Is het Watt? "Het is confronteren" vertelt Ted Langenbach

Allison, Verbal Kint, Suicidal Birds, Sixer en Pony Pack doen mee aan "Is het Watt?"

Tekst: Hanna Radstake, ,

Het nieuwe Rotterdamse poppodium WATT organiseert de contest Is het WATT? voor jonge veelbelovende bands. 82 bands schreven zich in. Zaterdag 16 augustus traden de vijf favorieten van Ted Langenbach op bij het Strand aan de maas. Aangezien het onmogelijk is om geen waarde te hechten aan de mening van de koning van het Rotterdamse nachtleven lagen de verwachtingen dan ook hoog.

Allison, Verbal Kint, Suicidal Birds, Sixer en Pony Pack doen mee aan "Is het Watt?"

Het nieuwe Rotterdamse poppodium WATT organiseert de contest Is het WATT? voor jonge veelbelovende bands. 82 bands schreven zich in. Zaterdag 16 augustus traden de vijf favorieten van Ted Langenbach op bij het Strand aan de maas. Aangezien het onmogelijk is om geen waarde te hechten aan de mening van de koning van het Rotterdamse nachtleven lagen de verwachtingen dan ook hoog. Dat deze avond in het Strandje om de muziek ging was niet te missen. Zodra de eerste stap binnen een feit was kon je slechts met elkaar communiceren door middel van gebarentaal. En... de duimen gingen omhoog voor Allison, een pop-rock bandje. Het publiek was duidelijk enthousiast, of het door de – toch een beetje middle-of-the-road – muziek kwam of door de looks van zanger en gitarist Sander Spiering deed er niet toe. Hij was in ieder geval redelijk tevreden na afloop van het optreden. ‘Het ging wel goed, al verliep het optreden deels een beetje rommelig maar we speelden dan ook twee nummers die we nog niet zo goed kenden.’ Lang de tijd om met hem te praten krijg ik niet, want nummer twee van vanavond stond al op het podium. De beurt was aan Verbal Kint. Er gaan voorzichtig wat voetjes van de vloer, al is het voor het podium niet erg druk. Er is dan ook niet zoveel te zien. Hoe dat komt legt Rogier me na het optreden uit. ‘ Normaal staan we hier met z’n tweeen, hebben we video- en lichtanimaties maar de andere helft van Verbal Kint is op Lowlands.’ Ondanks dat hij hier in z’n eentje stond vond Rogier het ‘waanzinnig om te doen’. ‘Al geef ik toe dat het normaal wat meer een geheel is.’ Terwijl de Suicidal Birds beginnen te spelen zie ik Ted Langenbach, die zichtbaar staat te genieten. ‘We zien tegenwoordig dat mensen de technologie zat zijn en de authenticiteit weer oppakken. Internet is daar het perfecte medium voor, hierdoor komt een nieuw soort creativiteit tevoorschijn. Maar de bands moeten het uiteindelijk toch zelf doen, zij moeten zichzelf in de schijnwerpers zetten. Breed profileren, diep confronteren zeg maar. Ik vind dit echt geweldig om te zien, dance is me altijd overkomen maar mijn basis ligt toch bij de bandjes. Mijn favoriet van vanavond zijn de Suicidal Birds, super hoe zij op het podium staan. Ondanks dat dit weekend heel veel mensen op Lowlands zijn vind ik het tot zover een erg geslaagde avond, leuk gevarieerd publiek ook.' Het publiek zelf weet echter vaak niet eens dat deze vijf bandjes meedoen aan de wedstrijd Is het Watt? Jan Ningodijk is hier toevallig terechtgekomen voor het vrijgezellenfeestje van een vriend. Maar naast het bier geniet hij toch ook duidelijk van de muziek. ‘Eigenlijk is het niet mijn stijl, maar toch vind ik het leuk om hier te zijn. Dit is toch de nieuwe generatie muzikanten, goed om door zo’n avondje weer een beetje bij te zijn.’ Ook Veronique en Renee kwamen hier toevallig terecht. ‘We zijn niet speciaal voor Is het Watt? gekomen, maar dat we hier blijven hangen komt zeker door de muziek! Lekker gevarieerd, al spreekt de ene band ons meer aan dan de andere.’ De Suicidal Birds spreken in ieder geval het – wat alternatievere publiek dan normaal bij het strandje – aan. Het enthousiastme en de energie van de twee meisjes spatten van het podium en trekken het publiek mee. De verbazing dat twee meisjes en een drumcomputer zo’n geluid kunnen maken wordt al snel omgezet in een dansende menigte die duidelijk aan het genieten is. Veel te snel zit hun ‘tijd’ erop en maken ze plaats voor Sixer. Zij hebben iets meer moeite om in te komen. Zanger Maikel gooit het roer om door al z’n charisma en zangtalent in de strijd te gooien en gaat zelfs het publiek in! Na afloop is de band erg enthousiast. ‘Dit is pas ons vierde optreden ooit! We staan nu rond de 30e plaats, bij de top drie is iets te ambitieus, maar we hopen bij de eerste 15 terecht te komen. We vonden het al geweldig dat we hier mochten spelen!’ Ondertussen heeft de laatste band, Pony Pack, het podium beklommen. Deze driemansformatie staat garant voor technisch hoogstaande muziek. Ze hebben totaal hun eigen stijl en een heel eigen geluid. Het is inmiddels wat rustiger geworden bij het Strandje, maar al het overgebleven publiek verzamelt zich rond het podium. De hoge meisjesstem vormt een prachtig contrast met de rauwe muziek. Last, maar zeker niet least! Rest mij slechts nog de vraag ‘Is het Watt?’ te beantwoorden met een volmondig JA!