Wat kan het publiek verwachten tijdens de Museumnacht? Lal: “Iets heel speciaals! We spelen in de vitrine van het CBK op de Nieuwe Binnenweg. Omdat iedereen ons van buiten gewoon kan zien worden we in feite musicerende etalagepoppen. We zijn niet alleen trouwens, het wordt een avond met muziek van AC Berkheimer, Les Jours Tristes en Tokyo-A-GoGo!, in combinatie met filmmateriaal van de kunstenares Margriet Wagner. Daarnaast zal er ook een kunstenaar zijn die t-shirts gaat bedrukken.” Het CBK is geen normaal pop-podium, zijn jullie bewust bezig met het opzoeken van de grenzen van popmuziek, om meer richting kunst te gaan? Lal: “Het is leuk om veel meer met de muziek te doen en van de gebaande paden af te wijken. Onze demo’s zijn naast complete verhalen van A tot Z ook concepten. Voor onze eerste demo hadden we al bedacht dat we het hoesje van karton wilden maken [de hoesjes zijn zelf door de band in elkaar geplakt en bespoten met artwork, red.], daar kwam de titel ‘Wrapped In Paper’ uit voort. Op de intro van de demo hoor je het ritme van papier dat gescheurd wordt dus we hebben dat idee van het papier ook weer in de muziek verwerkt. Margriet Wagner heeft een filmpje bij de muziek gemaakt waarin ze ‘wrapped in paper’ over de grond rolt. Het is dus een totaal-concept in plaats van alleen leuke muziek. Voor de nieuwe demo ‘Corduroy Kisses’ konden we qua geluid niets met het hoesje [zelf-geborduurde corduroy, red.] maar willen we wel eigen kleding gaan maken die daar weer bij past.” dRuud: “De reden dat we meer met onze muziek en het artwork doen is ten eerste omdat we geinteresseerd zijn in meerdere kunstdisciplines. We hebben veel mensen om ons heen waar we graag mee samen werken zoals Margriet, en Olga Brinkhorst, die weer schilderijen maakt naar aanleiding van de filmpjes van Margriet. We treden ook veel op met de band Les Jours Tristes waar Margriet in zingt. Ten tweede is er de praktische reden: we willen opvallen bij programmeurs en dat gaat beter als je een bijzonder hoesje hebt en een bijzonder concept presenteert.” Waar halen jullie inspiratie uit? Lal: “We zijn vooral geinteresseerd in dingen die om ons heen gebeuren. De stad is echt een fascinerend ding. De indrukken die je daar opdoet, de sfeer die het uitstraalt... De muziek van Tokyo-A-GoGo! is een wandeling door de stad. Volgens mij is de ultieme stad dan ook echt Tokyo, de georganiseerde chaos die daar heerst, die vind je nergens.” dRuud: “Het zou gaaf zijn als we daar eens heen konden met de band om te spelen...” Tokyo-A-GoGo! is moeilijk in een hokje te stoppen, is dat een bewuste keuze? dRuud: “Ik zeg in ieder geval zelf niet meer waar ik naar luister, want dan gaan mensen ons daar de hele tijd mee vergelijken. Mensen moeten ons niet de hele tijd met andere bands willen vergelijken...” Lal: “Ze hebben het vaak over The Strokes en dEUS als ze naar ons luisteren, en we worden ook wel met Interpol vergeleken hoewel we daar zelf eigenlijk helemaal niet naar luisteren. Ik weet het niet, ik vind het in ieder geval een compliment als mensen zeggen dat we een frisse mix maken van indie en wave.” dRuud: “Eigenlijk worden we vergeleken met de hele Britse scene van dit moment maar zelf vinden we het gek dat mensen onze muziek omschrijven als ‘hippe muziek’. We doen niet ons best om hippe muziek te maken en ik heb ook niet het idee dat we dat doen. We zijn nog steeds aan het zoeken naar onze stijl, en merken dat we die met deze tweede demo al meer hebben gevonden dan met de eerste demo.” Op 4 april spelen jullie in de finale van de Grote Prijs van Zuid-Holland. Jullie strijden tegen Joyfalds, Floodstain, NiCad, Spaug en The Excitors, hoe schatten jullie de kansen in? dRuud: “Het zijn allemaal hele goede bands met aardig wat ervaring. Sommige bands hebben al albums uitgebracht, wij zijn dus eigenlijk de groentjes van de finale. Maar ja, we staan er wel dus dat zal niet voor niks zijn. Het is voor ons een bevestiging dat we goed bezig zijn en het is vooral weer een leuk podium om te spelen!” De eerste prijs is onder andere een videoclip, studiotijd en 1000 euro. Wat is voor de band het belangrijkst? dRuud: “Het belangrijkste is dat we er spelen en onze muziek kunnen laten horen aan een nieuw publiek. Spelen blijft toch het leukste wat er is. De prijzen zijn leuke extra's en het is goed voor de publiciteit natuurlijk, het zal ons weer een stapje verder brengen. En met het geld kunnen we ons buitensporige rocksterrengedrag bekostigen! Nee hoor, dat sparen we gewoon op voor de nieuwe cd.” Als jullie niet winnen, stort de wereld dan in? dRuud: “Als we niet winnen, winnen we niet. Zo simpel is het. Het is altijd weer een momentopname. De halve finale in Bibelot was niet bepaald ons beste optreden dus we hadden er eigenlijk niet eens meer rekening mee gehouden dat we in de finale zouden staan. Het is dus een onverwachte kans, laten we die vooral dan maar pakken!” Tokyo-A-GoGo bestaat bijna twee jaar, wat zijn de toekomstplannen? Lal: “Spelen bij 3voor12!” dRuud: “Rotown, Lowlands...” Lal: “Festivals, al staan we voor de toiletten te spelen, als we maar kunnen spelen. Maar liever op het podium natuurlijk.” dRuud: “Als het voor de toiletten moet, dan wel de damestoiletten.” Lal: “Uiteraard!” dRuud: “Zoveel mogelijk spelen, blijven optreden, en een album opnemen. Laat de platenlabels maar komen met een goed bod! Het is allemaal leuk en aardig, dat doe-het-zelven, dat knip- en plakwerk voor een demo, maar het is natuurlijk leuker als je dat uit handen kan geven. Het gaat met de optredens in ieder geval heel goed, we hoeven er niets voor te doen. Exit, Het Paard-café, het komt allemaal automatisch.” Lal: “We krijgen veel optredens door mond-op-mond reclame en via MySpace worden we door andere bands uitgenodigd om te komen spelen. Rotown staat helaas nog niet op het programma en dat is wel een grote wens. Als we daar een voorprogramma zouden kunnen doen zou dat erg leuk zijn. En Motel Mozaique natuurlijk, dat is nu de grootste wens.” Mogen jullie ouders trots zijn op wat jullie tot nu toe hebben bereikt? Lal: “De ouders van dRuud zijn echt de grootste fans, die zijn het vaakst komen kijken. Z’n broers trouwens ook. Mijn ouders vinden het heel tof wat we doen, maar kunnen vanwege hun handicap helaas niet komen kijken. Daarom gaan we binnenkort maar eens een huiskamerconcert geven voor alle ouders. Akoestisch, bakkie thee erbij, en spelen maar!” Zaterdag 1 maart is Tokyo-A-GoGo! te zien in het CBK op de Nieuwe Binnenweg, samen met Les Jours Tristes en AC Berkheimer. Aanvang 20.00u, entree is gratis. Vrijdag 4 april is de band te zien in de finale van de Grote Prijs van Zuid-Holland. Aanvang 20.30u, entree 7 euro.