Worm is gesitueerd in een oud jeneverpand waar uit historisch oogpunt nog geen spijker in de muur mag worden geslagen. Daarom hebben ze in dat oude omhulsel een heel nieuw pand neergezet wat voor het grootste gedeelte is opgebouwd uit gerecycelde materialen. Het begint al als je binnen komt; dan kijk je tegen de achterkant van de wc's aan die in grote kunststof opslag tanks zijn geplaatst. Vervolgens kom je bij de kassa in de ontvangstruimte annex platenzaak, waar zich een bank bevindt die is opgebouwd uit oude autobanden. Hier kan je lekker gaan zitten om een cd'tje te luisteren. Maar voor het hart van dit multimediacentrum moet je de trap op naar de eerste verdieping waar zich de bar, de concertzaal en de bioscoop bevinden. De bar is opgebouwd uit een oud ventilatiesysteem met wat hout en men serveert Olm bier, bio-cola, vruchtensap en wijn in alle kleuren. Door de deur (waar oude fietssturen op zitten als deurknop) In de ruimte ernaast zit de concertzaal. Er is plek voor 303 mensen in dit pand maar vanavond kwam de telling niet ver boven de 33 uit, wat doodzonde is voor zo'n feestje als dit. De opener van het feest was Mindscan. Zij spelen een soort van grunt metal waarbij eenieder behalve de bassiste (Tamara Smith) een deel van de vocalen voor z'n rekening neemt. Speciale aan dacht gaat uit naar Mandy ('spele, spele' voor intimi) Struik op gitaar. Dat zo'n klein meisje zo een grote bek op kan zetten zeg, je zou er bang van worden. Ik moet wel zeggen dat het op mij toch altijd wat bevreemdend over komt als dames de geijkte metal-stance aan nemen met de gitaar of bas in het kruis gedrukt. Ik bedoel, waarom en als verlengstuk van wat? Al met al wel leuk voor zo'n avondje maar ik geloof niet dat ik het thuis vaak zou draaien. Vervolgens was het de beurt aan de Stiletto's om het rock en roll hart sneller te laten kloppen. Ondanks wat kleine problemen zoals het vergeten van coupletten en oordopjes die iets te ver naar binnen vastzaten wisten ze toch weer een bruisende show neer te zetten. Ookal vonden ze het zelf niet de beste set, het was zeker niet hun slechtste. En het was wel effe lekker swingen na al dat gebrul van daarvoor. Toen was het even wachten op Harry (de orgelman) Merry samen met The Must, wat dus eigenlijk gewoon Stoma is plus een gitarist en Harry natuurlijk. Harry was altijd al wat ze op z'n Engels "an aquiered taste" noemen. Muziek voor mensen die 'Philosophy Of The World' van The Shaggs één van de beste albums aller tijden vinden, die hun Shooby Taylor bootleg cassette koesteren als hun grootste schat en die 'Trout Mask Replica' van Captain Beefheart opzetten als relaxt achtergrondmuziekje. Niet voor iedereen dus en daarom was ik ook heel benieuwd hoe Harry zou mixen met een reguliere band. Helemaal normaal zal het met Harry wel nooit worden, maar van alle shows die ik in de afgelopen jaren van hem heb gezien, kwam deze toch wel het dichtst in de buurt van hitpotentie. Het zal wel zijn dat Harry ook wat ouder is geworden (hij is behoorlijk grijs inmiddels), of hij heeft nieuwe of andere medicijnen/drugs gekregen. Ondanks dat ze naar eigen zeggen niet genoeg geoefend hadden zat het redelijk strak in elkaar. Ik heb er in ieder geval erg van genoten. Na Harry was het aan Stoma (drum, bas en dj) om het feestje af te sluiten met hun troublefunk. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo'n funkman ben en dat ik die muziek meestal meer associeer met bruine kroegen met bezoekers van een zekere gemiddelde leeftijd die denken dat ze nog jong en hip zijn. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik me toch wel vermaakt heb. Alleen dat gedoe met die kazoe en die fluit had voor mij niet gehoeven. Maar dat trucje met die ballon was wel grappig. Het was alleen jammer dat telkens als je net lekker stond te dansen, er een net iets te lange drum- of bassolo tussendoor kwam. Het zullen wel conservatoriumstudentjes zijn, want gebrek aan vaardigheid kan ze zeker niet verweten worden en ze waren goed op elkaar in gespeeld. Voor slechts acht euro entree was dit een heel leuk feestje in één van de mooiere zaaltjes van Rotterdam. De sfeer was goed en het geluid ook. En de gratis oordopjes bij de bar zijn ook een mooie geste. Het publiek was zeer gemêleerd, het personeel vriendelijk en duidelijk zeer trots op de mooie zaal die ze hebben. Ook gaat er nog een speciaal dankwoord uit naar de dj van Worm, want een ieder die zowel Boney M's 'Daddy Cool' als de Aphex Twins' 'Come To Daddy' en Dead Kennedy's 'Take This Job And Shove It' in z'n set weet te verwerken is in mijn ogen een held. Deze avond was mede hierdoor zeker voor herhaling vatbaar en ik raad een ieder aan om eens in Worm te gaan kijken. De programmering is zo divers dat er voor iedereen wel een keer wat te zien valt. Dit was Harold Herrie die de volgende keer toch eens gaat vragen of ze ook paarse of blauwe wijn hebben.