Spärks starten hun show met hard afgesteld geluid. Het zijn twee heren die cello en trompet bespelen. Maar ze brengen allesbehalve ‘klassieke’ klanken. Ze weten elk nummer (of moet ik zeggen: compositie?) op te bouwen tot een hoogtepunt van getetter en eclectische tonen. Maar de muziek van Spärks heeft daardoor een te hoog ‘piep knor’ gehalte en de show duurt voor het gros van het publiek net iets te lang.

Voor diegenen die het zich nog kunnen herinneren: het optreden van de band ‘Hella’ in het Slaakhuys, een jaar of 4 geleden, die zullen het weten. Toen al maakte de drummer van die band Zach Hill, een enorme indruk. Het is ook geen wonder dat de man intussen gevraagd is om mee te werken met onder andere The Mars Volta en  Les Claypool. Wegens het ophalen van zijn merchandise in Londen is Hill vertraagd, maar nog vóór 23:00 u vangt hij zijn show aan. Niet met de 5-koppige band, maar hij alleen, met zijn mp3 spelertje. Op die mp3 speler speelt de freejazz track ‘Necromancer’ die hij vanavond met drums begeleidt. En hoe. De man is een machine, onnavolgbaar en niet te stoppen. Opvallend is zijn voetwerk, hij weet met één voet zijn bassdrum te laten klinken alsof hij over meerdere double bass pedalen beschikt. Dit moet voor een doorsnee drummer, maar ook zeker voor voor een gevorderde drummer een nachtmerrie zijn om aan te zien. Zo strak en kloppend ritmisch werk. Bijna hypnotiserend. De vergelijking met ‘Animal’ van de Muppet Show haalt me tijdelijk uit die hypnose. Aan het eind van de set voegen de twee heren van Spärks zich bij Zach Hill zodat het geheel nog in een extatische improviseersessie eindigt.  Indrukwekkende kerel die Zach Hill.