Wat was het een rare avond, want... ….allereerst vond het avondje plaats in de Club Zonder Concessies, gelegen temidden van concurrenten als Off Corso en andere grote uitgaansgelegenheden. Als je het publiek niet inpakt, ben je die mensen al snel kwijt. Ten tweede begon de eerste act in het bovengelegen Japanse restaurant Miso, een onverwacht grappige locatie, daarover later meer. Ten derde was het een voetbalavond: Turkije tegen Kroatië. Dat kun je niet plannen, maar het heeft mogelijk invloed op het bezoekersaantal. Ten vierde was het niet de makkelijkst verteerbare dance die hier live werd voorgeschoteld. Ook voor het reguliere Club Electriquepubliek was dit een aardige verrassing. Terug naar vrijdagavond 20 juni 2008: Restaurant Miso: Doktor Schnitt staat te soundchecken om 22.30, als er nog wat Japanse tafelgasten zitten te eten. Je verwacht dat ze het maar herrie vinden. Maar als de band klaar is, trekt een Japanse man zijn telefoon en laat een opname van de soundcheck hardop door de ruimte schallen. Bruno van Doktor Schnitt loopt naar hem toe en vertelt hem wat de titel van het liedje is, met de aanmoediging het stukje vooral op YouTube te zetten. Leuk tafereel. Toch wel grappig, een band in het restaurant. En het zaalgeluid is ook prima. De band zal het moeten doen met de verlichting die er is. Gelukkig staan er langs de wanden van de eetgelegenheid overal sfeervolle kaarsjes te branden in rode glazen houdertjes. Klokslag zomer gaat Doktor Schnitt van start in het restaurant. Vanaf de eerste d’n’b-/funk-/punkklanken deint de stack basversterkers vervaarlijk met de band mee op het geïmproviseerde podium. Het ongeveer 50/50 Nederlands/Japans publiek staat met verbazing staat te kijken, dat er zulke gelaagde composities uit 1 drummer, 1 percussionist en 1 bassist kunnen komen. Bassist Bruno werkt met samples. Hij maakt bijvoorbeeld een strijkpartij met zijn strijkstok over zijn bassnaren, bewerkt dat ter plekke met effecten en ‘loopt’ de boel. Opeens zijn er gitaren, strijkers en gekke geluiden tevoorschijngetoverd uit al die pedaaltjes. Zo bouwt Bruno ter plekke de composities, laagje voor laagje, waar de band overheen, onder- en tussendoor speelt. Alsof er een heel orkest op het podium staat. Rustiger muzikale klanktapijten worden onderbroken door een kort grindcore-intermezzo, waar John Zorn zich niet voor zou schamen. Er wordt geflirt met disco, bijna-carnavalesque hoempa, trippy sonische soundscapes, ten koste van de drum’n’bass. Vaart Doktor Schnitt een nieuwe koers? Volop ruimte voor improvisatie en vervormingen van geluid middels het kittige kastje (Kaosspad), dat Bruno beroert tussen twee baslicks door. ‘Rare drumsounds’ blijken eveneens afkomstig van de bassist, die een slide hanteert om het drumritme kracht bij te zetten. Er wordt strak gemuciseerd. Een walhalla voor gadgetfetisjisten. Er gebeurt veel op het podium, een frontmens is overbodig in dit gezelschap Het publiek vergeet te dansen, ziet Dokter Schnitt toch als een bandje. Terwijl er retestrakke grooves worden neergezet. Petje af voor drummer Phillipp Enstring en percussionist Nique Quentin. De muziek is zeer dansbaar, al zitten er wat ‘rare’ breaks in. Maar naarmate de alcohol de testosteronspiegel beïnvloedt (omhoog? omlaag?), durven de eerste kerels ook mee te bewegen. Zelfs een hele batterij, wanneer de band een meedogenloos fijne funkgroove inzet. Studenten blijken Duitse toeristen. Na, und?! Ze slepen meer mensen mee in de euforie en lijken de avond van hun leven te hebben. Na alle redelijk complexe muziek, laat de band de gelaagdheid even achterwege. De laatste nummers zijn gewoon beurtelings zwoele funk en keiharde, organische drum’n’bass. Band en publiek genieten. Ze hebben elkaar gevonden. En de basversterkers? Die zijn nog net overeind gebleven. Op naar de volgende act. We verhuizen naar de kelder, de Club Zonder Concessies. Daar staat dj/turntablist Eni-Less drum’n’bass te mixen met vrolijke latinpianodeuntjes en de zang van een r&b-zangeres. Het ene moment strak en heftig, het andere moment eclectisch, met een knipoog. Opvallend veel Japans publiek is blijven hangen. Ook zijn er veel gasten, die normaal naar de reguliere dancenight van Club Zonder Concessies komen. Een jongen, die net zijn havo-diploma behaald heeft, vertelt me dat hij altijd voor techno komt, maar dat hij hier ook wel raad mee weet. Dat hij de dance, gemaakt door een echte band, daarnet, indrukwekkend vond. Maar dat hij het spoor af en toe bijster raakte. Ook de capriolen van Eni-Less dragen zijn goedkeuring weg. Als zijn joint gedraaid is, begeeft hij zich met zijn maten op de dansvloer. Vervolgens is Nanko aan de beurt. Deze gitarist verschanst zich achter de tafel, waar ook de draaitafels van Eni-Less staan en gaat daar los op zijn laptop, effecten en zijn ambiëntklinkende gitaar. Het is een techno-geörienteerde set, waarmee hij continue de dansende aanwezigen op het verkeerde been zet. De laserinstallatie draait overuren. Daarbij verzuimt Nanko niet er af en toe een scheutje Stravinsky door te gieten. Al is het de vraag of veel mensen deze klassieke muziek herkend hebben. En of het ze kan schelen, natuurlijk. Kortom, razendknap allemaal, maar persoonlijk sprak het mij wat minder aan. Zeker na alle muzikale fratsen van Doktor Schnitt was het teveel, te nerveus om te verwerken in mijn brakke brein. Het is inmiddels 02.30 en het publiek dunt snel uit. Vervelend voor Nanko. En voor Eni-Less, die erna nog een set doet. Eni-Less laat zich niet kennen, en zet in met drum’n’bass, gemixt met blastbeats, maar dan flink versneld. Knappe deathmetaldrummer die dat tempo weet te bereiken. Eni-Less scratcht erbij en mixt alle denkbare stijlen door zijn dansbare grooves. Jammer dat de meeste gelovigen de dancetempel verlaten hebben, dit ging er in als miswijn. Maar de vermoeidheid slaat toe. Om 04.30 ben ik blij als Eni-Less wordt afgelost door dj Sven Rom. Sven is huis-dj in de club. De zaal is leeg, ga d’r maar aan staan. Ik taai ook af. Wat een rare avond, wat moet ik hier nu over schrijven? Zouden er nog toeterende Turken rondrijden? Ben ik al rijp voor de Skihut of de Baja Beachclub?