Kolere, ik bruis van de energie! Een positief virus heeft bezit van me genomen en ijlt nog lang na! Die “ouwe lullen” van de Heideroosjes weten nog steeds wat een feestje bouwen is. Maar voor het zover was, viel er te genieten van het Noorse voorprogramma Goldenboy, dat Rotterdamser is dan je misschien wel denkt…. Goldenboy draait alweer sinds 1999 mee. Dit trio tourt Europa al voor de vierde keer rond met hun melodieuze poppunk. Het is de laatste gig van deze tour en de zaal is al voor driekwart gevuld. Vooral jong publiek vooraan bij deze band. De bandleden spelen in witte hempjes, voorzien van nummer 1, 2 of 3 van links naar rechts, wel zo duidelijk. De cleane samenzang van leadzanger/gitarist Toke (nummer 1), en van bassist Nils (nummer 3) geven de muziek haar melodieuze karakter. Drummer BT (nummer 2) zit in het midden. Hoewel nummer 1 de frontman is, communiceert deze energieke slagwerker ook behoorlijk met het publiek en dat komt de show ten goede. Er staat veel galm op de stem van nummer 1. Hij laat weten wat stemproblemen te hebben. Als zijn gitaar ontstemd is, vraagt hij het publiek om een “AAAAaaaaaah” te geven, gelijk een A-snaar op gitaar. Daar helpt het iedereen hem graag bij. De band heeft een band met Rotterdam. Goldenboys nieuwste plaat, Healing Is A Team Effort, is uitgebracht bij het Rotterdamse Squash-label, zo vertelt nummer 3. Muzikaal is het optreden prima in orde. Verder is er een leuke interactie met het publiek en de aankondigingen in het Engels zijn goed te volgen. Het geluid is helder. Ondanks de tattoo’s is het gewoon een heel lief bandje. Meer pop dan punk, lekker-niks-aan-de-hand. Hier en daar een moshpitje, maar het is duidelijk dat iedereen voor De Heideroosjes komt. Prima opmaat van Goldenboy. Na het intro (Oh, Heideroosje…) zetten De Heideroosjes in met What If van hun laatste plaat Chapter Eight, The Golden State. De stemming zit er direct lekker in. Het geluid is hard en korrelig. Een flinke pit bij Lekker Belangrijk. Na We’re All Fucked Up volgt Ik Wil Niks en de eerste crowdsurfer dient zich aan. Het crowdsurfen gaat door tot en met de toegift. Frontman Marco Roelofs weet zijn publiek uitstekend te bespelen, bijgestaan door ‘droogkloot’ Fred Houben, de bassist. Wat de band zo innemend maakt, is de afwisseling tussen pretentieloze fun en engagement. Geen oeverloos gepreek, maar wel hier en daar een kritische noot. Doe ermee wat je wilt of niet, feest lekker mee. HR geeft blijk van zelfrelativering door herhaaldelijk de spot te drijven met de eigen sterrenstatus. Hier een overdrijving, daar een understatement, het publiek weet er wel raad mee. En daarbij speelt HR gewoon een potje energieke poppunkrock. Zanger Marco beweegt veel, staat vaak op de monitorspeaker, zodat hij visueel de hele zaal bereikt. Er is volop interactie met het publiek. Muzikaal zit het ook allemaal snor. Nieuw en oudmateriaal wordt ongeveer fifty/fifty afgewisseld. Pas bij het sarcastische My Funeral dreigt het allemaal een beetje in te zakken. Er wordt niet meer gepogoed, wel massaal uit de maat meegeklapt door het publiek. Tja, vier betrekkelijk nieuwe nummers op rij…. Maar dan gaat Johnny en Anita de zaal in. Er wordt massaal meegezongen en iedereen is weer bij de les; “Vroummm vroummmmm!!” vanuit het publiek. Daarna volgt het nieuwe Forgotten Continent over koloniale uitbuiting in Afrika. Ik merk dat ik meer ruimte om me heen heb. De pit is even weg (en later weer terug) en dat scheelt. Time Is Ticking Away en Ik Zie Je Later volgen. Tijdens “I’m not deaf, I’m just ignoring you” gooit HR er nog even een “Dom-blond&famous” doorheen, bedoeld als dikke vinger naar alle vlakke Idols-onzin. En zo zit de hele show vol met speelse verrassingen. Een paar nummers later verlaat HR het podium, om nog terug te keren voor een toegift van drie nummers. Na Iedereen Is Gek (Behalve Jij) schiet drummer Igor Hobus een foto van het publiek. Check de blogsectie op www.heideroosjes.com om je kop terug te zien. Daarna volgt Ring of fire/Cash is King en wordt er afsloten met United Scum (waarin een uitstapje zit naar Ome Bob’s One love). Het was feest in Waterfront. Je kan ervan vinden wat je wilt, maar dit stond als een huis. Zo zet je een show neer. De Heideroosjes zijn nog lang niet afgeschreven. Eind december HR in de buurt tijdens The Battle Of The Sexes-tour 2007 met The Riplets, Malle Pietje & The Bimbo’s en Jeremy’s. Met deze tour willen de Heideroosjes aandacht voor Youth Incentives. Deze Nederlandse organisatie maakt zich wereldwijd sterk voor gelijkwaardige rechten tussen mannen en vrouwen, met name op sexueel gebied. Aldus de berichtgeving op de site van De Heideroosjes. Meer informatie over Youth Incentives via bijgevoegde weblink.