Het is alweer een jaar geleden dat Harry Merry & the Must voor het eerst gezamelijk naar buiten traden op het podium van de Exit. Deze zaterdag in de Grauwe Hengst in Schiedam spelen zij wederom in vol ornaat. Harry in zijn karakteristieke matrozenpak en de band in gestreepte shirts met zeeman(s)mutsen. Aan het plafond van het podium-café prijken tientallen verschillende muziekinstrumenten met hier en daar twee uitstekende benen van een etalagepop. Aan de muur hangt o.a. een schilderij met de beeltenis van John Lennon. Deze entourage in combinatie met het bonte gezelschap op het podium belooft een leuke avond te worden. Omdat is afgesproken met de uitbaters van het café dat Harry Merry & the Must twee sets moeten spelen, is er voor gekozen om Harry ook solo te laten optreden. Bij aanvang van het optreden speelt Harry een aantal van zijn klassiekers, waaronder Sharky's Supermachine en The Appetite Gets Satisfied van zijn laatste album. Hierna wordt hij vergezeld door zijn 'scheepsjongens' Wouter van Wijk en Bruno Ferro Xavier da Silva, ook wel bekend als het duo Stöma, en Martin Ruiten, de gitaarvirtuoos uit de band Firetime. Door toevoeging van deze drie virtuozen slaat de sfeer van de muziek al gauw om van een carnavaleske stemming naar een regelrecht swingende funky popsound. Naast het inmiddels klassieke Must-nummer Panorama Paper spelen ze o.a. het nieuwe nummer Jailbird, wat gaat over Paris Hilton die in de gevangenis terecht komt. Na de pauze zit de sfeer er pas echt goed in en een aantal locals uit Schiedam zit mee te swingen aan de bar. Een ander groepje heeft stilletjes de Grauwe Hengst verlaten. Dit is ook niet verwonderlijk want de muziek van Harry Merry en consorten kent geen middenweg. Men vindt het amusant en geniaal of totale onzin. Om de jolige sfeer kracht bij te zetten, schreeuwt het publiek dat de nummers bloot gezongen moeten worden, waarop de drummer triomfantelijk zich ontdoet van zijn Must-outfit en vervolgens gekleed in alleen zijn onderbroek en met het zeeman(s)petje op zijn hoofd het concert voortzet. Na drie nummers horen we ineens een ander soort muziek. Het is het moment dat Bruno begint te jammen en hier duidelijk een stukje Stöma hoorbaar wordt. Harry haakt hier vrolijk op in door diverse geluidjes uit zijn keyboard te produceren terwijl Martin met wat gitaar-riffjes Bruno en Wouter probeert te volgen. Na dit muzikale uitstapje hervat de band de nummers van de Must met het nummer R&B slam waarbij Bruno zijn basgitaar inwisselt voor twee drumstokjes om daarmee vervolgens ritmisch tegen zijn bladmuziekstandaard te tikken. Het was goed te horen dat de heren nu al een jaar met elkaar optreden omdat de nummers als een geoliede machine in elkaar over liepen. Wellicht heeft het ook iets te maken met het feit dat Harry en The Must onlangs de studio zijn ingedoken om een volwaardig album op te nemen voor het Rotterdamse label Tocado Records. De composities zijn grotendeels van Harry's hand, maar voor het nummer R&B Slam bouwde the Must een arrangenment om zijn zangpartij heen. Gefluisterd wordt dat éénmans gitaar/electronica-act Nanko een remix voor dit nummer gaat verzorgen, naar eigen zeggen een drum 'n' bass versie met een hoog Muppet/ Sesamstraat gehalte. De produktionele leiding is in handen van Firetime-toetsenist Fonckeltoff, die op het moment ook de laatste hand legt aan de produktie van de nieuwe plaat van het duo Stöma. Deze wordt overigens op 5 april in het Nationaal Architectuur Instituut gelanceerd. En jaar na hun geruchtmakende debuut blijken Harry en zijn vrienden nog steeds garant te staan voor een verrassend avondje feestmuziek. En met deze ervaring in het achterhoofd kijk ik reikhalzend uit naar wat ongetwijfeld één van de meeste verrassende cd's van het komende jaar gaat worden.