De band Beyond Lickin’ uit rockcity Pernis luiden deze avond lekker rauw en feedbackend in voor een half gevuld Waterfront. En zoals vaker het geval is ook vanavond de Beyond Lickin’ show doorspekt met gepast cynisme. Halverwege de set wordt namelijk de nieuwe dans “The Freeze” geïntroduceerd. Een dans waarbij je niet of nauwelijks hoeft te bewegen. Een uitkomst voor het afwachtende Waterfront publiek, dat ook vanavond blijkbaar niet van bewegen houdt. Op de golven van de vette basloopjes, sleazy gitaarriffs en stomende beats is het altijd aangenaam surfen met Beyond Lickin’. Erg fijne garageband!
Tussen de bands door wordt de boel in juiste sfeer gebracht door DJ-duo Gary & Jony, ook wel berucht van de intieme Wild Wild Wild! feestjes. Opgevangen uitspraak van een bezoeker: “het ouwe lullen gehalte is wel hoog vanavond”. Lachend om die toevallig opgevangen uitspraak begeef ik me richting het podium om de tieners the Death Letters te gaan zien…
En het Dordste duo heeft er zin in vanavond! Ze brengen vanaf het begin van hun show met een springerig enthousiasme vuige vintage bluesrock ten gehore. Als je sowieso je bandnaam leent van een nummer van blueslegende Son House kan je bij ondergetekende een potje breken. Leuk ook om te zien hoe hun vaders en moeders hun ‘rocksterren-in-wording’ kroost door dik en dun steunen en ofwel helpen bij spullen sjouwen of merchandise verkopen. The Death Letters zitten vol rock’n’roll energie maar missen hier en daar helaas nog wat meer ‘guts’. En laten we nou alsjeblieft eens ophouden over de leeftijd van deze twee muzikanten. Daar zijn de rondgaande ‘hypes’ hopelijk niet op gebaseerd. Het is gewoon erg prettig om een enthousiast rockduo te zien dat gewoon doet en speelt waar ze zelf zin in hebben, en dat is wat telt. Niet de leeftijd.
De eeuwig tourende garagerockmachine The Dirtbombs waren zo’n tien jaar geleden nog een leuk wild bandje. Nog daarvoor was er een nóg leuker bandje genaamd: The Gories. En daar draait het wel zo’n beetje om bij the Dirtbombs: zanger/ gitarist Mick Collins. Een levende legende. Een heilige naam onder de garagefreaks. Frontman van wijlen The Gories en bands als The Screws èn misschien wel de beste begeleidingsband ooit van een andere legende: André Williams. Maar vanavond wil die machine moeilijk op hol slaan. Echter pas in het toegift, wanneer één van de twee drummers zijn drumstel middenin de zaal neerzet om daar vervolgens nog een drietal hits te spelen.
The Dirtbombs zijn op een lange tournee. Dat is te merken. Mick Collins en kornuiten spelen namelijk het eerste deel van de show hard, fuzzy en vies maar ook tamelijk safe en geroutineerd.
De twee synchroon spelende drummers letten meer op elkaar dan op de rest van de band.
De soulvolle stem van Mick Collins is daarentegen altijd prettig om aan te horen en zeker bij de meer swingende nummers als ‘Underdog’ en ‘Can’t Stop Thinking about it’ De band houdt het helaas bij één toegift en verdwijnt van het podium. Vol verwachting kijken ik uit naar de gezamenlijke reünietour van The Gories en, om nog maar even een ander invloedrijk bandje te noemen: The Oblivians volgend jaar juni in Nederland…
Kortom: wat een enorm fijn avondje garagerock was dit mensen! Een tijdloos genre waar zo bleek maar weer, geen leeftijd aan gebonden is en eeuwig mag blijven voortbestaan!