Er was al voor gewaarschuwd: wees op tijd voor een goede plek, want het wordt druk. Hoe ze dat al van tevoren wisten is een raadsel, maar het klopte helemaal. Al om een uur of acht was er binnen geen doorkomen meer aan, en mensen klaagden dat ze het zo druk in Rotown nog nooit hadden meegemaakt. Het nieuwe gedeelte van Rotown deed ook mee, maar zelfs daar zat en stond het helemaal vol. De laatste eters werden vriendelijk maar beslist weggekeken door hordes wachtenden op de laatste zitplaatsen. Zodra er mensen opstonden, werden hun stoelen in beslag genomen. Nog voor de quiz goed op gang was, mocht er zelfs al niemand meer naar binnen. Wie even naar buiten wilde kreeg een stempel.
Omdat het zo druk was, waren er invulformulieren te weinig. Geen probleem: iemand ging er gewoon even wat bij printen. Alles werd razendsnel verspreid, nog even wat inschikken, en iets later dan gepland begon de quiz. Uiteindelijk bleken er 86 teams mee te doen!
De quiz dus. Overal grappig aangekondigd als ‘legendarisch’ , maar dat mag inmiddels wel. Minke van Rock’n’ Roll Highschool had er alweer voor de 15e keer iets leuks van gebrouwen. Er was voor elk wat wils; toegankelijk voor wie voor de gezelligheid meedeed en moeilijk genoeg voor wie kwam om te winnen. Zeven rondes vol geluid en beeld, en nog een tussenronde vol platenhoezen.
Een enkeling deed moedig helemaal alleen mee, maar de meeste mensen zaten in teams van 4 of 5 mensen. Een enkele groep overdreef door met zijn tienen samen te doen. Dat was misschien gezellig, maar best onsportief. Ook behoorlijk onsportief was dat mensen via hun mobieltjes de antwoorden opzochten, erg luidruchtig andermans concentratie stonden te verstoren, en schaamteloos af stonden te kijken. Dat is een nadeel als het zo vol en onoverzichtelijk is. Maar het mocht gelukkig de pret niet drukken.
De quizvragen waren lekker gevarieerd. Om ze allemaal goed te hebben moest je niet alleen albumhoezen zonder tekst kunnen herkennen. Ook video’s zonder geluid en tegelijkertijd een ander geluid van dezelfde band, een scala aan nummers van stokoud tot splinternieuw, en totaal vervalste muziek moest je snel kunnen thuisbrengen. Er zat een leuke ronde bij waarbij het ging over nieuws van het afgelopen jaar, zoals de scheiding van Anouk en Postman, de verkiezing van Obama en de dood van Horst Tappert (Derrick). Je moest artiesten herkennen die niet in WATT hadden gespeeld, zoals Jeff Buckley. Terwijl de één blij was ook eens iets te weten - bijvoorbeeld Cliff Richard - zat een ander vol verbazing te kijken dat ‘oudere mensen’ ook Bewitched kenden. Leeftijd zegt natuurlijk niet altijd alles. En uiteraard zat er Rotterdamse muziek bij, zoals Face Tomorrow en Lee Towers.
Met al die mensen duurde het een tijd voordat alles nagekeken was, en het werd na middernacht. Op de toiletten boven werd gezusterlijk wc-papier gedeeld en op de trappen werd nagevraagd wat anderen hadden. Van wie was ‘C’est La Vie’ ook alweer? Bewitched dus. En ‘Only One Woman’? Dat waren The Marbles. De antwoorden werden overigens na elke ronde gegeven door quizmaster Sjoerd.
De nakijkers slaagden erin het allemaal af te krijgen. Uiteindelijk bleven er 84 teams over tot het eind, en met de ongelofelijke score van 247 punten (bijna niets fout) werd Blind Vertrouwen de winnaar. De Stoelgangsters werden tweede met 243 punten, op de voet gevolgd door Dear Valerie, met maar 1 puntje minder.
Volgende keer zijn we er weer, ruim op tijd voor een goede zitplaats. En met wat oefening wellicht ook voor een plek in de top 10.