zo voor systeembeheerder door kon gaan en een meisje die waarschijnlijk de helft van de leeftijd van de zanger was. Die zanger was de enige die je zou verwachten in zo’n band. Na de show liep hij weer in een doodnormaal Adidas trainingspak door de zaal… Kortom, geniale band. Tappen uit hetzelfde vaatje als Street Dogs en de vroege Dropkick Murphys maar de zang van de gitariste is wel een hele goeie toevoeging. Darkbuster zette een strakke show neer en ik ben benieuwd naar nieuw werk. De vorige cd ontbrak het soms nog wat aan originaliteit en bevatte wat slappe teksten. Maar dat is dan ook het enige minpunt wat je deze band kan geven. Meer van zien! De zangeres van The Creepshows werd al aangekondigd als “The sexiest thing in horror punk”. Voor een horror punker was ze inderdaad best sexy, alleen leek ze net 18 geworden. Dit zorgde er een beetje voor dat ze niet zo overtuigend overkwam als frontvrouw. Gelukkig heb je dan een contrabassist en een toetsenist die dat gebrek aan overtuiging ruimschoots compenseren. Beetje jammer dat ze het publiek moest vragen om wat meer naar voren te komen en te gaan dansen, maar dat zorgde er wel voor dat het stijve publiek iets losser werd. Niettemin zetten The Creepshows een energieke show neer inclusief wat heen en weer gegooi van de zangeres tussen de bassist en de toetsenist en een Ramones cover. Over Deadline kunnen we heel kort zijn: geweldig! Een stortvloed van energie en catchy nummers dat over het publiek heen werd gegooid. Ze hadden er zichtbaar zin in en dit was ook een van de bands waar het publiek voor gekomen was. Ondergetekende is normaal niet zo’n fan van vrouwelijke stemmen in een punkband maar bij Deadline werkt het heel goed. Graag meer van horen! En uiteindelijk dan de U.S. Bombs. Als skateboardertje kom je dan natuurlijk voor Duane Peters, de oude skatelegende; De eerste man die door een full-pipe heen vloog. De harde punk kern in de zaal kon dat waarschijnlijk geen reet schelen en kwam gewoon voor de band. Ze begonnen gelijk goed met Tora Tora Tora waarbij iedereen gelijk mee kon zingen. De rest van de set was afwisselend bekende en onbekendere nummers. Grote blikvanger van de band is natuurlijk Duane die de hele show de clown uithangt en als een idioot over het podium heen zwalkt, salto’s vanaf het drumstel maakt en tegen alle meisjes aan danst. Na 18 nummers houd de band het voor gezien maar komt nog even terug voor een toegift van 3 nummers waaronder Jaks: “We Gotta GO!” en daarna voegt de band de daad bij het woord en laat de halfvolle zaal achter zich. Eindstand: goed avondje punk in Waterfront met als topper natuurlijk de U.S. Bombs. De oude rotten staken met kop en schouders boven de rest uit, maar dat mag ook wel na negen albums. Jammer van het wat stijve publiek maar desondanks geweldige avond.